Ομιλία του Γ. Θεοφύλακτου στη Βουλή για τη Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τις Μισθολογικές ρυθμίσεις

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ξεκαθαριστεί ο δημόσιος διάλογος, γιατί έχει εκτραπεί. Δεν ξέρουμε για τι συζητάμε. Και καλά να γίνεται αυτό στα κανάλια, στα sites, όπου έχουμε μια παραπληροφόρηση και μια κινδυνολογία. Όμως, δεν είναι ανεκτό να γίνεται εδώ, επίσημα από το Βήμα της Βουλής.

Έχει φοβηθεί ο πολύς ο κόσμος για το τι γίνεται με τα δάνειά του. Να το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν. Το παρόν νομοσχέδιο δεν αφορά τον πολύ κόσμο. Το είπε και ο Υπουργός, το είπε και ο Εισηγητής μας. Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε. Αυτή τη φορά το παρόν νομοσχέδιο αφορά τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τι εννοούμε, λέγοντας «μεγάλες επιχειρήσεις»; Εννοούμε επιχειρήσεις με τζίρο πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ και με πάνω από διακόσιους πενήντα εργαζόμενους. Όχι, όμως, ότι έχει και για αυτές τις επιχειρήσεις άσχημες, επικίνδυνες διατάξεις. Θα το δούμε αυτό,. Όμως, τον πολύ τον κόσμο δεν τον αφορά.

Να δούμε, λοιπόν, ποιους δεν αφορά: Δεν αφορά τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, τα οποία, δηλαδή, έχουν υποθήκη την πρώτη κατοικία. Δεν αφορά τα καταναλωτικά. Εδώ θέλω να καταλάβει ο κόσμος που μας παρακολουθεί, την έγνοια που έδειξε η Κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση για να εξαιρέσει και τα καταναλωτικά δάνεια από αυτό το νομοσχέδιο. Αν συζητήσεις, όμως, με τον κόσμο θα σου πει για τα καταναλωτικά: «Πήρε ένα διακοποδάνειο. Δεν έπρεπε να το πάρει. Καλά να πάθει.». Έτσι θα πει ο πολύς ο κόσμος. Και, όμως, στη διαπραγμάτευση φέραμε αντιστάσεις και ακόμα δεν έχει περάσει η μεταβίβαση των δανείων σε επενδυτές, σε funds. Και αυτό ισχύει και για τα καταναλωτικά, όχι μόνο για τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας.

Επίσης, εξαιρούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όπου το ελληνικό δημόσιο έχει εγγυήσεις. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι και εκεί που θα μεταβιβαστούν τα δάνεια -είτε αφορά μεγάλες επιχειρήσεις είτε αφορά στεγαστικά εξοχικής κατοικίας- εφαρμόζεται το ελληνικό δίκαιο. Ο νόμος ξεκαθαρίζει ότι δεν χειροτερεύει η θέση του δανειολήπτη. Θα έχει τα ίδια ουσιαστικά και δικονομικά δικαιώματα, όπως λέει το άρθρο 3, παράγραφος 8. Το ξεκαθαρίζει.

Ξεκαθαρίζει, επίσης, ότι και για αυτούς που μεταβιβάζονται τα δάνεια ή διαχειρίζονται τα δάνεια τους συνεχίζει και εφαρμόζεται ο νόμος Κατσέλη, ο ν.3869/2010.
Να αναφέρω και κάτι που δεν ειπώθηκε ούτε χθες στην Επιτροπή, ούτε και σήμερα. Εξακολουθεί να ισχύει και για αυτούς που μεταβιβάζονται τα δάνεια τους ο νόμος περί προστασίας καταναλωτή, ο ν.2251/1994, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα. Αυτό σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι οι επενδυτές που θέλουν τώρα να επενδύσουν, να αγοράσουν δάνεια και να τα διαπραγματευτούν, θα έχουν τις δεσμεύσεις του νόμου «περί προστασίας καταναλωτή». Ο νόμος «περί προστασίας καταναλωτή» αναφέρει τους γενικούς όρους συναλλαγών, τι είναι αυτοί, έχει πολλά δικαιώματα που δίνει στον καταναλωτή.

Οι επενδυτές, λοιπόν, θα δεσμεύονται κι από το ελληνικό δίκαιο κι από το νόμο Κατσέλη και από το νόμο περί «προστασίας του καταναλωτή».
Αναφέρθηκε, βέβαια, και από τον Εισηγητή μας, αλλά δεν μπορώ –σταχυολογώντας- να μην να διαβάσω το άρθρο 1. Σκέφτομαι: Αν κάποιος είναι αυτό που λέμε «κοράκι», «distress fund» κλπ. και δει το άρθρο 1, δεν θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Θέλει να εδρεύει στην Ελλάδα, να μην είναι off shore, να υπάγεται φορολογικά εδώ ή να εδρεύει σε κράτος – μέλος του ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου και να έχει υποκατάστημα μόνο στην Ελλάδα. Επίσης,  θέλει να υποβάλει αίτηση με μία σοβαρή και τυπική διαδικασία και γραφειοκρατία που να φαίνεται το καταστατικό, η ταυτότητα των άμεσων ή έμμεσων μετόχων, η ταυτότητα των συμβούλων, η οργανωτική δομή της εταιρείας, το επιχειρηματικό πλάνο της εταιρείας, μία εμπεριστατωμένη έκθεση όπου θα γίνεται μάλιστα ειδική μνεία για δανειολήπτες που εντάσσονται σε ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, σύμφωνα και με το νόμο Κατσέλη και το νόμο «περί προστασίας καταναλωτή».

Μετά, η Τράπεζα της Ελλάδας κρίνει την αίτηση, την παρακολουθεί, εποπτεύει, βλέπει αν διατηρεί επίσημη ιστοσελίδα. Αν διαπιστώσει κάποιο λάθος επιβάλλει πρόστιμα, αναστέλλει, ανακαλεί την άδεια. Και επαναλαμβάνω: Αν κάποιος θέλει να κερδοσκοπήσει έτσι πρόχειρα σε βάρος των δανειοληπτών, με όλες αυτές τις προϋποθέσεις ή με το πρόστιμο που λέει μετά στην παράγραφο 5 της υποπαραγράφου 13 του άρθρου 1, ότι δηλαδή θα βάλει η Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι 300.000 ευρώ πρόστιμο, κανένα «κοράκι», κανένα «distress fund» δεν θα έρθει να κάνει τέτοιες δουλειές εδώ. Αν είναι κάποιος σοβαρός επενδυτής που θέλει να υποκαταστήσει την τράπεζα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της για να κινηθεί η διαδικασία της οικονομίας της αγοράς, τότε θα το κάνει.

Ποια είναι, λοιπόν, η διαδικασία όσων διαχειρίζονται τα δάνεια ή πωλούνται σε άλλες εταιρείες; Κατ’ αρχάς δεν αιφνιδιάζονται οι μεγάλες επιχειρήσεις ή οι καταναλωτές που έχουν στεγαστικό δεύτερης ή τρίτης κατοικίας. Το δάνειό τους πρέπει να είναι «κόκκινο» και ακολουθεί μία περίοδος ενενήντα ημερών, όπου τους γνωστοποιείται ότι θα μεταβιβαστεί το δάνειό τους και έχουν και το περιθώριο ενός χρόνου. Είναι μεγάλο το περιθώριο για να τακτοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους με τις τράπεζες.

Τώρα, αναφορικά με τη διαχείριση των δανείων, γίνεται νομική λογιστική παρακολούθηση, είσπραξη, διαπραγματεύσεις. Και θα επαναλάβω αυτό που είπε ο Υπουργός όσον αφορά στις τράπεζες: Ενώ στο νόμο Κατσέλη προβλεπόταν –θεσμοθετημένα- η διαδικασία του προδικαστικού συμβιβασμού και είχαμε δεκαεφτά χιλιάδες αιτήσεις, καμία τράπεζα δεν έκανε συμβιβασμό. Μήπως τώρα κάνουν.

Το ίδιο και στη μεταβίβαση – πώληση. Θα επαναλάβω ότι δεν χειροτερεύει ούτε ουσιαστικά ούτε δικονομικά η θέση του δανειολήπτη. Τα επόμενα βήματα που έχει σχεδιάσει η Κυβέρνηση, τα τριάντα κέντρα ενημέρωσης δανειοληπτών, την Αρχή Πιστοποίησης της Πιστοληπτικής Ικανότητας, τη βελτίωση του Κώδικα Δεοντολογίας, αλλά και τη βελτίωση του νόμου Δένδια, του ν.4307, γιατί δεν κατέστη λειτουργικός -και πραγματικά σαν κοινότητα δικηγόρων βλέπαμε ότι ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί και χρειάζονταν, βασιζόμενοι πάνω σε αυτό, να κάνουμε κάποιες λειτουργικές βελτιώσεις- πιστεύουμε ότι είναι λειτουργικά και θα απελευθερωθούν και οι τράπεζες και οι δανειολήπτες από το πάγωμα της εποχής.

Εκεί που πρέπει να δώσει το βάρος της η Κυβέρνηση, η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και όλοι μας είναι η αντιμετώπιση των μαφιόζικων –θα το πω και από αυτό το Βήμα- πρακτικών των εισπρακτικών εταιρειών. Πρέπει να αντιμετωπιστούν με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και ίσως και με βελτιώσεις πάνω σε αυτό.

Δεν θα αναφερθώ, κύριε Πρόεδρε, στους υπαλλήλους, αν και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επί των ημερών της οποίας δεν λειτουργούσε τίποτα στο Δημόσιο, δεν δούλευε κανένας και αντίθετα, ζητούσαν και έδιναν συνέχεια επιδόματα, δεν υπήρχε καμία αξιολόγηση και όταν ήταν να έρθει, ήρθε μόνο τιμωρητικά και με δυσμενείς συνέπειες και για τον υπάλληλο.
Θα περιοριστώ, λοιπόν, στο κλείσιμό μου στα «κόκκινα» δάνεια.

Αυτοί που τώρα διαμαρτύρονται, θα περνούσαν χειρότερα μέτρα, αφού βέβαια εξαιρούν τους εαυτούς τους, γιατί ήδη στα κόμματά τους έχουν «κόκκινα» δάνεια και αφού κάνουν εκστρατεία περί μπαταχτσήδων. Εμείς ποτέ δεν κάναμε κάτι τέτοιο.

Επίσης, θα θυμίσω για άλλη μία φορά ότι είχαν ζητήσει τη συγκυβέρνηση προεκλογικά. Δεν θα την έχουν, όμως, γιατί λάβαμε εντολή από τον ελληνικό λαό να διώξουμε το παλιό, εντολή να εφαρμόσουμε τα δύσκολα μέτρα, τα οποία δείξαμε ανοιχτά στην προεκλογική περίοδο, με όσο το δυνατόν, όμως, πιο ήπιο τρόπο και με πραγματικό ενδιαφέρον για τον ελληνικό λαό στη διαπραγμάτευση. Αυτήν την εντολή πήραμε και αυτή θα σεβαστούμε.
Ευχαριστώ.