Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο. Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει…
Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938 “Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ”
Ένα από τα βασικά στοιχεία που χαρακτήρισε την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η τουλάχιστον περίεργη και κατά πολλούς ύποπτη αναβλητικότητα στην προώθηση σειράς νομοσχεδίων αλλά και στο ξήλωμα – με όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας – του γαλαζοπράσινου κράτους.
Ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας (Μπαλτάς-Κουράκης) κινούνταν σε μια λογική αναβλητικότητας και αδράνειας, που όλοι μας, οι ανήκοντες τότε στους ΑΝ.ΕΛ., προσπαθούσαμε να την ερμηνεύσουμε. Ακόμα κι αυτή η διαδικασία επιλογής νέων Διευθυντών και Υποδιευθυντών σχολικών μονάδων δεν ήταν στις αρχικές προθέσεις του Υπουργείου, το οποίο επιθυμούσε να παρατείνει για ένα τουλάχιστον έτος τη θητεία των στελεχών εκπαίδευσης. Η υπαναχώρηση του Υπουργείου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις έντονες αντιδράσεις των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ.
Τελικά, όμως, παρά το θετικό της εμπλοκής των Συλλόγων Διδασκόντων στη διαδικασία επιλογής του Διευθυντή και Υποδιευθυντή, το βήμα αποδείχθηκε μετέωρο και ημιτελές, αφού το Υπουργείο με την παραμετροποίηση του νόμου, παραμετροποίηση για την οποία εκφράστηκαν εντονότατες διαφωνίες σε αυτιά μη ακουόντων, επέτυχε τελικά εν πολλοίς τον αρχικό του στόχο, αυτόν δηλαδή της παράτασης της θητείας των στελεχών εκπαίδευσης.
Σήμερα, μετά τα όσα δραματικά συνέβησαν το καλοκαίρι με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, η δική μου ερμηνεία αλλά και πεποίθηση πια είναι πως αυτή η αναβλητικότητα μόνο τυχαία δεν ήταν. Ήταν προσεκτικά στοχευμένη, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ιδιαίτερα η ηγετική ομάδα δεν ήθελε με τίποτα να δώσει θέσεις και αξιώματα σε ανθρώπους της αριστεράς που θα τους έβρισκε σε σύντομο διάστημα απέναντί της, όταν θα ξεδιπλώνονταν και θα αποκαλύπτονταν σε όλη της την έκταση η προδοσία των ελπίδων και οραμάτων του λαού μας από τον Αλέξη Τσίπρα.
Και φθάνουμε στο σήμερα, στη δεύτερη κυβέρνηση του μνημονιακού πια ΣΥΡΙΖΑ, όπου όλα δείχνουν να κινούνται σε άλλες ταχύτητες. Με σωρεία Πράξεων Νομοθετικού
Περιεχομένου αλλά και με διαδικασίες κατεπείγοντος, για τις οποίες ορθά κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη κυβέρνηση, περνούν γραμμένοι από τους δανειστές νόμοι και ψηφίζονται σφαγιαστικά μέτρα.
Αλλά και στο ξήλωμα του γαλαζοπράσινου κράτους η νέα μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού πλέον «καθάρισε» το κόμμα από κάθε «αριστερό βαρίδιο», δεν επιδεικνύει πια καμία κωλυσιεργία. Με διαδικασίες εξπρές το Υπουργείο Παιδείας νομοθετεί την εισαγωγή της συνέντευξης στην επιλογή των Διευθυντών Εκπαίδευσης (!!!) προκειμένου βεβαίως να μπορέσει μέσω αυτής να τοποθετήσει τα δικά της παιδιά.
Στην ίδια λογική της τακτοποίησης ημετέρων κινήθηκε και η νέα συγκρότηση του ΠΥΣΠΕ Κοζάνης. Σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα όλους τους συναδέλφους που επιλέγηκαν και τους εύχομαι καλή θητεία, ο τρόπος επιλογής τους όμως δε διαφέρει σε τίποτα από τον παλαιοκομματικό τρόπο με τον οποίο επέλεγαν τα στελέχη εκπαίδευσης οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Παλιότερα ήταν οι κομματικοί επιτελείς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έκοβαν και έραβαν, σήμερα είναι οι αντίστοιχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν που θα ξεμπερδεύαμε με το παλιό!!!
Κυριακόπουλος Χρήστος
Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κοζάνης
