Του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα:
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου, Επισκόπου Σεβαστείας (της Μικράς Ασίας) τελέστηκε (Κυριακή της Απόκρεω, 11-2-2018) στην πανηγυρίζουσα Ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και Τ.Κ. του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού, Ίμερας (και οικισμού Αύρας).
Την πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Ενοριακό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Ίμερας, τέλεσε (11-2-2018) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, περιστοιχούμενος από τους πατέρες: πρωτοπ. Μιχαήλ Κρανιώτη (εφημέριο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Κοζάνης), πρεσβ. Αθανάσιο Παπαϊωάννου (εφημέριο Ίμερας-Αύρας) και από τον αρχιδιάκονο Μάξιμο Γεωργόπουλο.
Ο Σεβ. κ. Παύλος κήρυξε το λόγο του Θεού στο εκκλησίασμα, απηύθυνε ευχές και πατρικές νουθεσίες στους πιστούς απ’ αφορμής της περιόδου του Τριωδίου και του ευαγγελικού λόγου της ημέρας ‘’εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε’’ και χειροθέτησε Οικονόμο (έδωσε επιγονάτιο) τον π. Αθανάσιο Παπαϊωάννου, εφημέριο Ίμερας-Αύρας. – Συγχαίρουμε το νέο Οικονόμο Αθανάσιο και του ευχόμαστε καλή διακονία. – Στο τέλος ο Σεβ. με τους πατέρες και μ’ όλο το εκκλησίασμα παρακάθισαν στην εορταστική τράπεζα της Ενορίας, την οποία και ευλόγησε ο Μητροπολίτης.
Ο Άγιος Βλάσιος υπήρξε Επίσκοπος Σεβάστειας της Μικράς Ασίας, περιοχή στην οποία ζούσαν οι πρόγονοι των σημερινών Ιμεριωτών, τρεφόμενοι, υπό την σκέπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης, με την ευχαριστιακή τροφή της Εκκλησίας και σφυρηλατούμενοι με το (και στο) ήθος της Ορθοδοξίας, προτού εκδιωχθούν και εκριζωθούν με τη βία και με κακές θανατώσεις από το Οθωμανικό κράτος.
Για τον Άγιο Βλάσιο το Μέγα Ωρολόγιο αναφέρει: ‘’Η θεία χάρις, δι ης εθεράπευε τας νόσους ανθρώπων και κτηνών, και εξαιρέτως των νηπίων, κατέστησε το όνομα αυτού ακουστόν. ‘Ηθλησεν επί Λικινίου, τω 316 έτει’’. (Ωρολόγιον το Μέγα, έκδοσις της Α.Δ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, εν Αθήναις 1970).
Στο Μηναίο αναφαίρονται και τα εξής: Ο Άγιος Βλάσιος ‘’ήχθη προς τον Ηγεμόνα Αγρικόλαον, και ομολογήσας το όνομα του Χριστού, τύπτεται ράβδοις, και αναρτηθείς ξέεται. Είτα…, ο άγιος, τω βυθώ της λίμνης βληθείς, ξίφει την κεφαλήν απετμήθη’’. (Μηναίον Φεβρουαρίου, έκδοσις Αποστολικής Διακονίας, Αθήναι 2002).
Σε άρθρο μου το Φεβρουάριο του 2015 έγραφα: ‘’Στα όρια της Αρχιεπισκοπής Σεβάστειας της Μικράς Ασίας ανήκε και το αρχικό χωριό Ίμερα. Οι πρόσφυγες ενώ έχασαν τις περιουσίες τους, δεν έχασαν όμως και δεν αποκολλήθηκαν από την ορθόδοξη πίστη τους. Οι Ιμεριώτες, άνθρωποι με πατρογονική ευσέβεια, φιλοτέχνησαν τώρα και φιλοξενούν στο Ναό τους την εικόνα των εορταζόμενων Αγίων Βλασίου και Θεοδώρας. Είναι όλα αυτά ένα ενθαρρυντικό παράδειγμα διδαχής για εμάς τους νεώτερους κληρικούς και λαϊκούς, πνευματικούς και πολιτικούς στην (παραπαίουσα) σχέση μας με τη ζωογόνα εκκλησιαστική πίστη’’.
Οι ορθόδοξοι πιστοί της Μικράς Ασίας και του Πόντου επιβίωσαν ως ορθόδοξοι χριστιανοί, επειδή ήταν τέκνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επειδή ήταν εγκεντρισμένοι στην καλλιέλαιο της Μεγάλης Εκκλησίας. Η πίστη και η δύναμη της παράδοσής τους αποδείχτηκαν ανθεκτικές και ισχυρότερες από τις ποικιλώνυμες αλλοτριωτικές πιέσεις και τους ανείπωτους διωγμούς στα χρόνια της Γενοκτονίας.
Απολυτίκιον αγίου Βλασίου. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως βλαστήσας ως δένδρον εύκαρπον, Ιεράρχα Κυρίου Βλάσιε ένδοξε, μαρτυρίου τους καρπούς κόσμω προήγαγες, και θαυμάτων δωρεάς, αναβλύζεις δαψιλώς, ως θείος Ιερομάρτυς, τοις καταφεύγουσι Πάτερ, τη αντιλήψει της πρεσβείας σου.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
