Μια δυναμική Κοζανίτισα που διαπρέπει στα Αραβικά Εμιράτα! Συνέντευξη της Αλεξίας Πάλλα στο KOZANILIFE.GR

Η Αλέξια Πάλλα, είναι γέννημα θρέμμα Κοζανίτισσα. Μία εξαιρετικά δυναμική παρουσία η οποία είχε πάντα πολλές «ανησυχίες».

Έξυπνη, αυθόρμητη, δυναμική και με πολύ αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ, σήμερα βρίσκεται στο Abu Dhabi, σε εταιρεία ευρέσεως στελεχών η οποία ανήκει σε μέλος της Βασιλικής οικογένειας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Είναι δειυθύντρια ανάπτυξης εργασιών και έχει φέρει αρκετά μεγάλα έργα στην εταιρία.

Όταν επισκέπτεται τη γενέτειρα της, την Κοζάνη επιδιώκει πάντα να πάρει μαζί της, όσες πιο πολλές αναμνήσεις μπορεί, από τους ανθρώπους και από την πόλη, για να τη συντροφεύουν μέχρι την επόμενη επιστροφή της στην Κοζάνη.

Από την Κοζάνη στη Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια σε γνωστή εταιρεία συμβούλων και από τη Θεσσαλονίκη, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα! Η Αλεξία σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και σύντομα θα αποφοιτήσει από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου με το δεύτερο Μάστερ της.

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο KOZANILIFE.GR:

Αλεξία καλησπέρα, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Η προηγούμενη δουλειά σου στην συμπρωτεύουσα απ’ όσο γνωρίζω, ήταν σε μία πολύ δυνατή εταιρεία και με πολύ καλή αμοιβή.
-Θα ήθελα λοιπόν να μου πεις Αλεξία, τι ήταν αυτό που σε ώθησε να φύγεις από την Ελλάδα, ήταν λόγω της κρίσης;
-Καταρχάς θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον που δείχνεις να δημοσιοποιήσεις την προσωπική μου ιστορία. Δεν έφυγα από την Ελλάδα λόγω της κρίσης άλλωστε όταν  έφυγα τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα. Ήταν ένα όνειρο που είχα από την παιδική μου ηλικία να ζήσω στο εξωτερικό και να μαζέψω εμπειρίες από διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες, δουλεύοντας στην ίδια εταιρία για 10 χρόνια και συνηδητοποιώντας ότι παρόλο που ήμουν  ευχαριστημένη με τη δουλειά μου δεν πραγματοποίησα ένα όνειρο ζωής, αποφάσισα ότι ήρθε η στιγμή να βγω από την ευκολία της συνήθειας και να το κυνηγήσω, άλλωστε τι είχα να χάσω;

-Πώς βρέθηκες στο Abu Dhabi, πώς προέκυψε αυτή η δουλειά;
-Ανακοίνωσα λοιπόν στον τότε εργοδότη μου ότι έχω σκοπό να φύγω οπουδήποτε μου δοθεί η ευκαιρία, Αμερική ή Αυστραλία λόγω συγγενών  ή γνωστών που ίσως μπορούσαν  να με βοηθήσουν στην αρχή. Μου ανέφερε τότε ότι υπάρχει ένα έργο στο Άμπου Ντάμπι και αν ήθελα μπορούσα να το αναλάβω, να στήσω μία εταιρίας ευρέσεως Εργασίας και ότι αν δεν μου άρεσαν οι συνθήκες, μπορούσα  να γυρίσω πίσω στην παλιά μου θέση, πολύ ευγενικό εκ μέρους του και κάτι που με καθυσήχασε σε περίπτωση που δεν τα καταφέρω να φέρω το έργο εις πέρας.

-Ποιές είναι οι αρμοδιότητές σου, τι κάνεις ακριβώς;
-Διατήρηση και ανάπτυξη του πελατολογίου της εταιρίας μέσω προσωπικών συναντήσεων και διαγωνισμών. Υλοποίησηση των έργων μέσω της ομάδας που διευθύνω, εύρεση κατάλληλων βιογραφικών σύμφωνα με τις ανάγκες του πελάτη, οργάνωση καμπάνιας ευρέσεως στελεχών σε άλλες χώρες

-Η δουλειά σου απαιτεί πολλά ταξίδια, μίλησέ μου λιγάκι γι’ αυτό και τις εμπειρίες σου. Ποιό ήταν το ταξίδι που σε μάγεψε περισσότερο και που;
-Όταν πας σε εξωτικά μέρη όπως Σρι Λάνκα, Ινδονησία και Τυνησία για διακοπές είναι υπέροχα, όταν όμως πας για δουλειά και πρέπει να πείσεις αυτούς τους ανθρώπους να δουλέψουν με κάποιους συγκεκριμένους κανόνες και χρονοδιάγραμμα, είναι πραγματική ταλαιπωρία. Στην Τυνησία παραδείγματος χάρη, σχεδόν κανένας δε μιλάει αγγλικά και προσπαθούσα να συνενοηθώ μαζί τους με μισά αραβικά και μισά γαλλικά που έμαθα σχολείο χαχαχα. Τώρα που τα θυμάμαι είναι ευχάριστα αλλά όταν τα ζούσα με την πίεση της δουλειάς πιστεψέ με δεν ήταν και τόσο.

-Πώς είναι η διασκέδαση εκεί, σε σχέση με την Ελλάδα;
-Η διασκέδαση εδώ είναι σχετικά ακριβή αν τη συγκρίνεις με Ελλάδα  και μπορείς να πιείς αλκοόλ μόνο σε συγκεκριμένα μαγαζιά ή ξενοδοχεία που έχουν ειδική άδεια, αλλά σε γενικές γραμμές δεν είναι και τόσο ακριβή συγκριτικά με τους μισθούς εδώ, ένα ποτό ας πούμε έχει περίπου 10 με 12 ευρώ αλλά μια μεζούρα μόνο…

-Οι σεΐχηδες έχουν τη φήμη των υπεροπτών ανθρώπων. Ισχύει κάτι τέτοιο, πώς είναι να συνεργάζεσαι με έναν σεΐχη, τον έχεις γνωρίσει και τη σχέση έχετε;
-Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας μου ανήκει στη Βασιλική οικογένεια και είναι από τους πιο προγειωμένους, ταπεινούς και καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει και έτσι είναι και η οικογένεια του. Δεν έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον άλλο, μόνο συνεργάτες τους, μάλιστα ο προσωπικός πιλότος, ενός από τους γιούς του κυβερνήτη της χώρας είναι Έλληνας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τρομερά πολυάσχολοι, πολύ ικανοί και πολυ προσγειωμένοι αλλά έτσι είναι συνήθως και οι άνθρωποι που μεγάλωσαν με χρήματα, γιατί το θεωρούν φυσιολογικό, οι νεόπλουτοι που δεν έχουν σωστή παιδεία έχουν συνήθως θέματα επίδειξης ισχύος και πλούτου κατά την αποψή μου…

-Πώς είναι τα πράγματα εκεί, οι συνθήκες διαβίωσης, οι άνθρωποι-έχουν κάτι κοινό με τους Έλληνες; Και αν ναι, τι;
-Οι συνθήκες διαβίωσης είναι εύκολες γιαυτούς που έχουν την οικονομική άνεση,  το καλοκαίρι είναι λίγο ταλαιπωρία με τους 50 βαθμούς αλλά και αυτό έχουν βρει τρόπο να το περιορίσουν από τη στιγμή που χτίζουν διαρκώς τεράστια εμπορικά κέντρα στα οποία περνάς τις περισσότερες ώρες σου, υπόγεια παρκινγκ στους ουρανοξύστες κλπ.
Το χειμώνα πάλι, οι θερμοκρασίες είναι καταπληκτικές, απο 25-15 βαθμούς το ‘βαρύ’ χειμώνα και μπορείς να καθίσεις έξω παντού και να το απολαύσεις. Έχουμε πολλά κοινά με τους άραβες όπως το φαγητό, τη μουσική και πολλές κοινές λέξεις.

-Πώς βλέπεις την οικονομική κρίση στην Ελλάδα από κει που είσαι;
-Τη βρίσκω τραγική, συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ να κατανοήσω και είμαι σίγουρη πλέον, ότι γι’ αυτό δεν επιτρέπεται η ψήφος στο εξωτερικό. Οι άνθρωποι εκτός Ελλάδας είναι πιο ώριμοι (έχουν ζήσει σε άλλες χώρες και έχουν αντιμετωπίσει διαφορετικές καταστάσεις) και το κυριοτέρο, δεν επηρεάζονται απο τα Ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

-Νιώθεις αποστασιοποιημένη;
-Από τη στιγμή που όλοι οι δικοί μου, συγγενείς και φίλοι, μένουν Ελλάδα δεν μπορώ να μείνω και πολύ αποστασιοποιημένη κι εγω άλλωστε έρχομαι αρκετά συχνά

-Πώς αντιμετωπίζουν οι Άραβες τους Ευρωπαίους ή καλύτερα τους Έλληνες, τι λένε για την κρίση στην Έλλαδα;
-Μας αντιμετωπίζουν θετικά, μας συμπαθούν πολύ και οι περισσότεροι περνούν τα καλοκαίρια τους σε Ελληνικά νησιά.

-Αν αύριο, αποφασίσει να έρθει εκεί για δουλειά ένας Έλληνας, ποια είναι τα «εφόδια», που θα πρέπει να έχει για να βρει μία καλή δουλειά, πόσο εύκολο είναι; Δώσε μας μία εικόνα περίπου τι μισθοί επικρατούν στο Abu Dhabi;
-Χρειάζεται οπωσδήποτε πτυχίο και εξειδίκευση στον τομέα που θέλει να απασχοληθεί, γιατί υπάρχει μεγάλη προσφορά φθηνού ανειδικευτου προσωπικού απο Ασιατικές χώρες και υπάρχει όριο ηλικίας τα 55.
Ένας μέσος μισθός για ένα Ευρωπαίο εργαζόμενο ξεκινά από 2.000 με ελάχιστη εμπειρία και φτάνει τις 6.000ευρω, για γιατρούς ή διευθυντές  εταιριών οι μισθοί αυξάνονται ανάλογα τον τομέα και την εμπειρία.

-Πόσο εύκολο ήταν για ‘σένα να εγκλιματιστείς σε ένα νέο, τελείως άγνωστο κράτος, πώς ήταν η ψυχολογία μίας Ελληνίδας που πηγαίνει σε μια άγνωστη χώρα, ποιοι ήταν οι φόβοι σου;
-Η αλήθεια είναι ότι όταν μεγαλώνεις Ελλάδα, μαθαίνεις να γίνεσαι ευέλικτος και να αντιμετωπίζεις με έξυπνο τρόπο τις καταστάσεις για παράδειγμα όταν πρωτοήρθα έπρεπε να περνάω πολλές ώρες στο γκισέ του Υπουργείου Υγείας για την αδειοδότηση και όλα τα χαρτιά και οι ουρές ήταν μεγάλες. Άρχισα να καλημερίζω τους φρουρούς όπως θα έκανα και στην Ελλάδα και από ευγνωμοσύνη, γιατί κανείς δεν τους δίνει σημασία, μου έλεγαν δε χρειάζεται να περιμένεις στην ουρά είδοποίησε μας ότι έρχεσαι και θα σου κρατάμε νούμερο. Μετά γνώρισα τις κυρίες στο γκισέ και τις ζήτησα πολύ ευγενικά να μου στέλνουν τα αρχεία ηλεκτρονικά ώστε να μη χρειάζεται να πηγαίνω εκεί, το κάνανε με μεγάλη ευχαρίστηση, αυτά τα κόλπα τα μαθαίνεις μόνο Ελλάδα (χαχαχα).

Κατά τα άλλα υπάρχει φοβέρός σεβασμός στις γυναίκες, έχουν προτεραιότητα παντού και πάντα. Κανείς δε θα τολμήσει να σε πειράξει και υπάρχει επίσης τρομερή ασφάλεια κάτι που μου έλειπε τρομερά όταν έμενα μόνη μου στη Θεσσαλονίκη, όχι ότι μου είχε συμβεί κάτι αλλά με όλα αυτά που άκουγα είχα τρομοκρατηθεί.

-Πόσο εύκολο είναι να ζει μία γυναίκα μόνη στο Abu Dhabi;
-Πιο εύκολο από το να ζει σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα, όχι πιο ευχάριστο αλλά σίγουρα πιο εύκολο.
Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβεις, όταν είχα έρθει Αθήνα με κάποιους Άραβες για ένα έργο, η ελληνική εταιρία που θα έκλεινε τη συμφωνία έστειλε το σοφέρ της να μας παραλάβει, εγώ ήμουν φορτωμένη με μπαγκάζια,  ο σοφέρ λοιπόν με προσπέρασε για να κουβαλήσει τις βαλίτσες των Αράβων. Αυτό τους έκανε πολύ κακή εντυπωση και μου είπαν, αυτό στη χώρα μας δε θα συνεβαινε ποτέ! Κακομαθαίνεις σε κάποιο βαθμό όταν όπου πας σου ανοίγουν τις πόρτες, δε χρειάζεται να κουβαλάς τίποτα και στην τράπεζα ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία έχεις προτεραιότητα αλλά και γιατί όχι; Μήπως δεν το αξίζουμε εμεις οι γυναίκες;  Όχι δεν την έχω ψωνίσει αλλά το απολαμβάνω όσο κρατήσει.

-Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια, υπάρχει πλάνο για να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
-Προς το παρόν δεν το σκέφτομαι καθόλου να γυρίσω πίσω, έχω ανοίξει μια εταιρία εδώ στα Εμιράτα, την Palla Consulting Services (πάντα πίστευα ότι το επίθετο μου είναι καλλιτεχνικό… χαχαχα) και οι υπηρεσίες που προσφέρω είναι  Χρηματοοικονομικές, συστήματα διοίκησης, χρηματοδοτήσεις  νέων εταιριών, μέσω επενδυτών ή τραπεζών και τέλος ετοιμάζω μια ιστοσελίδα www.unania.com (τον επόμενο μήνα ευελπιστώ να είναι έτοιμη), στην οποία θα βρίσκονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες για τους Έλληνες και όχι μόνο που θέλουν να μετακομίσουν σε κάποια από τις χώρες του Κόλπου για καλύτερες απολαβές και θα μπορούν να υποβάλλουν και το βιογραφικό τους.

-Και τελικά Αλεξία… αν υπήρχε το δίλλημα και έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξεις για το πού θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου… ποια θα ήταν η επιλογή σου, Έλλαδα ή Η.Α.Ε;
-ΗΑΕ δεν θα μπορούσα γιατί όπως σου είπα έχει όριο ηλικίας, εκτός αν έχεις την υπηκοότητα, που δεν την παίρνεις ποτέ. Ελλάδα δεν είμαι τόσο σιγουρη με τις σημερινές εξελίξεις, αργότερα ίσως, δεν ξέρω πως θα σκέφτομαι τα επόμενα 10 χρόνια αλλά σκεφτόμουν, να επιλέξω κάποια ασιατική χώρα.

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου,
σου εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία σε ότι κάνεις, μας κάνεις περήφανους!

Α.Ζ. για το KOZANILIFE.GR