Χαιρετίζουμε του συναδέλφους που ξεπέρασαν τις σειρήνες της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης, του συμβιβασμού και συμμετείχαν στην απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση στις 24 Νοέμβρη. Η συγκέντρωση και η πορεία στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα των δυνάμεων του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) και του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) ενώ ήταν η μοναδική που έγινε στην πόλη της Κοζάνης. Στο δρόμο του αγώνα συναντήθηκαν δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, απαιτώντας ζωή με δικαιώματα.
Οι απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν εκείνη τη μέρα σε μια σειρά πόλεις σε όλη την Ελλάδα αποτελούν ένα σημαντικό βήμα κλιμάκωσης συνολικότερα της εργατικής – λαϊκής πάλης ενάντια στο νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου. Αποτελούν βήμα προετοιμασίας της πανεργατικής απεργίας στις 8 Δεκέμβρη.
Στην Κοζάνη, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος έδωσαν τη μάχη της προετοιμασίας της απεργίας. Έβαλαν στα ΔΣ των σωματείων το ζήτημα της συμμετοχής και της οργάνωσης της απεργίας, οργάνωσαν σύσκεψη των εργαζομένων στο δημόσιο. Προπαγάνδισαν τη συμμετοχή στην απεργία και απεργιακή συγκέντρωση με περιοδείες, συζήτηση άτομο το άτομο, ανακοινώσεις, αφίσες.
Όμως, και αυτή η απεργία είχε μεγάλες δυσκολίες, αφού από την αρχή υπήρχε υπονόμευση από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες από τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι την ΑΔΕΔΥ. Αρχικά οι ίδιες παρατάξεις σε ΑΔΕΔΥ(ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΜΕΤΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) και ΓΣΕΕ εμπόδισαν να υπάρχει ενιαίος πανεργατικός αγώνας με κοινή μέρα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και δεν έκαναν ιδιαίτερη προσπάθεια για να δοθεί μαζική αγωνιστική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ, ΔΝΤ .
Οι ηγεσίες των παρατάξεων του Νομαρχιακού Τμήματος Κοζάνης της ΑΔΕΔΥ, ακολουθώντας το παράδειγμα των πλειοψηφιών σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, «έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό» και έδειξαν «ενδιαφέρον»… «οργάνωσαν» σύσκεψη για την «επιτυχία» της απεργίας… Δεν τόλμησαν, βέβαια, να πραγματοποιήσουν απεργιακή συγκέντρωση, ενώ η πλειοψηφία των συνδικαλιστών-αντιπροσώπων, που τους στηρίζουν, «έλαμψαν» δια της απεργοσπασίας σε κάποιους χώρους… Συνολικά ο αριθμός των απεργών δεν ξεπερνά ούτε καν το σύνολο των συνδικαλιστών στα ΔΣ, αλλά και των αντιπροσώπων για το επικείμενο συνέδριο του ΝΤ Κοζάνης της ΑΔΕΔΥ. Θετικό είναι ότι υπήρξαν εργαζόμενοι που δεν ακολούθησαν το αρνητικό τους παράδειγμα και έδωσαν το παρόν στην απεργία.
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι δυνάμεις βάζουν πλάτη στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και με τη στάση τους και με τις θέσεις τους. Είναι αποκαλυπτική η συζήτηση στη σύσκεψη του ΝΤ Κοζάνης της ΑΔΕΔΥ, όπου δεν έλειψαν οι διαπιστώσεις για την κατάσταση των εργαζομένων, αλλά στο δια ταύτα συγκαλύφθηκαν οι αιτίες και οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης. Έγινε προσπάθεια εξωραϊσμού των ενόχων για όσα βιώνει ο λαός, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την προσπάθεια να μείνει στο απυρόβλητο το αντιδραστικό- αντιλαϊκό οικοδόμημα της ΕΕ. Η ΕΕ, ως Ένωση για την θωράκιση των μονοπωλίων, εξαρχής ήταν εχθρός των λαών της Ευρώπης και δεν ξεστράτισε απλά στην πορεία, όπως ειπώθηκε. Δεν έχουν κανένα λόγο οι εργαζόμενοι να ακούσουν τα καλέσματα τους και να στοιχηθούν πίσω από λογικές διορθώσεις της ΕΕ, η οποία μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει. Όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο θέλουν το κίνημα εγκλωβισμένο στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων, σκαλοπάτι για να ανεβοκατεβαίνουν αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Γενικότερα για να δικαιολογήσουν τη στάση τους, τον συμβιβασμό, τη συμφωνία τους με την πολιτική της κυβέρνησης, των κομμάτων που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, την πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ επιτίθενται στις δυνάμεις του ταξικού κινήματος με συκοφαντίες και κατηγορίες περί «κομματικών συγκεντρώσεων», «κομματικού κινήματος», «κομματικού συνδικαλισμού» κλπ. Αρκετές φορές φτάνουν ως τον χυδαίο αντικομμουνισμό. Εχθρεύονται την ανάπτυξη των αγώνων και επικαλούνται τον “κομματικό συνδικαλισμό” για να επαναφέρουν το περίφημο “ιδιώνυμο αδίκημα”, να διαχωρίζονται, να φακελώνονται και να διώκονται οι εργαζόμενοι ανάλογα με τις πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις, για τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος εγκαταλείποντας την αρχή για οργάνωση και αγώνα ενάντια στους καταπιεστές – εκμεταλλευτές των εργαζομένων, τους κεφαλαιοκράτες, το κράτος τους και τις ενώσεις τους, που αυγαταίνουν τα κέρδη τους και σε περίοδο κρίσης.
Τα σωματεία ιδρύθηκαν για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου, αυτό υπηρετούν οι ταξικές δυνάμεις από την αρχή συγκρότησης των πρώτων σωματείων. Αυτό υπηρετούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με όλες τις μορφές πάλης εδώ και 17 χρόνια.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτές τις ηγεσίες, από τους δήθεν «ανεξάρτητους», «ανένταχτους» συνδικαλιστές. Χρειάζεται κάθε εργαζόμενος που βλέπει τη ζωή του να χειροτερεύει, που προβληματίζεται και σκέφτεται ότι «δεν πάει άλλο», να πει ΩΣ ΕΔΩ – ΦΤΑΝΕΙ. Να πάρουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας, να προσπεράσουμε τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να δυναμώσουμε τα σωματεία μας. Είναι ανάγκη περισσότεροι εργαζόμενοι να κάνουν το βήμα και να συναντηθούν στον αγώνα με το ΠΑΜΕ.
Να κάνουμε δικιά μας υπόθεση την προετοιμασία της πανεργατικής απεργίας στις 8 Δεκέμβρη και απεργιακή συγκέντρωση 10.30 πμ στον πεζόδρομο Κοζάνης.
