Το περιστατικό είναι ακριβές, αν και οι περισσότεροι ξέρετε τι συμβαίνει: φίλος επισκέφθηκε με τη σύζυγο, απρογραμμάτιστα, “πεντάστερο” ξενοδοχείο στο πρώτο “πόδι” της Χαλκιδικής και ρώτησε αν υπάρχει δωμάτιο για 3 διανυκτερεύσεις. Υπήρχε ένα (κατά δήλωση του ξενοδόχου), το οποίο το χρεώνανε 200 ευρώ. Ο φίλος ρώτησε “δηλαδή ρε παιδιά, οι ξένοι που μένουν εδώ πληρώνουν για δέκα μέρες 10Χ200=2.000 ευρώ για το δωμάτιο;”.
Ο ξενοδόχος ήταν ειλικρινής και του είπε το γνωστό: “φιλαράκι, το 90% των δωματίων μας είναι κλειστά από πέρυσι με 35 ευρώ, από tour operators του εξωτερικού. Τα λίγα που μένουν, τα πουλάμε στην πραγματική τους αξία, που είναι 200 ευρώ αυτή την εποχή που είμαστε φουλ”.
Τουλάχιστον ήταν έντιμος ο ξενοδόχος και του ΄πε την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δωμάτια στη Χαλκιδική τα οποία οι Βούλγαροι, Ρώσοι κλπ, πληρώνουν 20 ευρώ τη βραδιά, επειδή τα προπλήρωσε πράκτορας πριν από μήνες κι αν πάει ο Έλληνας του ζητάνε 60 ευρώ. Φυσικά δεν συμβαίνει παντού, υπάρχουν οι εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας είναι να πουλάνε ακριβότερα στους Έλληνες.
Αυτό είναι συνήθης εμπορική πρακτική, αλλά έχει ένα μειονέκτημα: πουλάς φθηνά, αλλά έχεις εξασφαλισμένα τα λεφτά σου, σε ξένους, οπότε τσεκουρώνεις τον “Έλληνα της τελευταίας στιγμής”, μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημά του για φαγητό και άλλα έξοδα.
Έτσι, έπεσε φέτος ο τζίρος των παράπλευρων δραστηριοτήτων (φαγητό, έξοδος, κλπ), επειδή ο Έλληνας πληρώνει πολλά για τον ύπνο και του μένουν λίγα για τα υπόλοιπα.
Κι αυτό είναι κακό μακροπρόθεσμα, γιατί θα γεμίσει η Ελλάδα με ξένους “σφιχτούς” τουρίστες και θα χάσει τον Έλληνα, που ξοδεύει και ενισχύει πολλά μαγαζιά από την τοπική αγορά και συντηρεί πολλά επαγγέλματα, πέρα από αυτό του ξενοδόχου.
Κι επειδή ο Έλληνας είναι και περήφανος και δεν γουστάρει διακρίσεις, από αντίδραση ξοδεύει όσο λιγότερα μπορεί στην τοπική αγορά (ακόμη κι αν έχει) εκνευρισμένος από τη συμπεριφορά των συμπατριωτών μας της αρπαχτής, λόγω “χάι σίζον”.
taxalia
