Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης:
…. «Επιπλέον, η θέση αυτή μου δίνει την ευκαιρία να ανταποδώσω αξία στη χώρα μου, έχοντας λάβει παλαιότερα τα οφέλη από τη φοίτησή μου στη δημόσια εκπαίδευση» ….. Αυτά τα λόγια κοσμούν τις πρώτες δηλώσεις του νέου προέδρου μιας εκ των 4 συστημικών ελληνικών τραπεζών, του κ. Γιώργου Χαντζηνικολάου!
Σπανίως ακούει ένα ευχαριστώ το δημόσιο σχολείο από υψηλόβαθμους λειτουργούς ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν θυμάται κανείς τους σχεδόν, από πού πήραν τα «φώτα» τους και τις θυσίες της «ψωροκώσταινας» για την μόρφωση όλων των παιδιών της. ‘Όλοι υπερηφανευόμαστε ότι υπηρετήσαμε την πατρίδα, πληρώνουμε (μόνο οι μισοί …) τους φόρους μας κ.α. δεν προσθέτουμε όμως έστω και τα ολίγα που μας επιστρέφονται.
Τι θα έλεγε αντίστοιχα ένας στη θέση του Γ. Χαντζηνικολάου που πήρε την μόρφωσή του μόνο από την πολυδιαφημισμένη ιδιωτική εκπαίδευση; Το πιθανότερο τίποτα.
Εκτός αν σε κρίση ειλικρίνειας, ομολογούσε ότι επειδή οι τίτλοι σπουδών του προέρχονται από την ιδιωτική εκπαίδευση, που εξοφλήθη από το οικογενειακό εισόδημα, οφείλει και ανταποδίδει μόνο στον οικογενειακό κορβανά ….
Να υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί μας που πήραν την παιδεία τους από την ιδιωτική εκπαίδευση, αλλά και όσοι εξ’ αυτών παρέχουν ιδιωτική εκπαίδευση στους γόνους τους, έχουν, αλλά και αφήνουν την κληρονομιά και την νοοτροπία της ανταποδοτικότητας στην οικογένεια ….;
Το δημόσιο σχολείο υπηρέτησε, στη μεγαλύτερη διαδρομή του, την ελληνική παιδεία και του οφείλουμε πολλά. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνοπαίδων (το 99% σύμφωνα με επίσημα στοιχεία) απολαμβάνει τους καρπούς της μάθησης από το δημόσιο σχολείο. Πόσες οικογένειες είχαν και κυρίως έχουν σήμερα την δυνατότητα να πληρώνουν για την εκπαίδευση του κάθε παιδιού τους ξεχωριστά, από 6.000 έως 10.000 ΕΥΡΩ το χρόνο;
Είναι λοιπόν καθήκον της πολιτείας να θωρακίσει το δημόσιο σχολείο, ιερό καθήκον των δασκάλων μας να το υπηρετούν με αφοσίωση και συνέπεια και πατριωτικό καθήκον ΟΛΩΝ ΜΑΣ να το προασπίζουμε !!!
ΥΓ: Καλή επιτυχία στις σημερινές εκλογές των δασκάλων. Προσδοκούμε αφοσίωση και αγάπη στο λειτούργημα που ασκούν και μαχητική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
