Μονοπάτια Δήμου Κοζάνης: Ο κρυφός θησαυρός – Του Σπύρου Γκαραβέλλα

Όσοι ασχολούνται με τον εναλλακτικό τουρισμό εντός κι εκτός συνόρων θα έχουν αντιληφθεί την ανάπτυξη που έχει το πεδίο αυτό τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα. Ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας απολαμβάνουν την ομορφιά των τοπίων της πατρίδας μας, την επαφή με τη φύση και την αγαλλίαση που προσφέρει στην ψυχή μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων που άπτονται του φυσικού περιβάλλοντος. Κορωνίδα κατά τη γνώμη μου στον εναλλακτικό τουρισμό αποτελεί η ύπαρξη μονοπατιών, είτε ορειβατικών, είτε πεζοπορικών, είτε για ποδήλατα, είτε εκπαιδευτικών.

Η κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση μιμούμενη τις χώρες της ΕΕ κάνει μια προσπάθεια για αξιοποίηση και πιστοποίηση τους, αφού πολλά από τα οποία λόγω αχρηστίας εξαφανίζονται. Συχνά πυκνά δημοσιεύονται άρθρα που εξυμνούν τοπία και διαδρομές με διθυραμβικά σχόλια, αλλά ποτέ σχεδόν κάτι για την ευρύτερη περιοχή του Δήμου Κοζάνης. Τι έχουμε στην περιοχή μας, πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και για ποιο λόγο είναι εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν άμεσα.

Ο λόφος του Ψηλού Άι Λια δεσπόζει πάνω από την πόλη μας. Παλαιότερα αποτελούσε χωματερή και χώρο αποκομιδής μπάζων. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν εστίες μόλυνσης παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που διαχρονικά έχουν καταβληθεί, ενώ πάντα βρίσκονται ένα-δυο ασυνείδητοι συνάνθρωποί μας οι οποίοι θα προξενήσουν βλάβες και καταστροφές. Ο συμπολίτης μας Κώστας Μπέλλας με δική του πρωτοβουλία και με πολύ μεράκι, δημιούργησε ένα αξιόλογο δίκτυο ορειβατικών μονοπατιών μήκους σχεδόν 20 χλμ.

Με την πράξη του αυτή ανέδειξε τον χώρο και πλειάδα Κοζανιτών κι όχι μόνο, τον απολαμβάνουν. Η προηγούμενη δημοτική αρχή έθεσε τις βάσεις αξιοποίησης του λόφου οριοθετώντας τον, τοποθετώντας πινακίδες σηματοδότησης ενώ πέρα από την κατασκευή του πλακόστρωτου πάνω από το Σμαθ’κο συχνά πυκνά πραγματοποίησε δράσεις όπως καθαρισμό των μονοπατιών και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου, παράλληλα δε, συνέδραμε στη συντήρησή τους.

Καθαρισμός πραγματοποιείται εθελοντικά κάθε χρόνο. Όμως μια βόλτα θα πείσει και τον μεγαλύτερο αντιρρησία πως δεν είναι αρκετή, ενώ τα αδέσποτα κυκλοφορούν ανεμπόδιστα. Η επέκταση του δικτύου είναι εφικτή προς τον λόφο του Αρίνταγα κι αυτό ας γίνει με τη λογική της πιστοποίησης των μονοπατιών αλλά και προς το πάρκο των Ηπειρωτών χωρίς να ξεχνάμε τη σύνδεση μέσω του πανέμορφου μονοπατιού μεταξύ Αγίου Θωμά και Ξενία. Μετά μάλιστα την εξαγγελία για απόδοση του στρατοπέδου Μακεδονομάχων στον Δήμο η άμεση προς αξιοποίηση περιοχή διευρύνεται.

Τα πεζοπορικά μονοπάτια και τα ποδηλατικά ή μικτά θα ήταν το πρώτο που θα μπορούσε να γίνει. Η πόλη μας θα αναβαθμίζονταν αισθητικά. Προφανώς θα ακολουθήσουν σχέδια υποβολής για χώρους άθλησης κι αναψυχής τα οποία στη συνέχεια θα αποτελέσουν πόλο έλξης ημερήσιων τουριστικών εκδρομών δημοτικών σχολείων που σημαίνει θέσεις εργασίας, αλλά αυτά έπονται.

Ας φανταστούμε μια τεράστια περιοχή με επιμέρους αξιοποιημένους χώρους πολλαπλών χρήσεων συνδεδεμένους μεταξύ τους, μαζί με τους οικισμούς που θα εκτείνεται από τα Πετρανά, την Κοιλάδα και το Δρέπανο, διαμέσου του Βατερού θα φτάνει στη Μεταμόρφωση και θα καταλήγει, παράλληλα των οικισμών Αργίλου, Νέου Κλείτους, Πρωτοχωρίου, Λευκοπηγής, Ροδιανής, Κτενίου στις παρυφές των ορεινών όγκων μέχρι την Αιανή, το Ρύμνιο και το Χρώμιο. Ο Κρόκος διαθέτει από τα πιο όμορφα ρέματα με τους γκρεμισμένους νερόμυλους και τα πέτρινα γεφύρια.

Κι ενώ σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο τέτοια μέρη τα αξιοποιούν ταχύτητα, εδώ κόβουν αν είναι δυνατόν αιωνόβια πλατάνια. Η περιοχή μας κρύβει έναν θησαυρό. Αυτό που κάνουν στα νησιά μας, το ίδιο που κάνουν στην Ήπειρο εμείς γιατί όχι;

Χρειάζεται όραμα, μεράκι και συνεννόηση προκειμένου να αναδειχθεί. Το οφείλουμε τόσο στους εαυτούς μας όσο και στις επόμενες γενιές.

Σπύρος Γκαραβέλλας