Μεγάλη η θλίψη σε ολόκληρη την κοινωνία της Κοζάνης για την ξαφνική απώλεια του Θωμά Δημητριάδη.
Ο Θωμάς δεν ήταν ένας απλός δημοσιογράφος. Ήταν ένας δραστήριος ρεπόρτερ που κράτησε διαχρονικά με εντιμότητα και ήθος , την επαγγελματική δεοντολογία σε υψηλό επίπεδο. Ήταν βαθύς γνώστης των θεμάτων της περιοχής αλλά και άνθρωπος με αλάνθαστο πολιτικό κριτήριο. Με το κλείσιμο της ΕΡΑ δεν τοβαλε κάτω. Δεν γκρίνιαξε. Δεν κακομοίριασε. Πίστευε στον εαυτό του και στις ικανότητες του. Πάντα έλεγε «οι ικανοί μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλες τις συνθήκες» Τόλμησε με άλλους άξιους συναδέλφους του κάτι καινούργιο κάτι πρωτοποριακό. Το «together». Πάντα πίστευε στη ομαδική δουλειά. Το πίστεψε, το πάλεψε, το πέτυχε. Με σκληρή δουλειά και ατέλειωτα ξενύχτια. Και ίσως τον τελευταίο καιρό παραμέλησε τον εαυτό του στο βωμό της επαγγελματικής του ευσυνειδησίας. Τέτοιες απώλειες δεν είναι εύκολο να τις αποδεχτείς. Πρωτίστως για την τραγική σύζυγο και τα παιδιά του. Αλλά και για μας η απώλεια ενός καλού φίλου και συνεργάτη δεν καταπίνεται εύκολα. Φίλε Θωμά θα μας λείψουν η ατέλειωτες συζητήσεις για δρώμενα στην περιοχή και τη χώρα. Ανησυχούσες πολύ για το μέλλον της περιοχής και της πατρίδας. Ίσως αν είχες την ίδια ανησυχία και για τον εαυτό σου τα πράγματα να ήταν διαφορετικά σήμερα.
Καλό σου ταξίδι Φίλε.
