25 Νοέμβρη – ο ΟΗΕ ανακηρύσσει αυτή την ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες.
Πρωτοπόροι στην «αξιοποίηση» αυτής της ημέρας, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις διαχρονικά, η Τοπική Διοίκηση αλλά και η εκκλησία, οι ΜΚΟ και γυναικείες οργανώσεις, που δείχνουν το υποκριτικό ενδιαφέρον τους και εκφράζουν την «ανησυχία» τους για τη βία κατά των γυναικών και κυρίως για μια πλευρά της, τη «φυλετική».
Σιωπούν για την καθημερινή βία που υφίστανται οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι γυναίκες της υπαίθρου, οι νέες γυναίκες – μητέρες, που δεν είναι άλλη από τη φτώχεια, την ανεργία. Είναι τυχαίο ότι με βάση τα στοιχεία του ΚΕΘΙ 7 στις 10 γυναίκες που απευθύνονται στις δομές προστασίας είναι άνεργες με παιδιά;
Η ΟΓΕ διαχρονικά αναδεικνύει τη βία που υφίστανται οι γυναίκες από τις λαϊκές οικογένειες με τη μείωση μισθών και συντάξεων, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, όπως οι 5 μήνες δουλειά χωρίς εργασιακά δικαιώματα, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τα κομμένα ρεύματα, οι πλειστηριασμοί, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η περικοπή επιδομάτων και των όποιων κοινωνικών παροχών όπως η κατάργηση του επιδόματος τοκετού.
Βία είναι και ο ξεκληρισμός των προσφύγων, το θαλασσοπνίξιμο των μεταναστών και των παιδιών τους στο Αιγαίο, οι άθλιες συνθήκες στους καταυλισμούς που στοιβάζονται οι πρόσφυγες. Ανάμεσα σ’ αυτούς χιλιάδες γυναίκες, άλλες έγκυες, άλλες με τα μωρά στην αγκαλιά, άλλες που γεννάνε μέσα στα δουλεμπορικά σαπιοκάραβα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο γι αυτές και τα παιδιά τους, εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά και έφηβοι. Καλούνται να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και μέριμνας, τη στιγμή που διατρέχουν κίνδυνο για την ασφάλειά τους και από τα κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας. Δεν είναι τυχαία τα στοιχεία που δημοσιεύονται για την αύξηση του αριθμού των γυναικών και των παιδιών που έχουν πέσει θύματα trafficking τα τελευταία χρόνια.
Αυτή η πλευρά της βίας, που οι γυναίκες των εργατικών λαϊκών οικογενειών τη ζουν στο έπακρο δεν έπεσε από τον ουρανό. Έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες: το εκμεταλλευτικό σύστημα, τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων και τη δίψα τους για όλο και περισσότερα κέρδη που προϋποθέτουν τη θυσία των αναγκών και των δικαιωμάτων των γυναικών.
Η βία σε όλες τις εκφάνσεις της δεν είναι φαινόμενο που εντοπίστηκε σήμερα, έχει τις ρίζες του στις ταξικές εκμεταλλευτικές κοινωνίες και θα υπάρχει όσο υπάρχει
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όσο θα εντείνεται η βαρβαρότητα τόσο και θα έχουμε εντονότερα κρούσματα βίας.
Η ΟΓΕ, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, καλεί κάθε γυναίκα της εργατικής λαϊκής οικογένειας να διεκδικήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπή μισθό και μεροκάματο αλλά και κρατική προστασία της μητρότητας, με άδειες, επιδόματα. Δεν είναι λύση και διέξοδος τα επιχειρηματικά προγράμματα για τις γυναίκες, ο εθελοντισμός και η δια βίου μάθηση.
Οι υπάρχουσες δομές και υπηρεσίες για τις κακοποιημένες γυναίκες λειτουργούν με ευρωπαϊκά προγράμματα, με ημερομηνία λήξης και με εργαζόμενες με συμβάσεις, απλήρωτες. Η ΟΓΕ εντάσσει στις διεκδικήσεις της την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους. Ταυτόχρονα παλεύουμε για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ λέμε ότι η ζωή αυτή, με αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού στα όρια της εξαθλίωσης, δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να δώσουμε τη δική μας αγωνιστική απάντηση για ουσιαστικά και άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, για κάθε πρόβλημα που τις βασανίζει, στη προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους!
