Μια ξεχωριστή ιστορία συνδέει την οικογένεια Μπελίδη και την σχέση της με την οινοποιεία. Όπως διηγείται ο Μίλτος Μπελίδης στο KOZANILIFE.GR, με την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923 ο προπάππους τους έφερε μαζί του από το Νιχώρι της Κωνσταντινούπολης τις άγιες εικόνες της οικογένειας και ορισμένα κλήματα της ποικιλίας Βουλγάρικο. Τα κλήματα αυτά αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο αμπελώνας τους αλλά και πολλοί άλλοι αμπελώνες της περιοχής της Κοζάνης.
Διαβάστε παρακάτω και μερικά tips για την σωστή επιλογή ενός κρασιού για το τραπέζι σας.
– Πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το κρασί;
Για να δει κάποιος την αρχή της ενασχόλησης της οικογένειας μας με το κρασί και την αμπελοκαλλιέργεια θα πρέπει να γυρίσει μερικούς αιώνες πίσω ακριβώς πότε δεν μπορώ να το πω με ακρίβεια αλλά σίγουρα είναι κάπου στο 1800 όταν ο πρόγονος μας ιδρύει το πρώτο οινοποιείο σε ένα προάστιο της Κωνσταντινούπολης με την ονομασία Νιχώρι. Με αρκετά στρέμματα μάλιστα για την εποχή. Όταν με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1914 ήρθε ο προπάππους μας στην Παλιά Χαραυγή έφερε μαζί του τα κειμήλια της οικογένειας αλλά και κάποιους κλώνους της ποικιλίας Βουλγάρικο Πελεκάνου, που ήταν και η κυρίαρχη ποικιλία της περιοχής της Κωνσταντινούπολης, έτσι ξεκίνησε τον αμπελώνα του από το μηδέν και πάλι. Αλλά εξαιτίας της φυλλοξήρας, μιας αρρώστιας που χτύπησε όλο τον ελληνικό αλλά και παγκόσμιο αμπελώνα σύντομα τα παράτησε κρατώντας μόνο ένα μικρό αμπελάκι που άντεξε την αρρώστια και ασχολήθηκε επαγγελματικά με το εμπόριο. Φυσικά τόσο ο ίδιος όσο και οι απόγονοι του δεν σταμάτησαν να ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποίηση, αλλά ερασιτεχνικά φτιάχνοντας κρασί και τσίπουρο για την οικογένεια. Έπρεπε να φτάσουμε στο 1998 όταν ο πατέρας μας πήρε την απόφαση να μετατρέψει το χόμπι σε επάγγελμα και να ξεκινήσει να φυτεύει αμπέλια στην περιοχή του Βαθύλακου στην αρχή σιγά σιγά με λίγα στρέμματα και να τα αυξάνει χρόνο με τον χρόνο. Το πρώτο μας αμπέλι φυτεύτηκε με τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon και Merlot. Μετά μπήκε ο Ροδίτης και το Βουλγάρικο Πελεκάνου, και στην τελευταία φάση φυτεύτηκε Ξινόμαυρο, Μοσχόμαυρο, Chardonnay και Μαλαγουζιά.
Εδώ και επτά γενιές η οικογένεια Μπελίδη έχει ξεκινήσει την παραγωγή κρασιού με την ονομασία «Μπελιάς», αρχικά στην Ανατολική Θράκη
– Τι ξεχωρίζει τα προϊόντα σας από τα άλλα;
Πάντα με απόλυτο σεβασμό στη φύση καλλιεργούμε τον αμπελώνα μας με τον βιολογικό τρόπο και προσπαθούμε κάθε χρόνο να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στον αμπελώνα μας έχοντας στο μυαλό μας ότι η παραγωγή πρέπει να κρατιέται όσο τον δυνατό ποιο χαμηλά. Γι αυτό το λόγο ο μέσος όρος στρεμματικής απόδοσης δεν ξεπερνάει τα 400 με 500 κιλά το στρέμμα. Φυσικά σχεδόν κάθε χρόνο γίνεται πράσινος τρύγος. Που σημαίνει ότι 2-3 βδομάδες πριν τρυγήσουμε μπαίνουμε στο αμπέλι και ρίχνουμε ανάλογα την χρονιά από το 30% έως και το 50% των σταφυλιών. Αυτό μας δίνει σταφύλια πλούσια σε αρώματα και γεύση. Έτσι και επειδή τα μεγάλα κρασιά φτιάχνονται στο αμπέλι πιστεύουμε ότι κάνοντας την καλύτερη δυνατή δουλειά πρώτα στον αμπελώνα και μετά στο οινοποιείο πιστεύουμε ότι μπορούμε να δώσουμε κρασιά τα οποία ξεχωρίζουν.
– Εξάγετε στο εξωτερικό;
Έχουμε την εξωστρέφεια στο μυαλό μας και προς τα εκεί έχουμε ρίξει όλο το βάρος μας τα τελευταία χρόνια. Θέλει όμως πολύ δουλειά, συνέπεια και υπομονή για να ρθουν τα αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή εξάγουμε στη Γερμανία ενώ είμαστε πολύ κοντά στο να κλείσουμε συμφωνίες και με Αμερική.
– Θα θέλαμε την γνώμη σας για την πορεία του ελληνικού κρασιού σήμερα στη χώρα αλλά και στο νομό Κοζάνης
Το κρασί της Ελλάδας έγινε γνωστό στο εξωτερικό μέσω της κακής ποιότητας ρετσίνας. Για να αλλάξει η γνώμη των οινόφιλων και των οινοκριτικών στο εξωτερικό δαπανήθηκε πολύς χρόνος και χρήμα από πολλές επιχειρήσεις. Αυτή τη στιγμή όμως οι ελληνικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με το κρασί έχουν κάνει πραγματικά άλματα. Έχουν στρέψει το βλέμμα τους σε γηγενείς ποικιλίες και έχουν αφήσει τις κοσμοπολίτικες γαλλικές πίσω χωρίς όμως να τις ξεχάσουν. Αυτό μας έχει δώσει το πλεονέκτημα να ξεχωρίζουμε απέναντι σε οινοπαραγωγούς χώρες που δεν έχουν έχουν ή δεν ξεχώρισαν με τις δικές τους ποικιλίες. Ο νομός Κοζάνης τώρα έχοντας περιοχές όπως η Σιάτιστα και το Βελβεντό, που έχουν έναν οινικό πλούτο τεράστιο, δεν θα μπορούσε να μην ξεχωρίζει. Ευτυχώς και οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κρασί στην περιοχή μας είναι άνθρωποι με μεράκι και πολύ όρεξη για δουλειά οπότε ο νομός Κοζάνης κατέχει μια πραγματικά αξιοζήλευτη θέση στον οινικό χάρτη της χώρας μας.
– Τι σημαίνει για εσάς καλό κρασί;
Σεβασμός στη φύση γιατί όπως είπα και ποιο πάνω το μεγάλο κρασί φτιάχνεται στο αμπέλι. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για εμάς είναι η ισορροπία μεταξύ των επιμέρους χαρακτηριστικών ενός κρασιού . Έτσι λοιπόν θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ αλκοόλης και οξύτητας στην περίπτωση των λευκών και οξύτητας και ταννινών καλής ποιότητας στην περίπτωση των ερυθρών. Φυσικά ένα καλό κρασί θα πρέπει να αναδεικνύει την ή τις ποικιλίες που το αποτελούν αλλά και την περιοχή από την οποία προέρχεται η πρώτη ύλη δηλαδή τα σταφύλια. Στην τελική είναι και αυτός ένας λόγος για τον οποίο ξεχωρίζει η χώρα μας καθώς παράγει κρασιά που αναδεικνύουν το λεγόμενο terroir δηλαδή την περιοχή από την οποία παράγονται.
– Ο Έλληνας οινόφιλος που μπορεί να σας βρει;
Μπορεί να μας βρει σε όλες σχεδόν τις κάβες και στα εστιατόρια που δεν επαναπαύονται στις συνηθισμένες ετικέτες.
Tips για την σωστή επιλογή ενός κρασιού:
Για εμάς και εδώ πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ισορροπία. Δηλαδή θα είναι άδικο να έχεις ένα κρασί που θα υπερκαλύπτει το φαγητό σου και το αντίθετο. Ίσως κάποιοι να κάνουν λόγο εδώ για τις «μεγάλες αντιθέσεις που δημιουργούν τους εξαιρετικούς συνδυασμούς» αλλά αυτό θα ήθελε πολύ ειδικευμένες γνώσεις πάνω στο ταίριασμα του κρασιού με το φαγητό που η πλειονότητα δεν τις έχει.
Ένας γενικός μπούσουλας είναι ότι ψάχνουμε τους χρωματικούς συνδυασμούς δηλαδή λευκά κρέατα, ψάρια συνυπάρχουν συνήθως αρμονικά με τα ανοιχτόχρωμα λευκά κρασιά. Κόκκινα κρέατα αλλά και φαγητά με σκουρόχρωμες σάλτσες αισθάνονται άνετα με κόκκινα κρασιά. Τέλος ζυμαρικά, λαδερά και φαγητά της καλοκαιρινής κουζίνας γενικά συνδυάζονται με ροζέ κρασιά. Θα πρέπει επίσης να ψάχνουμε και τους γευστικούς συνδυασμούς δηλαδή ένα φαγητό που έχει μαγειρευτεί με φρούτα θέλει ένα κρασί με υψηλό αλκοόλ, που του χαρίζουν γλυκιά γεύση, θέλει προσοχή όμως γιατί τα καυτερά φαγητά δεν συνδυάζονται με υψηλό αλκοόλ αφού αυτό θα επεκτείνει το κάψιμο. Τα επιδόρπια χρειάζονται δίπλα τους γλυκά κρασιά. Οι σαλάτες και τα λεμονάτα φαγητά αναζητούν κρασιά με υψηλή οξύτητα.
Τέλος όταν τα πιάτα διαδέχονται το ένα το άλλο (υπάρχει δηλαδή πρώτο δεύτερο τρίτο κλπ) καλό είναι να κάνουμε και τους ανάλογους συνδυασμούς είναι σίγουρο ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και αν διαλέξουμε ένα πολύ καλό κρασί θα αποτύχουμε στο να καταφέρουμε να το συνδυάσουμε με όλα μας τα πιάτα. Υπάρχει εδώ ένας μύθος που λέει ότι η εναλλαγή ετικετών ζαλίζει. Αυτό φυσικά καταρρίπτεται. Βασικά ασυναίσθητα όταν έχουμε πολλές εναλλαγές ετικετών πεινούμε περισσότερο και είναι αυτό που μας ζαλίζει.
Καραδημούλας Σάκης για το KOZANILIFE.GR
