Από την Κυριακή 22 Μαΐου 2016 η Δυτική Μακεδονία και ειδικότερα οι Π.Ε. Κοζάνης και Φλώρινας βρίσκονται σε τόσο δεινή θέση όσο ποτέ, από το 1974 μέχρι σήμερα. Με τις 153 ψήφους που ελέγχουν οι κ.κ. Τσίπρας – Καμμένος μας τελειώνουν με ένα άρθρο και ένα νόμο.
Επισήμανα το πώς και το γιατί σε πρόσφατη παρέμβασή μου με συγκεκριμένα άρθρα και νόμους, με ονόματα και αριθμούς.
Εξ’ όλων των συνεργών προσπάθησε να απαντήσει (;) ο κ. Μουμουλίδης.
Δεν ξέρω αν όσα γράφει ο κ. Μουμουλίδης οφείλονται σε άγνοια της πραγματικότητας ή γιατί τον χαρακτηρίζει άγνοια κινδύνου.
Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο μνημειώδες έργο της Hannah Arendt για τη φύση του κακού.
Δε χρειάζεται να απαντήσω στα «θα» του κ. Μουμουλίδη, ούτε βέβαια να υπενθυμίσω τι έχει κάνει ο καθένας από εμάς για την Πτολεμαΐδα V, τις μετεγκαταστάσεις Ποντοκώμης – Ακρινής και για τον προσδιορισμό της τιμής μονάδος στις απαλλοτριώσεις Μαυροπηγής, Αναργύρων, Ποντοκώμης, Ακρινής.
Οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας τα γνωρίζουν και τα θυμούνται πολύ καλά.
Ο κ. Μουμουλίδης προφανώς έχει μνήμες από τον τόπο, αλλά εξίσου προφανώς ο τόπος δεν έχει μνήμες από αυτόν.
Φερτός «Περιφερειάρχης» και δοτός βουλευτής νομίζει ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει και όπως θέλει.
Η ζωή όμως, όπως και η πολιτική, δεν είναι μονόπρακτο. Αυτό τουλάχιστον θα μπορούσε να το καταλάβει.
