Ενας ολόκληρος δρόμος που προχωρά, στρίβει και φθάνει μέχρι και το σπίτι του, με ωραία σπίτια, δένδρα, καταπράσινη βλάστηση και μικρή λιμνούλα με σιντριβάνι μέσα, έχει το όνομα του Βελβεντού, του τόπου όπου γεννήθηκε ο ίδιος, κοντά στην Κοζάνη.
«Είχαμε πάρει με τον θείο και συνεταίρο μου πριν χρόνια ένα μεγάλο οικόπεδο, πέντε έκρες στο Κλίαργουότερ της Φλόριδας για να το κτίσουμε και να φέρουμε συγγενείς και άλλους δικούς μας εδώ», είπε στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» ο Γεώργιος Πάππας. «Όταν χτίσαμε έντεκα σπίτια ζητήσαμε και μας επέτρεψαν να δώσουμε το όνομα του χωριού μας. Ετσι, νιώθω ότι βρίσκομαι κάθε μέρα εκεί».
Tο μικρό παιδί από το Βελβεντό, μεγάλωσε με την αγάπη στην ψαλτική. Ηλθε στην Αμερική, έγινε επιτυχημένος επιχειρηματίας, ενώ όλα τα χρόνια ανέβαζε και ανεβάζει τους πιστούς στους ουρανούς, με την καταπληκτική φωνή του, ως πρωτοψάλτης σε εκκλησίες. Πριν λίγες εβδομάδες, οι ιεροψάλτες της Φλόριδας, τίμησαν την 60χρονη προσφορά του στη Βυζαντινή Ψαλτική στην Ελλάδα και στην Αμερική.
Ανάμεσα στα συγχαρητήρια μηνύματα ήταν και της θείας του, Ιφιγένειας Κάντζιου του Ιωάννου, η οποία έγραψε: «Εχω πολλές αναμνήσεις… Όταν ήτανε 8-9 χρονών, πήγαινε με τον μπαμπά του, Επαμεινώνδα, στην εκκλησία να ψάλλει τον ‘Απόστολο’. Προσπαθούσαμε να πηγαίνουμε νωρίς στην εκκλησία να τον ακούσουμε…. Και που νάξερα, πως θα με έκανε θεία από το θείο του, Γιάννη, που ήτανε αδελφός της μάνας του…».
Με μήνυμά τους από το Βελβεντό, εξάλλου, οι αδελφές του κ. Πάππα, Αμαλία και Ερικέτη, του ευχήθηκαν «να τον έχει ο Θεός γερό, αυτόν και την οικογένειά του, γιατί πάντα υπήρξε άνθρωπος της προσφοράς και της ανιδιοτελούς αγάπης».
Το 1997 ο Μητροπολίτης Αλέξιος του απένειμε το οφίκιο του Αρχοντος Πρωτοψάλτη της τότε Επισκοπής και αργότερα Μητρόπολης Ατλάντας.
Στο γραφείο του κ. Πάππας μπορεί να δει κανείς διάφορες τιμητικές πλακέτες και άλλες διακρίσεις, αναμνηστικές φωτογραφίες και διάφορα ενθύμια.
Σ’ έναν από τους τοίχους του υπάρχει κοντά στα άλλα, μια φωτογραφία του Χριστού. Είναι δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη, Βαρθολομαίου που είχε έλθει στο Τάρπον Σπρινγκς για τα Θεοφάνεια, στα 100 χρόνια της ιστορικής κοινότητας του Αγίου Νικολάου.
Από το Βελβεντό Κοζάνης, κατάγονταν και οι γονείς του κ. Πάππα, Επαμεινώνδας και Γλυκερία, ο ίδιος δε μιλά με υπερηφάνεια για την πλούσια και πανάρχαια ιστορία του τόπου του.
Ο κ. Πάππας έχει βαθιές ρίζες στην Εκκλησία, αφού ο παππούς του, Βασίλειος Παπαβασιλείου, δάσκαλος και ο προπάππος του, Στέφανος Παπαβασιλείου ήταν ιερωμένοι.
Πήγε στο Δημοτικό σχολείο του Βελβεντού και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο, πρώτα στην πόλη Ερυθρές (παλαιά, Κριεκούκι) Θηβών και κατόπιν στην Κοζάνη.
«Ηταν δύσκολα χρόνια, αλλά επειδή δεν ξέραμε καλύτερα, ήμασταν ευτυχισμένοι», είπε ο κ. Πάππας. «Οι μεγάλες δυσκολίες ήταν με τον ανταρτοπόλεμο. Ερχονταν κάθε βράδυ και λεηλατούσαν και υπήρχε φόβος να μας πάρουν, γι’ αυτό και κρυβόμασταν κάθε βράδυ».
Θυμάται σχετικά ένα περιστατικό: «Ηλθαν ένα βράδυ στο σπίτι μας. Πάντα είχαμε έτοιμη μια κρυψώνα στο ισόγειο. Βάζαμε τα ξύλα μπροστά και πίσω είχαμε φτιάξει ένα μέρος, όπου μας έκρυβαν οι γονείς μας. Εκείνο το βράδυ ήλθαν οι αντάρτες και ρώτησαν τους γονείς μας που είναι τα παιδιά. Ηθελαν να πάρουν τις αδελφές μας, που ήταν μεγαλύτερες από εμένα. Ο πατέρας μου είπε ότι βρίσκονται στην Κοζάνη. Του είπαν ότι εάν λεει ψέματα και βρουν τα παιδιά, θα τον σκότωναν. Ο πατέρας μου τους έδωσε ψωμί και ό,τι φαγητά και άλλα ζήτησαν και έφυγαν και έτσι γλιτώσαμε».
Ο κ. Πάππας θυμάται και άλλη ιστορία από τα δύσκολα εκείνα χρόνια: «Ο πατέρας μου, επειδή ήταν πριν στην Αμερική και ήξερε καλά τα Αγγλικά, τον χρησιμοποιούσαν ως διερμηνέα οι Γερμανοί. Ενας απ’ αυτούς ήταν στρατιωτικός ιατρός και οι Γερμανοί τον είχαν βάλει διερμηνέα για τους ασθενείς. Οι συμπατριώτες μας είχαν βοηθηθεί από τον πατέρα μας και αργότερα, στα χρόνια του ανταρτοπόλεμου, όλοι τους τον υποστήριζαν, γιατί οι αντάρτες τον νόμιζαν για γερμανόφιλο».
Στο Βελβεντό, ο μικρός Γιώργος βοηθούσε τον πατέρα του που είχε ραφείο, τα δε καλοκαίρια, εργαζόταν στο ξυλουργείο του θείου του. Πήγαινε, επίσης, σε εξωκλήσια και έψελνε.
«Εψελνα, μάλιστα και έκανα μαθήματα ψαλτικής, στο Καταφύγι της Κοζάνης, στο μέρος όπου είχε ζήσει ο θρυλικός Ζορμπάς, που έγινε μυθιστόρημα από το Νίκο Καζαντζάκη και αργότερα, κινηματογραφική ταινία», είπε ο κ. Πάππας.
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα στον Γιώργο Παππά στο ekirikas.com
