Την περίοδο που διανύουμε είναι σε πλήρη εξέλιξη η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ όπως ψηφίστηκε στο 3ο μνημόνιο, με παράλληλη συρρίκνωση της δραστηριότητας του λιγνίτη λόγω στήριξης μονοπωλιακών ομίλων σε άλλες μορφές όπως φυσικό αέριο. Οι εξελίξεις αυτές θα έχουν σειρά αρνητικών συνεπειών για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ (απολύσεις στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, νέες μειώσεις μισθών κ.α), για τους κατοίκους της περιοχής (αύξηση της ανεργίας) και θα περίμενε κάποιος το προεδρείο που εκπροσωπεί χιλιάδες εργαζόμενους στο στρατηγικό κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας να πάρει αγωνιστικές πρωτοβουλίες, να συμβάλει στην οργάνωση του αγώνα ενάντια σε αυτή την πολιτική. Αντί αυτού τα μέλη του προεδρείου της ΓΕΝΟΠ ήρθαν να επιβεβαιώσουν τον ρόλο τους ως εργοδοτικοί – κυβερνητικοί συνδικαλιστές. Έναν ρόλο που τον παίζουν επιτυχημένα διαχρονικά μιας και η πορεία απελευθέρωσης/ιδιωτικοποίησης του κλάδου έχει σε κάθε βήμα της την υπογραφή τους (μετοχοποίηση, τριχοτόμηση, ασφαλιστικό κ.α)
Εργοδοτικοί γιατί προσπάθησαν να πείσουν του εργαζόμενους να βάλουν πλάτη για να σωθεί η επιχείρηση. Ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα που έκανε πριν λίγο καιρό ο διευθύνων σύμβουλος κ.Παναγιωτάκης να κάνουν θυσίες οι εργαζόμενοι. Οι ίδιοι πριν ενάμιση χρόνο υπέγραψαν την ΕΣΣΕ που προέβλεπε η μισθοδοσία του προσωπικού να παραμείνει στο 65% του 2009. Τώρα που η σύμβαση εφαρμόζεται και γίνονται περικοπές μισθών και έρχονται και άλλες, αυτοί κάνουν προτάσεις στη Διοίκηση για το πώς θα γίνουν με τον «καλύτερο τρόπο» οι μειώσεις, ενισχύοντας την διάσπαση των εργαζόμενων. Χωρίς ντροπή εμφανίζονται και σαν υπερασπιστές του 5ήμερου και 8ωρου μαζί με την εργοδοσία μεταφράζοντας έτσι την απόφαση της για κόψιμο υπερωριών και σαββατοκύριακών χωρίς αίτημα για αύξηση μισθών.
Κυβερνητικοί γιατί η πρόταση να περάσει το 17% της ΔΕΗ από το ΤΑΙΠΕΔ στο Υπερταμείο στην ουσία ενισχύει την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι το πέρασμα στο υπερταμείο δεν σημαίνει και πώληση, ότι τώρα αρχίζει η μάχη για να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ Α.Ε. Καλλιεργεί τον εφησυχασμό και την αναμονή, την αντίληψη ότι η κυβέρνηση δίνει μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.
Η στάση τους αυτή δεν είναι τυχαία. Συμφώνησαν και συμφωνούν με την απελευθέρωση του κλάδου που προωθεί η Ε.Ε και υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις. Διαφήμισαν την ανταγωνιστικότητα που έφερε μειώσεις μισθών, χάσιμο θέσεων μόνιμης και σταθερής εργασίας. Σήμερα αντί να μπουν μπροστά στον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση συμβάλλοντας στην οργάνωση των εργαζόμενων, καλούν τους ίδιους (π.χ Περιφερειάρχη, βουλευτές) που μαζί τους συνέβαλαν στην παραπλάνηση των εργαζομένων και του λαού στις πύλες των ΑΗΣ στην απεργία ενάντια στην πώληση της «μικρής ΔΕΗ», να πάρουν πρωτοβουλίες και «να αναλάβουν την ευθύνη τους». Στην ουσία τους καλούν να μοιραστούν την ευθύνη για το νέο παραμύθιασμα των εργαζομένων και του λαού, να πάρουν θέση υπέρ του δικού τους αφεντικού στην μάχη μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο της αγοράς.
Συνάδελφοι,
Υπάρχει πλέον αρκετή εμπειρία για το ρόλο τους. Μας θέλουν υπερασπιστές της εργοδοσίας στα σχέδια της για διασφάλιση της κερδοφορίας της στον ανταγωνισμό της με άλλους ομίλους. Να δεχτούμε περικοπές, να ανεχτούμε απολύσεις στο προσωπικό με ελαστικές σχέσεις εργασίας (οκτάμηνα, εργολαβίες) στη λογική του λιγότερου κακού.
Μόνος δρόμος για εμάς είναι να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Να κάνουμε πέρα την γάγγραινα του εργοδοτικού- κυβερνητικού συνδικαλισμού, να οργανώσουμε με τις ταξικές δυνάμεις τον αγώνα μέσα από μαζικές διαδικασίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Ενάντια σε κάθε αφεντικό ενάντια σε κάθε κυβέρνηση που έχει βάλει στο στόχαστρο τα δικαιώματα μας. Όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου ενωμένοι (ανεξάρτητα εργασιακής σχέσης) μαζί με το σύνολο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να μπει φρένο στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας με στόχο η η/ε να γίνει κοινωνικό αγαθό, να πάψει να είναι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.
