Και ξαφνικά ο ουρανός έγινε γκρι.
Στάχτη πάνω στα λευκά σύννεφα.
Φλόγες πόνου και κραυγές στον αέρα.
Και ξαφνικά ο ουρανός γέμισε αγγέλους.
Κάθε ηλικίας.
Και σιγά σιγά ο ουρανός έγινε πάλι θαλασσί.
Μ’ ένα τεράστιο ήλιο αισιοδοξίας και ελπίδας.
Με πολύχρωμα αερόστατα που φτάνουν ακόμη πιο ψηλά, κάθε φορά που σάκοι με άμμο- λάθη του παρελθόντος αδειάζονται-διορθώνονται δεν επαναλαμβάνονται.
Μ’ αίσθημα ευθύνης.
Μ’ αίσθημα αλληλεγγύης.
Με πολλά συναισθήματα: φόβο, μίσος, οργή, θλίψη.
Μ’ ένα όμως κυρίαρχο: την αγάπη.
Του Konanan για το KOZANILIFE.GR
Ακολουθήστε τον Konanan:
https://www.facebook.com/anastasioskonanan
https://www.instagram.com/konanan/
https://kondanan.blogspot.gr/
Ανώνυμος
- Edit
eisai oreos!