Την τελευταία εβδομάδα, με αφορμή την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου και τις προ ημερησίας διάταξης ερωτήσεις της μείζονος αντιπολίτευσης, προέκυψε μια ανταπόκριση ανάμεσα στον Δήμο Κοζάνης και την δημοτική σύμβουλο Φ. Φτάκα-Τσικριτζή που εγείρει μια σειρά από θέματα σε σχέση με την πολιτιστική πολιτική του Δήμου Κοζάνης. Άλλοτε ευλόγως, άλλοτε παραπλανητικά – ο Δήμος άλλωστε απάντησε επίσημα – ξεκινά μια πολιτική αντιπαράθεση που πάντα χρησιμεύει στις Δημοκρατίες και που ελπίζω πως θα συνεχίζεται αποκαλυπτικά.
Το πιο εντυπωσιακό σκέλος αυτής της ανταπόκρισης όμως είναι εκτός πολιτικής σφαίρας και αφορά την επίμονη ερμηνεία-απολογισμό πως τα φετινά Λασσάνεια αποτέλεσαν ηθικό παράπτωμα της Δημοτικής Αρχής και πιο ειδικά του Αντιδημάρχου Πολιτισμού. Σε δύο δημοσιευμένα κείμενα της κ. Φτάκα-Τσικριτζή διαπιστώνεται επί της ουσίας η υπόδειξη και υπόνοια πως προσωποπαγείς και ιδιοτελείς σκοποί του Αντιδημάρχου κινούν την λειτουργία τριών νομικών προσώπων, της εκτελεστικής επιτροπής του Δήμου και όλων των συντελεστών των φετινών Λασσανείων. Με λίγη ακόμη φαντασία γιατί όχι και τις αποφάσεις του Μαξίμου τις οποίες ο Αντιδήμαρχος νουθετεί με «μάγια» – όλα άλλωστε είναι αορίστως στο τραπέζι.
Αυτή η φλύαρη λογοτεχνία υποτιμά τη νοημοσύνη του πολιτικού προσωπικού και των όσων εθελοντικά ή επαγγελματικά συνεργάστηκαν στα φετινά Λασσάνεια αλλά υποβαθμίζει και το κύρος των λειτουργιών του Δήμου Κοζάνης επιβάλλοντας την αίσθηση πως οι διοικητικές πράξεις μας διέπονται από καθεστώς ασυδοσίας και τυφλής καθοδήγησης. Ουσιαστικά, η «κατάλυση της αυτοτέλειας» των Ν.Π., που τα δύο αυτά κείμενα φημολογούν, συντελείται μόνο στα ίδια τα κείμενα αφού μόνο αυτά και η, ομολογουμένως φτωχή, νομική τους συμβουλή θεωρούν πως τα ψηφίσματα των Ν.Π. δεν ισχύουν.
Πέρα όμως από την κ. Φτάκα-Τσικριτζή και την ενδιαφέρουσα πολιτική στιχομυθία που πυροδότησε και που ίσως φανεί χρήσιμη στον μελλοντικό ερευνητή της τοπικής ιστορίας, αυτό που αναμενόμενα ανακύπτει με την ύπαρξη Αντιδημαρχίας Πολιτισμού είναι η διάκριση των προθέσεων στους διάφορους παράγοντες του δημόσιου βίου. Η ύπαρξη Αντιδημαρχίας Πολιτισμού σημαίνει έμφαση στα πολιτιστικά και αυτή η έμφαση έχει οικονομικούς δείκτες. Αυτό προξενεί το ενδιαφέρον πολλών, όμως η πολιτιστική μας στρατηγική δεν θα είναι ένα παζάρι στο οποίο ο εκβιασμός, το σύνδρομο «θα σου δείξω εγώ τώρα», η σπίλωση, το κουτσομπολιό και κάθε μεσαιωνικό «κουσούρι» που αποκτήσαμε στην διαχείριση των πολιτιστικών σε προηγούμενες εποχές θα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Δήμος Κοζάνης θα καταρτίζει προϋπολογισμούς ή θα εκτελεί δαπάνες.
Δεν νοείται, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει φοβική πολιτική. Και όσα λάθη γίνουν θα είναι φυσικά λάθη εκτίμησης και όχι σκοπιμότητας, αδράνειας ή φόβου.
Υπάρχει ιδιοτέλεια τελικά στην όλη υπόθεση; Ναι, υπάρχει. Θα κάνω ό,τι μπορώ για προσωπικούς λόγους, ώστε σε μερικά χρόνια ο διάλογος για τον πολιτισμό να μην περιέχει την σημερινή φτηνή κακεντρέχεια στην ιστορική και εξαιρετική πατρίδα μας, αλλά να αφορά άλλες διαφωνίες, διαφωνίες αισθητικής κατεύθυνσης και πολιτικής ποιότητας. Παρατηρώντας το γενικότερο πολιτικό περιβάλλον, το στοίχημα αυτό μπορεί να χαθεί, αλλά αυτή η μάχη είναι πολύ ευπρόσδεκτη και πολύ τιμητική και θα δοθεί με την ειδική ένταση που χρειάζεται.
Με ευκαιρία λοιπόν τα κείμενα της κ. Φτάκα-Τσικριτζή και τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης στον άξονα της κοινής και ιδιωτικής ωφέλειας, συμφωνώ μαζί της στην ουσία του πράγματος και συνιστώ με τη σειρά μου σε όσους επιθυμήσουν να παλινδρομούν στον γνωστό επί χρόνια «τόσα Ευρώ δρόμο» ή όσους με δηλητηριώδη πολιορκητικό κριό χτυπούν θύρες που γεννούν «τζάμπα σουβλάκια» και «τιμολόγια στον Δήμο», όποια και αν είναι η ιδιότητά τους, πως το πολιτικό κοινό τους μέχρι το 2019 είναι στη «μεσημεριανή» ή την «ακατάλληλη ζώνη» και όχι εδώ. Εδώ οι πονηρές και παρασιτικές χορωδίες που κοάζουν απειλές δεν τρομοκρατούν και δεν αγοράζονται. Εδώ δεν έχει βρώμικο ψωμί.
-Μα αλλάζουν αυτά;
-Έχουν ήδη αλλάξει.
Παναγιώτης Δημόπουλος
Αντιδήμαρχος Πολιτισμού
