«Οφείλουμε να δώσουμε τέλος στο φορτίο μίσους, οργής και πικρίας που απανθρακώνει την ανθρωπιά και καταστρέφει την κοινωνία»
Σαράντα τρία χρόνια έχουν περάσει από την φωτογραφία που αποτύπωσε γλαφυρά την φρίκη και τον πόνο καταστροφής του μέλλοντος μιας Χώρας. Πολλές χώρες από τότε έχουν καταστραφεί από ανούσιους πολέμους.
Πολλές κοινωνίες έχουν βιώσει την ανθρωπιστική κρίση από οικονομικούς και μη δολοφόνους.
Αποτελεί όνειδος για την παγκόσμια κοινότητα να υφίστανται ακόμα πολεμικές συγκρούσεις που υποβαθμίζουν την έννοια της ανθρωπιάς όλων μας.
Ο πόλεμος στις μέρες μας εκτός της αποτρόπαιης φανερής του υπόστασης, υφίσταται και στην ύπουλη, αφανή αλλά εξίσου καταστροφική μορφή της οικονομικής επίθεσης οργανωμένων δολοφόνων έναντι ολόκληρων εθνών.
Όπως τόνισα στην παγκόσμιο διακοινοβουλευτικό συνέδριο που διεξήχθη στο Τόκυο στις 27 και 28 Μαΐου 2015 με θέμα «Δημοκρατία, Ειρήνη και Ευημερία», οι νέοι αποτελούν την πλέον ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, η οποία υφίσταται τα αρνητικά αποτελέσματα της οιαδήποτε μορφής πολέμου.
Κατόπιν της τοποθέτησης μου εξήχθη συλλογικά το συμπέρασμα ότι η παγκόσμια ειρήνη δεν αποτελεί πλέον ευχή αλλά απαίτηση του παγκόσμιου διακοινοβουλευτικού δικτύου και βασική στόχευση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας.
Έφτασε η στιγμή να πούμε όχι ακόμα και να φτάσουμε σε ρήξη με αυτούς οι οποίοι προσβάλουν την Δημοκρατία με ρατσιστικά και διχαστικά στερεότυπα, που καπηλεύονται την έννοια του έθνους για προσωπική προβολή αδιαφορώντας για το τίμημα στην ευρύτερη κοινωνία.
