Του Σταύρου Καπλάνογλου:
Οι Σ(υ)καμνιές ήταν παραθαλάσσιο χωριό του Μαρμαρά, κοντά στην Πάνορμο , Βορειοανατολικά καθαρά χριστιανικό , και σε απόσταση 1,5 ώρα με τα πόδια. Η απόσταση από το κέντρο της Πάνορμου είναι 8χιλιομετρα
OI ΕΛΛΗΝΕΣ TO 1922
Ο πληθυσμός του έφθανε τις 150 οικογένειες, ήταν δηλαδή περίπου 800 κάτοικοι, όλοι χριστιανοί. Η καταγωγή των κατοίκων από την Κρήτη,και κάποιων άλλων από τα Γρεβενά που ήρθαν στις Σκαμνιές γύρω στο 1850 .
Οι κάτοικοι μιλούσαν την ελληνική. Οι Οθωμανοί το 1901 καταγράφουν για τις Σκαμνιές 800 κατοίκους.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για το 1905 δίνει 720 κατοίκους, όλους χριστιανούς
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επίσης για το 1922, αναφέρει τον αριθμό των 696 κατοίκων ΤΟ ΟΝΟΜΑ .
Η ελληνική ονομασία του οικισμού ήταν Σκαμνιές, από το «συκαμινιά», που σημαίνει μουριά, επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, παλαιότερα υπήρχαν στο λιμάνι δύο μεγάλες μουριές, όπου έδεναν τα καΐκια.
Η τουρκική ονομασία του οικισμού, που αναφερόταν στα οθωμανικά έγγραφα, ήταν αντίστοιχα DUT LIMAN (Dut είναι η τουρκική λέξη για τη μουριά ή συκαμινιά.)
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Το χωριό ανήκε, εκκλησιαστικά, στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης Κυζίκου.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Υπήρχε μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.
Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου, που αποτελούσε την εκκλησία του χωριού βρίσκεται ,σήμερα, στην εκκλησία του Πατρικίου Σερρών.
Είχε και ένα μοναστήρι τη
ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Το μοναστήρι βρισκόταν ανατολικά του οικισμού, σε απόσταση περίπου μισής ώρας. Ήταν ένα καλοκατασκευασμένο κτήριο, περιτοιχισμένο με πολλές καμάρες.
Είχε μόνο έναν καλόγερο και γιόρταζε στις 29 Αυγούστου, στη μνήμη της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, οπότε συγκέντρωνε κόσμο από την Πάνορμο, την Αρτάκη, ακόμα και από την Κωνσταντινούπολη.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Το σχολείο του χωριού ήταν μεικτό εξατάξιο.
Μετά την τετάρτη τάξη τα παιδιά διδάσκονταν, εκτός από τα Ελληνικά, Τουρκικά και Γαλλικά Χαρακτηριστικό είναι από την τετάρτη δημοτικού στο ελληνικό σχολείο διδασκόταν, προαιρετικά, τα γαλλικά
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Ο οικισμός είχε πυκνές εμπορικές συναλλαγές, κυρίως με την Πάνορμο (γάλα, οπωροκηπευτικά, μετάξι, ψάρια κ.λ.π.).
Οι κάτοικοι ασχολούνταν, επίσης με την κτηνοτροφία.
Το χωριό διέθετε δύο τεχνητούς μώλους, για να το προστατεύουν από τις τρικυμίες που προκαλούσαν οι ισχυροί βοριάδες.
ΒΙΑΙOΤHΤΕΣ
ΤΟ 1926 Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και συγκεκριμένα το 1916, Τούρκοι χωροφύλακες που έψαχναν για λιποτάκτες έκαψαν το χωριό. Σώθηκαν μόνο 15 σπίτια.
ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν κυρίως στο χώρο της Μακεδονίας (Πτολεμαΐδα, Έδεσσα, Αριδαία (Καρατζόβα) και στο Πατρίκι Σερρών).
ΟΙ ΣΚΑΜΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
Ο οικισμός σήμερα λέγεται Dutliman το 1997 είχε 104 και το 2000 είχε μόλις 121 κατοίκους. Στον οικισμό Σκαμνιές ήρθαν Μουσουλμάνοι από την Δράμα, στα σπίτια των Ελλήνων. Σημαντικές πηγές εισοδήματος τους είναι η γεωργία, η αλιεία, η κτηνοτροφία και τα φυτώρια καρυδιών, κατά τα τελευταία χρόνια.
