Θα χρειαζόμασταν αρκετή ώρα για να γράψουμε την πλούσια καριέρα του σε τηλεόραση και θέατρο μιας και από μικρός είχε βάλει σκοπό να μας εντυπωσιάσει με τις υποκριτικές του ικανότητες. Όπως επίσης, πολύ ώρα θα θέλαμε για να πούμε για τον εκπληκτικό του χαρακτήρα.
Ο λόγος; Για τον Θανάση Τσαλταμπάση με τον οποίο επικοινώνησε το kozaniLife.gr και με μεγάλη του χαρά παρόλο το δύσκολό του πρόγραμμα, δέχτηκε να μας μιλήσει για τα χρόνια που πέρασε στην Κοζάνη και όχι μόνο…
– Καλησπέρα Θανάση. Συγχαρητήρια καταρχήν για ό,τι έχεις κάνει μέχρι τώρα μιας και όλα στέφθηκαν με επιτυχία, απόρροια του ταλέντου σου. Το 1999 βρέθηκες στην Κοζάνη για τις σπουδές σου, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών. Έκανες 2 εκπομπές το «Δεν’ν’κακό» και το «Που’σαι Θανάση». Πως τα έζησες εκείνα τα χρόνια;
– Για μένα ήταν από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου γιατί ήταν η πρώτη φορά που ανεξαρτοποιήθηκα εντελώς, σε μια ωραία ηλικία, εκεί γύρω στα 18-19. Είναι ευχής έργον με καλές συνθήκες να μένεις μόνος σου. Άλλαξε η ζωή μου με τους φίλους που έχω κάνει στην Κοζάνη, οι οποίοι είναι φίλοι ζωής και τους έχω κρατήσει ακόμα και τώρα.
Φυσικά, αντί να τελειώσω αυτή τη σχολή…ήταν τα χρόνια που με κάνανε να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όσο ήμουν εκεί για να σπουδάσω Μηχανολόγος Μηχανικός, ασχολήθηκα πολύ με το θέατρο που τόσο αγαπούσα, αλλά εκεί κατάλαβα ότι έιναι ζήτημα ζωής να το κάνω. Θα ήμουνα δυστυχισμένος αν δεν το έκανα είτε ως ερασιτέχνης είτε επαγγελματικά. Με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης, βρέθηκα αρκετές φορές σε επαγγελματικούς θιάσους.
– Κάτι που ξεχώρισες από εκείνα τα χρόνια;
– Είναι πολλές οι στιγμές που έζησα, αλλά για να το πάω στο πιο επαγγελματικό είναι οι εκπομπές που έκανα επειδή είχα την ολική επιμέλεια. Σκηνοθετούσα, μόνταρα, περνούσα όλη την μέρα στο κανάλι για να βγάλω μια εκπομπή μιας ώρας την εβδομάδα! Αυτό για μένα ήταν εμπειρία ζωής που μου έχει χρησιμεύσει ως τώρα. Όταν ξεκίνησα ως επαγγελματίας ηθοποιός, λόγω το ότι ήμουν εξοικειωμένος με τα γυρίσματα και την κάμερα από την Κοζάνη, είχα άλλον αέρα στο γύρισμα. Μετέπειτα, στην πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που έκανα πέρυσι, το μοντάζ που είχα μάθει να κάνω στην Κοζάνη, σε έναν βαθμό, με έκανε να κερδίσω πολύ χρόνο.
– Το «μικρόβιο» πως προκύπτει όμως;
– Αυτό προκύπτει από πολύ μικρός, από την ηλικία των 9 ετών και μπορώ να πω και πιο πριν, από μία παράσταση στη Θεσσαλονίκη όπου έπαιξα. Απο’κει και πέρα, έλεγα οτι πάντα θέλω να γίνω ηθοποιός. Στην Κοζάνη ασχολήθηκα πιο ενεργά και ως ενήλικος συνειδητοποίησα περισσότερο ότι θέλω να γίνω ηθοποιός.
– Την περίοδο 2007-2010 κάνεις μεγάλες επιτυχίες όπως τη διαφήμιση καρτοκινητής εταιρίας, την ταινία I4 και φυσικά την τηλεοπτική σειρά ευτυχισμένοι μαζί. Ποια είναι κατα την γνώμη σου η καλύτερη χρόνια για σένα;
– Να το πω λίγο πιο ποιητικά, θεωρώ καλύτερες χρονιές αυτές που θα έρθουν. Παρόλα αυτά όλες οι χρονιές είχαν κάτι το ιδιαίτερο.
Η πρώτη χρονιά ήταν η εισαγωγή μου σε αυτή τη δουλειά και ήταν μαγική. Ξεκίνησα να μπαίνω σε ένα κόσμο που με γοήτευε, ήθελα να το ζήσω και ξεκίνησα να το ζω. Έτσι, το 2007-2008 οι πρώτες συνεργασίες που έκανα, ακόμα και πιο μικροί ρόλοι, δηλαδή η διαφήμιση και το “Λούφα και Παραλλαγή”, ήταν για εμένα κάτι παραμυθένιο.
Μετά ήρθε ο “Μπακαλόγατος” με τον Φιλιππίδη και το “Ευτυχισμένοι μαζί” με τον Μπέζο, όπου και άρχισα πια να κατανοώ περισσότερο τη δουλειά. Παρ’όλο που φαινομενικά κάποιοι, την φαντάζονται εύκολη και απλή, είναι πολύ περίπλοκη.
Τώρα νιώθω πιο στιβαρός και να πατάω στα πόδια μου πιο στιβαρά. Πέρυσι ήταν επίσης μια σημαντική χρονιά, όπου έκανα και την πρώτη μου ταινία. Τη χρονιά αυτή, ετοιμάζω πράγματα με άλλον αέρα πια και κάνω πράγματα χωρίς να καταβάλω τόσο κόπο. Αν όμως, θα έπρεπε οπωσδήποτε να ξεχωρίσω μία, θα ήταν η πρώτη χρονιά που έκανα την εισαγωγή σ’ αυτόν τον μαγικό κόσμο.
– Κάτι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ από τα γυρίσματα σου;
– Στο “Αϊ φορ” ήταν πολύ δύσκολη ταινία, οι συνθήκες ήταν όντως στρατιωτικές. Το πρόγραμμα μας ήταν από τις 5:30 το πρωί στα Σκοινιά, όπου ήταν μακρυά από το κέντρο που έμενα, οπότε ξυπνούσα στις 4.00 και μετά, όλη μέρα ήταν γεμάτη με 10-12 ώρες γύρισμα.
Μετά είχα θέατρο, ήταν δύσκολη περίοδος. Υπήρχαν αρκετές δύσκολες στιγμές, μία εκ των οποίων έγινε αρκετές φορές. Η σκηνή αυτή ήταν να τρώμε παγάκια ώστε η ανάσα μας να είναι πιο κρύα από την ατμόσφαιρα, ώστε να μην βγάζουμε χνώτα, γιατί υποτίθεται ότι ήταν ανοιξιάτικη η ταινία. Επίσης, κάτι τεράστια κουνούπια που με τσιμπούσαν, κάτι “ωραία” ξενύχτια και κάτι αρρώστιες από το κρύο, αλλά το αποτέλεσμα είναι τώρα ότι έχει μείνει μόνο το καλό κομμάτι που ακόμα παραμένει και παίζει και το αγαπάει ο κόσμος. Μου λένε ακόμα ατάκες στο δρόμο.
– Μετά από όλη αυτή την εμπειρία, τι προτιμάς; Θέατρο ή τηλεόραση;
– Δεν ξέρω αν μπορεί να τεθεί τέτοιο δίλημμα. Το θέατρο είναι το πρώτο που αγαπά ο ηθοποιός αλλά και ο λόγος που θέλει να ασχοληθεί κάποιος με το επάγγελμα. Αν είναι να γίνεις ηθοποιός για να παίξεις στην τηλεόραση, τότε το μόνο που θέλεις είναι να γίνεις γνωστός ή να βγάλεις λεφτά, το θέατρο είναι η κορυφή. Όπως συμβαίνει στους τραγουδιστές που δεν μπορούν να βγάζουν μόνο δίσκους, πρέπει να κάνουν και περιοδείες. Φυσικά, μια επιτυχία όπου κι αν γίνει, είναι παντού ωραία, αλλά το θέατρο δεν μπορεί να συγκριθεί…η διαδικασία της πρόβας, η επαφή με τον κόσμο που παίζεις γι’αυτούς την ώρα που βρίσκονται εκεί για να σε δούνε, είναι κάτι μοναδικό…το καθένα όμως έχει τη γοητεία του.
– Έχεις την επιμέλεια του “Love kills”, μια διασκεύη του Σιγκάλ και τους “Τενόρους”. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον, πέρα απ’ αυτό;
– Το Πάσχα, πηγαίνουμε Θεσσαλονίκη με τους “Τενόρους” για 3 εβδομάδες και μετά θα κάνουμε μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, μακροπρόθεσμα όμως, κάνω κάποια σχέδια, αλλά είναι νωρίς για να τα αποκαλύψω. Όσο για το “Love kills”, η πορεία του ήταν ανέλπιστα καλή και καμιά φορά, η πραγματικότητα σε εκπλήσει ακόμα περισσότερο, επομένως θα συνεχιστεί και μετά το Πάσχα στο θέατρο “Βικτώρια”, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Όλα τα παιδιά δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Θα σκεφτούμε και μια μικρή περιοδεία.
– Με τους “Τενόρους” θα μας έρθεις και Κοζάνη; Γενικά, να σε περιμένουμε;
– Την περιοδεία δεν την κλείνουμε εμείς, αλλά ο παραγωγός…η Κοζάνη θέλω να πιστεύω ότι θα είναι μέσα στους προορισμούς και πιστεύω ότι θα έρθουμε. Το γνωρίζω ότι ο κόσμος μ’αγαπάει. Τα πρώτα χρόνια, μάλιστα οι Κοζανίτες με είχαν για δικό τους παιδί, αλλά μέσα από συνεντεύξεις κατάλαβαν ότι είμαι από Θεσσαλονίκη. Η Κοζάνη είναι η δεύτερη πόλη μου και την έχω μέσα στην καρδιά μου. Σκέψου ότι ο πατέρας μου έκανε την δουλειά του εκεί, η οποία είναι αντίστοιχη μ’αυτό που σπούδαζα στην προσπάθεια του να ασχοληθώ και εγώ μ’ αυτό. Όμως, έμεινε ο πατέρας μου στην Κοζάνη να δουλεύει και έφυγα εγώ…
Θανάση, σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνεις!
Καραδημούλας Σάκης για το kozaniLife.gr
