Του Γιάννη Σταύρου Αποστολίδη, μέλους της ΝΕ Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ:
Παρέδωσε πριν από λίγη ώρα την εντολή ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Μεϊμαράκης.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ορθά ο πρόεδρος της ΝΔ αποφάσισε να πάρει την εντολή και να την κρατήσει. Η πρόθεση του ήταν ορθή εφόσον ήθελε να δώσει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει από την πλευρά της Βουλής, ποιο θα ήταν το επόμενο κόμμα που θα γινόταν αποδέκτης της εντολής και κυρίως αν η ενέργειά του είχε ως στόχο να αποκλείσει τον κίνδυνο η εντολή να διολισθήσει στην Χ.Α.
Από την ώρα λοιπόν που αυτό ξεκαθάρισε ήδη από το πρωί του Σαββάτου, δεν είχε λόγο να την κρατά, κυρίως γιατί ήξερε ότι :
-θα έδινε την αίσθηση ότι χρειάζεται χρόνο για να προετοιμαστεί για τις εκλογές, και θα αποκάλυπτε αδυναμία (και απροθυμία ή και φόβο) του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δώσει μια εκλογική μάχη
-η παράταση της αβεβαιότητας που υπάρχει αλλά και καλλιεργείται την προεκλογική περίοδο δεν βοηθάει τη χώρα καθώς όλοι πια, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος και χρειάζεται εγρήγορση όλου του πολιτικού συστήματος και όλων των παραγόντων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου για να κρατηθεί η οικονομία και ενδεχομένως να αντιστραφεί η καθοδική της πορεία.
Γιατί δεν την παρέδωσε;
Μα γιατί αυτό θα αποδείκνυε, κάτι που δεν θέλησε να ομολογήσει, την πρόθεση αποκλεισμού από την διαδικασία των εντολών της Χ.Α, γεγονός που θα γκρέμιζε τις γέφυρες που ο ίδιος προσπαθεί να στήσει με τα στελέχη (γνώριμους του από παλιά) και τους οπαδούς του μορφώματος.
Την αδυναμία να κεφαλαιοποιήσει ως υπεύθυνη, δημοκρατική δύναμη την επιλογή του να κρατήσει την εντολή, επεδίωξε να την ξεπεράσει προξενώντας, στο τριήμερο, δολιοφθορές στον αντίπαλο.
Έτσι προσπάθησε:
Πρώτο: να οξύνει την αντιπαράθεση με τον Πρωθυπουργό. Αυτό όμως είναι ανακόλουθο με την κριτική που ταυτόχρονα ασκεί προς τον Τσίπρα, ότι δεν χρειαζόταν εκλογές γιατί μπορούσε η παρούσα Βουλή να δώσει νέα κυβέρνηση.
Δεύτερο: να προβάλλει το κόμμα που γεννιέται από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δείξει ότι η διάσπαση είναι σημαντική, ότι ο αντίπαλος αδυνάτισε, άρα αυξάνει το ειδικό βάρος του δικού του κόμματος και επιπλέον να εδραιώσει την άποψη στο λαό ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από τα μνημόνια και όλοι ίδιοι είμαστε, που θα του ήταν χρήσιμο για τον επαναπατρισμό δεξιών ψηφοφόρων. Όμως ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι φίλος μου.
Τρίτο: Προσπάθησε, για τον αιφνιδιασμό του από την προκήρυξη των εκλογών να βρει δικαιολογητική βάση για την έκδηλη δυσφορία του, στην ΠτΒ. Η άμεση διεξαγωγή εκλογών, χαλάει όχι μόνο το επιθυμητό, αλλά και οποιοδήποτε άλλο ίσως όχι τόσο επιθυμητό σενάριο για τον ίδιο και το κόμμα του, καθώς δίνει αρκετά πλεονεκτήματα στον Πρωθυπουργό.
Έτσι, με τη στήριξη που έδωσε στην ΠτΔ, τώρα απαξιώνει την δική του κριτική για τη λάθος επιλογή του σ. Τσίπρα, αλλά χρεώνεται και την αμετροέπεια της, αφού πλέον η εμμονή της δεν προξενεί ζημία μόνο στην ίδια και το κόμμα της αλλά τη χώρα και τη Δημοκρατία.
Στις δύσκολες αυτές ώρες χρειάζεται σύνεση και υπευθυνότητα από όλο το πολιτικό σύστημα. Και πρωτίστως χρειάζεται να αναζητούμε την ενότητα που θα πάει τον τόπο μπροστά και όχι να αναλώνουμε τις λιγοστές μας δυνάμεις σε ανούσιες διαμάχες.
