Του Βασίλη Μαρκόπουλου:
Ρίσπασπις είναι αυτός που πετάει την ασπίδα στην ώρα της μάχης. Οι πολιτες εκλέγουν τους ηγέτες τους για να διαχειριστούν τις κοινές υποθέσεις , είτε από τη θέση της συμπολίτευσης είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η ρητή εντολή και παρέχουν τη στήριξή τους σ΄ ολόκληρη την αιρετή αρχή.Ο αιρετός αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για την εκτέλεση της ρητής εντολής των πολιτών. Πριν την εκλογή ο κάθε υποψήφιος απευθύνεται στους πολίτες και τους εξηγεί τις θέσεις του , με την υπόσχεση ότι θα αγωνισθεί για τη λύση των τοπικών προβλημάτων. Δεν έχει εντολή να παραιτηθεί , ούτε προβλέπεται.( εκτός από σοβαρούς λόγους που δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντα του ). Αραγε αυτοί , που επιλέγουν την « ευκολη » λύση της παραίτησης ρώτησαν την παράταξη με την οποία εκλέχτηκαν ή τους φίλους εκλογείς τους που τους εξέλεξαν ; Συνεννοήθηκαν με τους άλλους αιρετούς άλλων μαζικών φορέων ( ΟΤΑ , πολιτιστικοί , εργατικοί φορείς κλπ ) με κοινά προβλήματα , άρα και κοινή δράση και αντίδραση ; Όταν αποφασίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ο διαχωρισμός της ΔΕΗ σε μικρή και μεγάλη , είδαμε καμιά παραίτηση αιρετού να εμποδίσει την τοτε Κυβέρνηση να μην ψηφίσει το Νόμο.;
Το δημοκρατικό καθήκον κάθε αιρετού σε κυβερνητικά κεντρικά μέτρα , κατά τη γνώμη του επιζήμια για τον τόπο , είναι να κρίνει , να προτείνει , να αντιδράσει είτε μεσα από το μαζικό φορεα που συμμετέχει , είτε ο μαζικός του φορέας σε συνεργασία με άλλους μαζικους φορείς , να καθορίσουν κοινή δράση για το κοινό πρόβλημα με σκοπό η παρέμβαση αυτή να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όποιος επιλέγει το προσωπικό δρόμο της παραίτησης στην κρίσιμη στιγμή , επιλέγει δρόμο μοναχικό , αναποτελεσματικό και απομονωτικό από την κοινωνία και το μαζικό κίνημα.Ο όρος που χρησιμοποιώ « ΡΙΨΑΣΠΙΣ » , τον χρησιμοποιώ με πολιτική κριτική σημασία και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ τον κάθε παραιτηθέντα ή υπο παραίτηση αιρετό , λιποτάκτη ή δειλό ή φυγόπονο. Σεβομαι τις αποψεις τους και τις επιλογές τους , αλλα θεωρώ λαθεμένη πολιτική κίνηση την επιλογή της παραίτησής τους,που σε τελευταία ανάλυση αποδυναμώνει το μαζικό κίνημα και διευκολύνει τους κυβερνώντες στις επιλογές τους.
