Δύο μήνες από τις εκλογές και η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα βρει την περπατησιά της. Τα ονόματα αλλάζουν, Οι λίστες πηγαινοέρχονται , Οι διαπραγματευτές διαδέχονται ο ένας τον άλλο αλλά επί της ουσίας η κατάσταση μέρα τη μέρα επιδεινώνεται τόσο στο εσωτερικό με την πραγματική οικονομία να βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους ασφυξίας όσο και στο εξωτερικό με την απώλεια κάθε αξιοπιστίας σε κράτη και χρηματοοικονομικούς οργανισμούς. Η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα κυριαρχεί απόλυτα σε όλα τα επίπεδα της χώρας και οι επιπτώσεις της διαφαίνονται πλέον ξεκάθαρα στην οικονομία, στην καθημερινή αφαίμαξη της τραπεζικής ρευστότητας και στην απελπιστική κατάσταση που βιώνει ολόκληρη η κοινωνία.. Εδώ και τώρα η κυβέρνηση και κυρίως ο πρωθυπουργός οφείλει να πάρει τις αποφάσεις του.
Οι δρόμοι πλέον δεν είναι πολλοί. Φοβάμαι πως είναι μόνο δυο και εμπεριέχουν και οι δυο τη λογική της ρήξης.
Σενάριο πρώτο
Ρήξη με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Η Ελλάδα δεν δέχεται να υιοθετήσει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις κάτω από την πίεση των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων (Αριστερή πλατφόρμα, ΑΝΕΛ), δεν καταφέρνει να πάρει νέα χρηματοδότηση από την Ευρώπη, αδυνατεί να πληρώσει της υποχρεώσεις της και σύντομα κηρύσσει στάση πληρωμών. Άμεσο αποτέλεσμα η αίτηση αποχώρησης από την ευρωζώνη και η υιοθέτηση εσωτερικού νομίσματος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις χρηματοδοτικές της ανάγκες σε μισθούς και συντάξεις. Τα ΑΤΜ πολιορκούνται, οι ελλείψεις σε βασικά είδη ανάγκης καθημερινά αυξάνονται, οι ουρές και τα δελτία καθημερινότητα, η ανεργία σε επίπεδα ρεκόρ και οι σχέσεις με τους εταίρους και συμμάχους στο κόκκινο. Το λόμπι της δραχμής έχοντας ήδη από καιρό βγάλει τα ευρώ στο εξωτερικό, κάνει πλέον πάρτι αγοράζοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία σε εξευτελιστικές τιμές. Χωρίς συμμάχους τίθενται πλέον και θέματα εθνικής ασφάλειας με τα θερμά επεισόδια στην ημερησία διάταξη. Το ρίσκο της απόλυτης καταστροφής αποκλειστικά στις πλάτες του Πρωθυπουργού με πιο πιθανό αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό, το πρώτη φορά αριστερά να αποτελεί την πλέον εφιαλτική περίοδο στην ιστορία της χώρας. Το σενάριο δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα αν λάβουμε υπόψη την εμπειρία από τα λατινοαμερικανικά πειράματα τύπου Βενεζουέλας που πριν λίγο καιρό αποτελούσαν παραδείγματα προς μίμηση, αλλά τα αποτελέσματα πλέον για το λαό της Βενεζουέλας εφιαλτικά.
Σενάριο Δεύτερο
Ρήξη με το παλιό χρεωκοπημένο σύστημα της γραφειοκρατίας της διαπλοκής, των αποστεωμένων δομών του δημόσιου,
Ρήξη με την προστασία των μικρών και μεγάλων συμφερόντων που λυμαίνονται εδώ και χρόνια το δημόσιο.
Ρήξη με τη διαφθορά, τις συντεχνίες, το πελατειακό κράτος και όλους αυτούς που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή μας πορεία.
Ρήξη με τις ιδεοληψίες ,τον σταλινισμό και τον εθνολαικισμό
Η κυβέρνηση άμεσα συντάσσει κατάλογο ουσιαστικών ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που αντιμετωπίζουν χρόνιες παθογένειες του πολιτικοοικονομικού συστήματος και οι οποίες αντιμετωπίζουν άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες και ταυτόχρονα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για γρήγορη οικονομική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της οικονομίας.
Μεταρρυθμίσεις που θα καθιστούν κράτος ευέλικτο και παραγωγικό, χρήσιμο στους πολίτες και φιλικό στην επιχειρηματικότητα. Μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό που θα το καταστούν βιώσιμο για τα επόμενα χρόνια. Μεταρρυθμίσεις στην παιδεία που θα την βγάλουν από την απομόνωση και θα την καταστήσουν παραγωγική με ιδιαίτερο βάρος στην έρευνα και την τεχνολογία, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικοδόμηση της νέας Ελλάδας, Μεταρρυθμίσεις για την απλοποίηση και αποσαφήνιση του θεσμικού και ρυθμιστικού πλαισίου που διέπει τη σύσταση και τη λειτουργία των επιχειρήσεων, Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας με την απαραίτητη ευελιξία για την αντιμετώπιση της ανεργίας κυρίως στη νέα γενιά, αλλά και τη μετεξέλιξη των δεξιοτήτων των πολιτών, ώστε να ανταποκρίνονται στις νέες συνθήκες εργασίας, Μεταρρυθμίσεις για την ουσιαστική απελευθέρωση των επαγγελμάτων και του εμπορίου που θα δημιουργούν ουσιαστικές προϋποθέσεις λειτουργίας του υγιούς ανταγωνισμού. Μεταρρυθμίσεις για την ουσιαστική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και προώθηση αποκρατικοποιήσεων με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον που από τη μια θα φέρνει οικονομικά αποτελέσματα στα δημόσια ταμεία και από τη άλλη θα δώσει την δυνατότητα για την ανάπτυξη τομέων που θα δημιουργήσουν σύντομα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Η κυβέρνηση υπογράφει τη νέα συμφωνία με τους εταίρους και φέρνει άμεσα τα σχετικά νομοσχέδια προς ψήφιση στη βουλή.
Ξεκαθαρίζει τις σχέσεις της με την εσωτερική αντιπολίτευση και τον εθνολαικισμό και δημιουργεί αν χρειαστεί νέες κοινοβουλευτικές συμμαχίες που πιστεύουν στον αναπτυξιακό ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Ψηφίζει με ευρεία πλειοψηφία τα σχετικά νομοσχέδια που δημιουργούν ένα μακροχρόνιο σταθερό φορολογικό, αντιγραφειοκρατικό και αναπτυξιακό περιβάλλον και ταυτόχρονα θέτει του ευρωπαίους εταίρους το θέμα της διευθέτησης του χρέους.
Η Ευρώπη βλέποντας τις ουσιαστικές πλέον προσπάθειες που καταβάλει η κυβέρνηση προχωρά στη μακρόχρονη (άνω των 70) διευθέτηση του χρέους με διετή περίοδο χάριτος ή ρήτρα ανάπτυξης, δίνοντας τη δυνατότητα, με την αξιοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων, της καθιέρωσης για όλους τους έλληνες του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και της διοχέτευσης πόρων στην ανάπτυξη.
Άμεσα προχωρούν οι αποκρατικοποιήσεις με συμφωνίες μακροχρόνιας παραχώρησης των λιμανιών με τους κινέζους, των αεροδρομίων με τους γερμανούς, του ΟΣΕ με τους Ρώσους, του Ελληνικού με τους Άραβες, των υδρογονανθράκων με τους αμερικανούς, των ΑΠΕ με τους Ισπανούς και γερμανούς, με προοπτική τη δημιουργία τα επόμενα 2-3 χρόνια εκατοντάδων χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας.
Μέσα σε ένα τέτοιο σταθερό αναπτυξιακό περιβάλλον εμπιστοσύνης οι καταθέσεις επιστρέφουν στις τράπεζες και χιλιάδες επενδυτές μικροί και μεγάλοι, ξένοι και ντόπιοι ψάχνουν ευκαιρίες τοποθέτησης των οικονομιών τους στη νέα Ελλάδα που ανατέλλει.
Το ιδιωτικό χρέος μεταφέρεται εκτός τραπεζικού τομέα και αντιμετωπίζεται εξατομικευμένα , ανάλογα με το μέγεθος, τη δυνατότητα, το είδος, τη βιωσιμότητα σε μακροχρόνια βάση και με την αξιοποίηση ενός νέου σύγχρονου με νέες ευκαιρίες πτωχευτικού κώδικα
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση εφαρμόζει το δικό της πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων βάζοντας και το δικό της δημόσιο αναπτυξιακό στίγμα και απελευθερώνει του πόρους του ΕΣΠΑ και του νέου αναπτυξιακού νόμου που δίνει τη δυνατότητα σε χιλιάδες νέους ανθρώπους να δημιουργήσουν νέες καινοτόμες εξωστρεφείς επιχειρήσεις στο πρωτογενή τομέα, στη μεταποίηση, στις νέες τεχνολογίες , στον τουρισμό, στις μεταφορές, στις σύγχρονες χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.
Ένας νέος ανοδικός οικονομικός κύκλος ξεκινά με ρυθμούς ετήσιας ανάπτυξης στο 3% αφήνοντας για πάντα πίσω την ύφεση. Οι μισθοί σταδιακά ανεβαίνουν και ταυτόχρονα η εσωτερική ζήτηση δίνει μια νέα ώθηση στον ανοδικό κύκλο.
Το κλίμα αλλάζει άρδην και η κυβέρνηση κερδίζει όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη του λαού.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας καθίσταται αδιαμφισβήτητος και μένει στην ιστορία ως ηγέτης που κατόρθωσε και έβγαλε τη χώρα από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της . Η μακροχρόνια πλέον παραμονή του στην κυβέρνηση της χώρας θεωρείται δεδομένη.
Το δεύτερο αυτό σενάριο παρότι φαίνεται υπεραισιόδοξο, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τον πρωθυπουργό. Έξαλλου μέχρι τώρα απέδειξε ότι δεν φοβάται τις προκλήσεις. Πόσο μάλλον όταν θα έχει μαζί του και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους
Η ρήξη είναι αναπόφευκτη το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση θα γίνει. Το δίλλημα πλέον βρίσκεται αποκλειστικά στον ίδιο
Αντώνης Σιαμπανόπουλος
Υπ Βουλευτης ΠΕ Κοζάνης «Το Ποτάμι»
