Αρκετές ημέρες πριν την έναρξη της φετεινής 30ης Εμποροβιοτεχνικής και Γεωργικής έκθεσης Δυτικής Μακεδονίας μάθαμε για ένα παρασκήνιο που πολλοί δεν γνωρίζαμε.
Επιστολές διαμαρτυρίας, απόψεις και γνώμες πολλών για το ποιός την ξεκίνησε, ποιός την ανάδειξε καλύτερα, ποιός συνέχισε το έργο της, ποιός την έβλαψε, ποιός της έκλεψε φήμη, ποιός της έκλεψε χρήματα, ποιός δεν την εξαπάτησε καθόλου, ποιός την εξαπάτησε ολίγον, ποιός άθελά του, ποιός την ερωτεύτηκε, ποιός την κακολογούσε πίσω από την πλάτη της αλλά μπροστά της … μ!, ποιός την σκέπαζε τα κρύα βράδια, ποιός της έφτιαχνε “κιφτέδις μι ζμι” – ποιός “κιφτέδις ουδ’ έτσι” και ποιός της πέταγε δυό πιτόγυρα στα γρήγορα γιατί είχε να ταϊσει κι άλλες, ποιΌς … ποιΌς … ποιΌς, ΠΟΙΟΣ μωρό μου ΠΟΙΟΣ!
Σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα έχουν συνεισφέρει όλοι όσοι εργάστηκαν γι’ αυτό και το παράσημο ανήκει σε όλους τους. Στα διευθυντικά στελέχη όλων των βαθμίδων, στους εργαζόμενους και στους επιχειρηματίες που το στήριξαν. Το ευχαριστώ θα έπρεπε να ήταν ισόποσο αλλά προφανώς δεν ήταν.
Πέρα από το ποιοί αδικήθηκαν σε διευθυντικό επίπεδο, των οποίων η πικρία κατανοητή και σεβαστή και απόλυτα λογική είναι, φέτος νομίζω ότι αδικήθηκαν οι επιχειρηματίες. Γιατί;
Γιατί η online προβολή ήταν ανύπαρκτη.
Αν δεν έχουμε καταλάβει ότι επιχείρηση χωρίς προώθηση στο διαδίκτυο είναι σαν παιδάκι που κρύβεται ακόμη στον ποδόγυρο της μαμάς του τότε χάσαμε την πτήση. Θα έπρεπε αν μη τι άλλο, το πλήρες επιχειρηματικό προφίλ του κάθε εκθέτη να είναι διαθέσιμο online στο website της έκθεσης, όπως γίνεται σε όλες τις εκθέσεις του είδους. Όσοι δεν επισκέφθηκαν δε την έκθεση, πρέπει να κάνουν αγώνα για να βρούν τα ονόματα των εκθετών και κάποιες επιγραμματικές έστω αναφορές στα προϊόντα τους.
Γιατί ο τοπικός τύπος και τα τοπικά blogs κώφευσαν.
Αν και έχουν αναρτηθεί πολλά άρθρα (θετικά κυρίως), δεν διάβασα πουθενά συνεντεύξεις και απόψεις των επιχειρηματιών. Δεν διάβασα πουθενά δυό λόγια για την εμπειρία τους, καλή ή κακή. Εκτός από κάποιες πολύ σύντομες αναφορές, δεν διαβασα πουθενά ένα εκτενές ρεπορτάζ για το τί καινούριο και πρωτοποριακό παρουσιάστηκε, ποιά επιχείρηση το δημιούργησε, κτλ. και το αναφέρω διότι αυτές οι εκθέσεις δεν είναι -και δεν πρέπει να είναι- απλά παζάρια.
Γιατί θα έπρεπε να είμασταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της χώρας.
Από τον οικονομικό τύπο έως και αυτόν της “καλοπροάιρετης κριτικής”, θα έπρεπε οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν να βρίσκονται στη επιχειρηματική σκηνή της χώρας κατά το διάστημα της έκθεσης.
Γιατί θα έπρεπε να είχαν διοργανωθεί εμπορικές αποστολές απο τις γειτονικές χώρες.
Έστω και με την αφορμή των 30 χρόνων της έκθεσης, θα ήταν χρήσιμο νομίζω για τους εκθέτες να συναντηθούν με δυνητικούς πελάτες όμορων χωρών, όχι μόνο για πωλήσεις, αλλά για ανταλλαγή ιδεών και πρακτικών, για επιχειρηματική γνωριμία και μόνο! Οι επιχειρηματικές αποστολές είναι εύκολες στην διοργάνωση – ειδικά όταν διοργανώνονται από τα επιμελητήρια και εχουν πολλαπλά οφέλη προς όλους.
Από την άλλη, σε ότι αφορά στο πολιτιστικό πρόγραμμα, στις ημερίδες και στο πρόγραμμα για τα παιδιά έγινε πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Οι άνθρωποι του πολιτισμού, μας έδειξαν το πόσα βήματα μπορούμε να κάνουμε μπροστά όταν συναγωνιζόμαστε για έναν κοινό σκοπό!
Εξαιρετική η γαστρονομική εκδήλωση, που εκτός από γεύση στο στόμα· άφησε και γεύση στην καρδιά και το νού!
Από όλες τις εκδηλώσεις ξεχωρίζω αυτή της Τροχαίας που ήταν αφιερωμένη στους μελλοντικούς πολίτες. Χρησιμότατη, ουσιώδης, ανιδιοτελής, υπεύθυνη και με το “εγώ” της περίπατο! Ήταν αναμφίβολα η “Βασίλισσα” της έκθεσης!
www.kozanitravelguide.com / © Άρθρο του Κυριάκου Παπαδόπουλου για το kozaniLife.gr
