Η ελευθερία της συνείδησης – Του Βασίλη Μαρκόπουλου

Του Βασίλη Μαρκόπουλου:

Τελευταία γίνεται λόγος για την ελεύθερη συνείδηση των βουλευτών με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών.Βέβαια η ελευθερία της συνείδησης είναι ενα θέμα διαχρονικό κι όχι τωρινό ή ευκαιριακό.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους η ελευθερία της συνείδησης είναι κατοχυρωμένη , όμως κατα πόσο είναι κατοχυρωμένη στην πράξη , το διαπιστώνουμε καθημερινά.Το αντιθετο συμβαίνει.

Τα πολιτικά κόμματα εκφράζονται στο Κοινοβούλιο με τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες , που όπως αποδείχτηκε μέχρι σήμερα , λειτουργούν όπως οι λόχοι στο στρατό. Τον διαφωνούντα βουλευτή ο αρχηγός τον διαγράφει απο την κοινοβουλευτική του ομάδα σε ενα δευτερόλεπτο και σε ένα πρόχειρο χαρτί. Το διαπιστώσαμε πολλές φορές.Το μήνυμα που στέλλει ο Αρχηγός είναι αφ ενός να τιμωρήσει τον διαφωνουντα , αφ ετέρου να εκφοβήσει και με το φόβο και την απειλή να φρονηματίσει τους άλλους .Τί ποιό προσβλητικό και υποτιμητικό , όχι μονο για τον διαφωνούντα που στο εξής θα είναι το ” απολωλός πρόβατο ” , που ξαφνικά βρίσκεται έξω απο “το μαντρί ” , αλλά και για τους άλλους που μένουν να κρέμεται απο πανω τους ” η δαμόκλειος σπάθη ” της απειλής διαγραφής από τον αρχηγό.

Μπορεί κανείς να πεί οτι η πρακτική αυτή είναι έμπρακτος σεβασμός στην προσωπικότητα και την ελευθερία της συνείδησης του πολιτικού ; Τελικα , άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε.

Συνέβησαν τελευταία ορισμένα περιστατικά σχετικά με το παραπάνω θέμα.Αποφασίζεται από κάποιο πολιτικό οργανισμό η κοινοβουλευτική του ομάδα , στη μεν ψηροφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης να ψηφίσουν οι βουλευτές Ναι , στη δε ψηφορο-ρία για τη συμφωνία των Πρεσπών να ψηφίσουν κατα συνειδηση.Αν ειχε υιοθετησει την ψήφο κατα συνείδηση και στις δυο ψηφοφορίες , θα είχε αποφύγει τη δαλυση.

Άλλος πολιτικός οργανισμός είχε αποφασίσει οι βουλευτές του να ανανεώνονται ανα εξάμηνο , πράγμα που δεν έγινε ποτε. Γιατι ; Γιατι κανείς υποψήφιος βουλευτής του δεν πήρε ποτε σοβαρά τη φαεινή αυτή ιδέα του αρχηγού, που πρώτος την καταπάτησε και ετσιθελικά δεν την εφάρμοσε. Αλλος πολιτικός οργανισμός τους διαφωνούντες και και αποχωρίσαντες βουλευτές του και υπουργούς , τους θεωρεί οτι πούλησαν τις ιδέες τους για τις καρέκλες , καρέκλες που υπ όψη είχαν με τις ευλογίες του αρχηγού , κι αυτό γιατι ” τόλμησαν ” να ψηφίσουν διαφορετικά στη συμφωνία των Πρεσπων !!! Ποιό σοβαρό κόμμα βάζει προκαταβολικά όρους στην ιδρυτική του διακήρυξη για ενα Εθνικό Θέμα , που δεν ξέρεις αν , πότε και τί είδους συμφωνία μπορεί να έρθει για ψήφιση στη Βουλή ; Και με ποιό δικαίωμα δεσμεύεις προκαταβολικά σε ανύποπτο χρόνο τη γνώμη του βουλευτή ; Άλλη περίπτωση , που προκειται για συνασπισμό κομμάτων , αποφασίζει ο αρχηγός και διαγράφει τον βουλευτή και αρχηγό ενός απο τα κόμματα , γιατι είχε διαφορετική γνώμη σε ενα Εθνικό θέμα ,παράλληλα δεν διαγράφει τον αρχηγό άλλου συμμετέχοντος κόμματος , που εξέφρασε αντίθετη άποψη , απλά γιατι δεν είναι βουλευτής , κι ας είχε μεγαλύτερη απήχηση η θέση του στην κοινωνια.

Ολα αυτά συμβαίνουν μεσα σε ενα πολεμικό και πολωτικό κλίμα , που τα μικρά κόμματα για να ακυρώσουν και να αποδυναμώσουν το πολωτικό κλίμα που καλλιεργούν οι δυο μεγάλοι , όφειλαν να υιοθετήσουν την ψήφο κατα συνείδηση στους βουλευτές τους Ετσι θα διασφάλιζαν την ύπαρξη τους , θα σφυρηλατούσαν τη συνοχή τους και έμπρακτα θα παρέδιδαν μαθήματα ευπρεπούς πολιτικής συμπεριφοράς και υπευθυνότητας, θα επιδείκνυαν ενα διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό που θα επηρέαζε και τους δυο μεγάλους. Τελικά τι πέτυχαν ;

Τη λύση στο δίλημμα : τυφλή κομματική υπακοή ή ελεύθερη έκφραση του καθε πολίτη και πολιτικού , τη δίνει η ίδια η ζωή. Τα πολιτικά κόμματα και γενικα οι πολιτικοί οργανισμοί οφείλουν να αναστοχαστούν και να κατοχυρώσουν στα καταστατικά και την πρακτική τους , αυτό που κατοχυρώνει το Σύνταγμα που οι ίδιοι ψήφι- σαν : την ελευθερία της συνείδησης.Παραλληλα να επανεξετάσουν συνολικά το δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους στην πράξη με ασφαλιστικές δικλείδες.