Της Μάρθας Στ. Καπλάνογλου, Τεχνολόγος Γεωπόνος:
Ως υπερτροφές (superfoods) αποκαλούμε ορισμένα φυσικά, εδώδιμα προϊόντα, τα οποία έχουν βρεθεί ότι διαθέτουν, πέρα από διαιτητικά οφέλη και υψηλή διατροφική αξία και συμβάλλουν στην καλυτέρευση της υγείας, τόσο του σώματος, όσο και του πνεύματος.
Ο όρος, βέβαια, είναι, σε μεγάλο βαθμό, εργαλείο του μάρκετινγκ, καθώς επιστημονικά, είναι μη δόκιμος όρος.
Η χρήση τους, ουσιαστικά ως “φαρμάκων” της φύσης ανάγεται στους αρχαίους, ακόμα, χρόνους, σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Διαθέτουν, εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες βιταμινών και μετάλλων, που μπορούν να μας βοηθήσουν να προστατεύσουμε, καλύτερα, τον οργανισμό μας, από ασθένειες και διάγουμε έναν πιο υγιή βίο.
Στη σημερινή τοξική εποχή, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, να συμπεριλαμβάνονται στη διατροφή μας και η γνώση του παρελθόντος, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες του παρόντος να βοηθήσουν, ώστε να βελτιστοποιηθεί η απόδοσή μας και να μας προσφέρουν ευεξία.
Η κατανάλωση μονάχα, αυτών των τροφών, βέβαια, δεν μπορεί να αποτελέσει πανάκεια, αλλά πρέπει να συνδυάζεται και με μια ισορροπημένη, γενικότερα, διατροφή, όπως είναι, άλλωστε, η μεσογειακή διατροφή.
Στις υπερτροφές αυτές εντάσσονται φυτά, όπως είναι το μύρτιλλο, το ιπποφαές, η αρώνια, το λαγοκέρασο, τα φραγκοστάφυλα, τα βατόμουρα, τα γκότζι μπέρι, το κράνμπερυ,η κουμαριά ,η κρανιά,τα μούρα, γνωστά και ως” φρούτα του δάσους”.
Καθώς, βέβαια, μπορεί ο καρπός ή και τα φύλλα αυτών των φυτών να είναι μια υπερτροφή, η επεξεργασία τους μπορεί να μην είναι, καθώς, στο τελικό προϊόν υπάρχουν πολλά προστιθέμενα συστατικά.
Γι’ αυτό τί πιο υγιεινό, από το να παράγουμε οι ίδιοι αυτούς τους θησαυρούς της φύσης.
