Εκλογές λοιπόν….
Να ‘μαστε και πάλι καλούμαστε για την άσκηση της ύψιστης υποχρέωσης και συνάμα δικαιώματος του πολίτη σε μια δημοκρατία…
Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε και πάλι «για το καλό της χώρας μας» … Ένα καλό για το οποίο έχουμε αποφασίσει άλλες 4 φορές (τουλάχιστον) τα τελευταία έξι χρόνια.
Τελικά όμως έχει πραγματικά σημασία αν θα είμαστε σε ευρώ ή εθνικό νόμισμα??
Έχει σημασία αν θα έχουμε μικρότερο ή μεγαλύτερο χρέος σε 5 χρόνια ???
Ή μήπως έχει σημασία αν οι υπηρεσίες θα παρέχονται από το δημόσιο ή από εταιρίες ???
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα διλήμματα αν η πατρίδα μας δεν αλλάξει οριστικά ρότα ???
Στη χώρα μας είναι διαπιστωμένο πως υπάρχουν πολλά δομικά προβλήματα λειτουργίας του Δημόσιου τομέα.
Προβλήματα, τα οποία οδηγούν σε δυσλειτουργία της Διοίκησης και έλλειψη ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας έναντι άλλων χωρών.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία ΚΥΡΙΩΣ (και σε μεγάλο βαθμό ΜΟΝΟ) για τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας. ΤΥΧΑΙΟ ???
Μέχρι στιγμής έχουν γίνει ελάχιστα και δειλά βήματα για την εκπόνηση ενός στρατηγικού εθνικού σχεδιασμού που θα βοηθούσε τη χώρα να κάνει το απαραίτητο άλμα στον 21ο αιώνα όσον αφορά στις δομές και στη λειτουργία του Δημόσιου Τομέα.
Στους δείκτες παγκόσμιας κατάταξης Ανταγωνιστικότητας για το 2012, η χώρα μας καταλαμβάνει ΜΟΛΙΣ την 96η θέση
Ας ρίξουμε μια ματιά όμως που οφείλεται το «έλλειμμα» της χώρας και κατατάσσεται τόσο χαμηλά:
Γίνεται κατανοητό ότι οι δυσλειτουργίες και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 55 % οφείλεται στην κυβερνητική λειτουργία εν γένει, στη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Τομείς οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα, των «περίεργων» πολιτικών επιλογών και της πολυνομίας.
Επιπλέον λόγω της μη ύπαρξης συγκεκριμένων και ενοποιημένων δομών πληροφορικής που θα αντιμετώπιζαν εξολοκλήρου τη γραφειοκρατία, μπορούμε να κάνουμε λόγο και για:
Έλλειμμα διαφάνειας
Μη αντιμετώπιση διαφθοράς
Αθέμιτο ανταγωνισμό
Παρεμπόδιση επιχειρηματικότητας
Χαμηλή ποιότητα παρεχόμενης υπηρεσίας
Χαμηλή αποδοτικότητα δημόσιου τομέα
Μπορούμε να δούμε ένα παράδειγμα αποδοτικότητας στο σημερινό περιβάλλον του Ελληνικού Δημοσίου για να καταλάβουμε πόσο πάσχουμε:
Αν υποθέσουμε ότι για μια υπηρεσία που ζητά κάποιος πολίτης από το δημόσιο μέχρι να διεκπεραιωθεί πρέπει να περάσει από 10 υπαλλήλους, και η αποδοτικότητα των συγκεκριμένων υπαλλήλων αγγίζει το 85% (έστω δηλαδή ότι είναι όλοι κορυφαίοι στη δουλειά τους), τότε σχηματικά θα είχαμε το παρακάτω αποτέλεσμα:
Αν ανάμεσα σε κάθε υπάλληλο προσθέσουμε και υπογραφές – εγκρίσεις – αποφάσεις πολιτικών προσώπων, τότε η πραγματική ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσία δραματοποιείται…
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι και οι πιο αποδοτικοί και ευσυνείδητοι υπάλληλοι αχρηστεύονται από το σύστημα εργασίας που ακολουθείται, από τις αέναες διαδικασίες, από τη διάσπαση υπηρεσιών και έναν λαβύρινθο υπογραφών.
Τα τελευταία 18 χρόνια με τη λειτουργία του ΑΣΕΠ το Ελληνικό Δημόσιο απορρόφησε το καλύτερο έμψυχο επιστημονικό δυναμικό από την αγορά.
Αξίζει τον κόπο λοιπόν να αξιοποιηθεί επιτέλους αυτό το δυναμικό με καλύτερο τρόπο, προς όφελος του κράτους και συνεπώς των πολιτών.
Στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου οι πολίτες επιζητούν ένα κράτος με ΔΟΜΕΣ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Στη χώρα μας όμως μέχρι τώρα περιοριζόμαστε μόνο σε ευχολόγια και παραινέσεις για τα παραπάνω.
Ελέω της δήθεν Κατάργησης της Γραφειοκρατίας που συχνά ακούμε, στην ουσία προωθείται η ανομία και η ασυδοσία. Και αυτό γιατί συνδυάζεται η κατάργηση της γραφειοκρατίας με την αφαίρεση προαπαιτούμενων νομιμοποιητικών εγγράφων.
Το πρόβλημα όμως στο Ελληνικό δημόσιο, δεν είναι τα νομιμοποιητικά έγγραφα, αλλά η έλλειψη δομών (πληροφορικής, διαλειτουργικές βάσεις δεδομένων, κ.λ.π.), ώστε το φυσικό, ή το νομικό πρόσωπο που αιτείται οποιαδήποτε υπηρεσία από το δημόσιο να μπορεί να ελέγχεται ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ , μέσω των δομών πληροφορικής , και όχι μέσω των εγγράφων που τώρα απαιτείται να προσκομίσει.
Σε ένα τέτοιο ιδεατό περιβάλλον λειτουργίας στο Ελληνικό Δημόσιο θα μπορούμε να μιλάμε για:
1. Άμεση παροχή υπηρεσιών τη στιγμή που αιτούνται.
2. Ισονομία στις παρεχόμενες υπηρεσίες
3. Κατοχύρωση διαφάνειας
4. Αντιμετώπιση διαφθοράς
5. Αποφυγή Αθέμιτου ανταγωνισμού
6. Ενίσχυση επιχειρηματικότητας από τον απλό επαγγελματία μέχρι τη μεγαλύτερη Εταιρία.
7. Υψηλή ποιότητα παρεχόμενης υπηρεσίας από το δημόσιο
8. Υψηλή αποδοτικότητα δημόσιου τομέα
9. Και τέλος Παροχή του πολυτιμότερου εργαλείου που μπορεί να έχει μια κυβέρνηση για να ασκήσει πολιτική: Την ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Συνέπεια αυτού θα είναι η κατακόρυφη αύξηση της Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας
Επίσης θα γίνει ένα τεράστιο βήμα για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τομείς οικονομικού ενδιαφέροντος που ταλανίζουν τη χώρα από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους όπως:
Της Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας
Της Οικονομικής Αποδοτικότητας
Της Επιχειρηματικής Αποτελεσματικότητας
Και των Υποδομών
Οι 4 σημαντικότεροι πυλώνες δηλαδή που αξιολογούν την ποιότητα μιας χώρας έναντι των άλλων, θα βελτιωθούν κατακόρυφα διότι όσον αφορά το Ελληνικό Δημόσιο ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ, ενώ θα υπάρχει η απόλυτη οργάνωση.
Και όλα αυτά διότι μέσα σε ένα τέτοιο δίκτυο δεδομένων με αυτοματισμούς διασταυρώσεων στοιχείων από οπουδήποτε, για παράδειγμα :
Θα μπορεί να αντιμετωπιστεί το μαύρο χρήμα
Θα μπορεί να αντιμετωπιστεί η αδήλωτη εργασία.
Θα μπορεί να υπάρξει πλήρης καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων κάθε φυσικού ή νομικού προσώπου.
Θα μπορεί να εφαρμοστεί αξιόπιστο (και αυτόματο) πόθεν έσχες για όλους.
Η απονομή δικαιοσύνης θα απλουστευθεί μέσω των νέων διαδικασιών.
Θα μπορεί να σταματήσει η αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων από παροχές υγείας που παρέχονται μόνο στα χαρτιά, και για ασφαλισμένους που δεν υπάρχουν.
Θα μπορούν να εξαχθούν αξιόπιστα στατιστικά δεδομένα.
Και ως αποτέλεσμα η φορολογική επιβάρυνση των πολιτών θα μπορεί να είναι πολύ μικρότερη.
Ως επίλογο :
Μετά λοιπόν τον Εκσυγχρονισμό του κράτους Σημίτη, την Επανίδρυση του κράτους Καραμανλή, Την πράσινη ανάπτυξη Παπανδρέου, το σκίσιμο των μνημονίων και την κατάργηση των μνημονίων με ένα μόνο άρθρο, φτάσαμε και πάλι εκεί από όπου ξεκινήσαμε με πολύ χειρότερες όμως συνθήκες και για εμάς και για τα παιδιά μας……
Τις μέρες μέχρι τις εκλογές θα ακούμε στα κανάλια και στις πλατείες να σκίζονται όλοι για ευρώ – δραχμές,,,, μνημόνια και αντι-μνημόνια..
Ελπίζω να ακούσω και κάποιον να μου δώσει και πάλι μια ελπίδα με στοιχεία σχέδιο και πρόγραμμα για την πραγματική αναγέννηση του κράτους, που πραγματικά θα οδηγήσει τη χώρα στον 21ο αιώνα και θα βάλει τέλος στην κατοχή του προτεκτοράτου …
Αλλιώς ….. απλά καλό βόλι σε όλους μας και πάμε για μια από τα ίδια …
Υ.Γ. Οι σκέψεις και συλλογισμοί είναι προσωπικοί …
Με τιμή
Δημήτρης Α. Καραθανάσης
Μηχανικός Πληροφορικής Τ.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Υπαλλήλων
Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας
