Alpha Bank : Επιτακτική είναι η ανάγκη ταχείας αποκατάστασης του ιδιωτικού ιδιοκτησιακού χαρακτήρα των τραπεζών. Αυτός είναι ο τίτλος ενός από τα πολλά δημοσιεύματα που φιλοξενούνται στα μέσα ενημέρωσης.
Ο λόγος κατά την Alpha Bank είναι γιατί, «οι ελληνικές τράπεζες έχουν τώρα ξεφύγει οριστικά από τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης στον οποίο περιήλθαν εξαιτίας της δημοσιονομικής εκτροπής και της ουσιαστικής χρεοκοπίας του ελληνικού δημοσίου».
Και συνεχίζει: «Η επιτυχία των ελληνικών τραπεζών στη διαγνωστική εξέταση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ανοίγει το δρόμο στη διαχείριση δύο κορυφαίας σημασίας ζητημάτων. Πρώτον, τις διαπραγματεύσεις για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους και την έξοδο από το Μνημόνιο με επιστροφή στις αγορές, στο βαθμό που μπορεί να επιταχυνθεί η μείωση του δημοσίου χρέους μέσω εξάσκησης των τραπεζικών warrants του ΤΧΣ στην κατοχή των επενδυτών»
Και επειδή τα γραφόμενα χρειάζονται πολλές φορές μετάφραση, ας τα κάνω «φραγκοδίφραγκα». Τι μας λέει με απλά λόγια η αγαπητή τράπεζα.
Επί υπουργίας Αλογοσκούφη «θωρακίσαμε» τις τράπεζες με κάμποσα δις – κάπου 28, δανεικά πάντα – για να μπορέσουν να σταθούν στη χρηματοπιστωτική κρίση που απειλούσε την παγκόσμια οικονομία και πιθανόν και τη δική μας. Προληπτική ήταν η ενίσχυση, έτσι μας έλεγαν. Για να σώσουμε τις καταθέσεις του λαού πάντα.
Στη συνέχεια τις «βοηθήσαμε» να βρουν τα χρήματα που χρειαζόταν με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου (άραγε κατέπεσαν κάποιες από αυτές και πόσες;). δηλαδή για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όταν έκλεισαν οι στρόφιγγες των διεθνών αγορών και χρειάστηκε να επιστρέψουν τα φτηνά δανεικά στους δανειστές τους – για να μη χρεοκοπήσουνε – εγγυήθηκε το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή όλοι μας) για να πάρουν τα λεφτά από την ΕΚΤ. Η ουσία; Η ΕΚΤ έδινε με «νόμιμο» τρόπο τα λεφτά, δήθεν για να κρατηθεί το τραπεζικό σύστημα της χώρας, στις τράπεζες των δανειστών μας, φορτώνοντας στις πλάτες μας το χρέος (την ευθύνη εξυπηρέτησης του). Ναι υπάρχει πολύ «απέχθεια» στο χρέος που μαζεύτηκε πάλι. Γι’ αυτό παρά το μεγάλο «κούρεμα» με το PSI, που παινεύεται ο Βενιζέλος, το χρέος μας έγινε μεγαλύτερο από όσο ήταν πριν το «κούρεμα».
Στην επόμενη φάση ανακεφαλαιοποιήσαμε – πάλι με δανεικά (50 δις αυτή τη φορά) – μόνο τις συστημικές τράπεζες. Για να μη φανεί όμως ότι παίρνουν πολλά, ένα μέρος χρησιμοποιήθηκε για την «αναδιάρθρωση» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Πως; Δώσαμε κάπου 7 δις για να καλύψουμε το κενό της ΑΤΕ, την οποία κλείσαμε και τα χαρίσαμε στην Πειραιώς. Αντί να πάρει η μία την άλλη έγινε το ανάποδο. Γιατί; Γιατί η μία ήταν ιδιωτική και η άλλη δημόσια. Ο ρόλος του κράτους αυτός είναι: να παίρνει από το λαό και την κοινή περιουσία των ελλήνων και να δίνει στους ισχυρούς. Το αντίθετο – δηλαδή να παίρνει από αυτούς που παραέχουν, για να δώσει σε όσους λιμάζουν, χτυπημένοι από την ανεργία, – απαγορεύεται.
Πρόσφατα με τον «αναβαλλόμενο» τις βοηθήσαμε να «περάσουν» τα stress tests. Το κόστος; Δεν το λένε, αλλά στα 13,5 δις θα βρείτε να εκτιμάται αν ψάξετε. Όχι αυτά δεν τα πληρώνουμε άμεσα. Αυτά τα χαρίζουμε από φόρους για κέρδη που θα βγάλουν τα επόμενα χρόνια. Μόνο που δεσμεύτηκε η χώρα, πως εάν δεν τα πάρουν ως απαλλαγή, θα τους τα δίνουμε σε μετρητά!
Όλα αυτά τα κάναμε για να σωθούν οι καταθέσεις των ελλήνων! Αν επιστρέφαμε τις ελεύθερες καταθέσεις στους πολίτες, ο λογαριασμός θα ήταν μικρότερος. Το ποσό των καταθέσεων που σώζουμε είναι μικρότερο των 120 δις… Ίσως και μικρότερο των 100 δις. Και μας κοστίζουν τριπλάσια. Άνετα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως το Ελληνικό Δημόσιο βούλιαξε στην προσπάθειά του να στηρίξει το σάπιο τραπεζικό σύστημα και να διατηρήσει τον ιδιωτικό του χαρακτήρα.
Τώρα λέει χρειάζεται να αποκατασταθεί ο ιδιωτικός ιδιοκτησιακός τους χαρακτήρας. Γιατί βιάζονται; Μα να προλάβουν τις εξελίξεις. Το Μάρτιο ίσως να είναι αργά. Να μη μπορεί να γίνει με τον τρόπο που θέλουν. Δεν είναι μόνο ανίκανοι οι ιδιοκτήτες των τραπεζών. Είναι και άπληστοι.
Τώρα ζητούν να πάρουν από τα χέρια του δημοσίου (ΤΧΣ – ο θεός να το κάνει δημόσιο), κοψοχρονιά τα δικαιώματα που απέκτησε δίνοντας άφθονο χρήμα στις τράπεζες, χρήμα δανεικό. Τώρα λέει, δίνοντας κατιτίς, θέλουν οι «χρεοκοπημένοι» ιδιοκτήτες – που συνεχίζουν να διοικούν τις τράπεζες που χρεοκόπησαν και αναστήθηκαν με τα δυσβάσταχτα δάνεια, που φορτώθηκαν στις πλάτες των φορολογουμένων – να πάρουν τα δικαιώματα (μετοχές) που απέκτησε το ΤΧΣ, όπως έχουν το δικαίωμα (warrants).
Βιάζονται, αλλά δε θα προλάβουν. Αυτή τη φορά θα τους σταματήσουμε. Ακόμη και αν καταφέρουν (χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα) να ξεπεράσουν το σκόπελο το Μάρτη, θα υποχρεωθούν να κάνουν εκλογές. Νωρίτερα από το 2016 που ονειρεύονται.
Ο χρόνος δε δουλεύει πλέον για λογαριασμό τους…
