Του Σιαμπανόπουλου Αντώνη
Οικονομολόγου- Λογιστή
Μέλος Δ.Σ. ΕΒΕ Ν.Ε. Κοζάνης
Η παραπάνω φράση από το ομότιτλο βιβλίο του Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν ταιριάζει γάντι στην πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στις επιχειρήσεις το τελευταίο διάστημα. Μόλις με πολύ κόπο και αφόρητες πιέσεις πάει να νομοθετηθεί κάποια θετική για τις επιχειρήσεις διάταξη, έρχεται μετά από λίγο μια υπουργική απόφαση και τα ανατρέπει όλα. Λές και έχουν βάλει στοίχημα με τον εαυτό τους στο πόσο γρήγορα θα επιφέρουν την απόλυτη καταστροφή των επιχειρήσεων.
Το πιο πρόσφατο γεγονός είναι η διάταξη για το ποσό της δαπάνης των υποχρεωτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία.
Μετά την κατάργηση κάθε αφορολόγητου ποσού για τις επιχειρήσεις και τη φορολόγηση τους με 26% από το πρώτο Ευρώ και κατόπιν προτάσεων πιέσεων και διαμαρτυριών από τους επαγγελματικούς φορείς ,ψηφίστηκε και προστέθηκε με το άρθρο 45 του ν. 4110/2013, μια νέα διάταξη στην περίπτωση α’ της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. σύμφωνα με την οποία: εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, ως γενικό έξοδο διαχείρισης, το ποσό της δαπάνης των εισφορών που καταβάλλονται σε ταμεία ασφάλισης, εφόσον η καταβολή τους είναι υποχρεωτική από το νόμο καθώς και το ποσό των καταβαλλόμενων εισφορών στις περιπτώσεις προαιρετικής ασφάλισης σε ταμεία που έχουν συσταθεί με νόμο.
Πριν δύο μέρες με την ΠΟΛ.1095/29.4.2013 που κοινοποιεί ορισμένες διατάξεις του ν. 4110/2013, και υπογράφεται από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων κο
ΘΕΟΧΑΡΗ ΘΕΟΧΑΡΗ ορίζεται σχετικά με το ανωτέρω θέμα ότι:
“Οι διατάξεις αυτές θεσπίστηκαν μετά την αντικατάσταση του άρθρου 9 του Κ.Φ.Ε. με την παρ. 1 του άρθρου 1 του παρόντος νόμου, με την οποία καταργήθηκε η έκπτωση από το φόρο εισοδήματος της δαπάνης των εισφορών που καταβάλλονται από τους φορολογούμενους. Επομένως, οι διατάξεις αυτές αφορούν αποκλειστικά τις εισφορές που καταβάλλουν οι ασκούντες ατομική επιχείρηση ή ελευθέριο επάγγελμα και δεν καταλαμβάνουν τις εισφορές που καταβάλλονται από τα πρόσωπα της παρ. 4 του άρθρου 2 και του άρθρου 101 του Κ.Φ.Ε., καθόσον δεν αποτελούν παραγωγική δαπάνη γι’ αυτά προκειμένου να αφαιρεθούν από τα ακαθάριστα έσοδα τους. Οι διατάξεις αυτές ισχύουν για δαπάνες που πραγματοποιούνται από το οικον. έτος 2014 (χρήση 2013) και μετά.”
Με λίγα λόγια οι Εταίροι των Ομορρύθμων . ετερορρύθμων εταιριών, κοινοπραξιών, οι Διαχειριστές ΕΠΕ και ΙΚΕ καθώς και οι μέτοχοι και ταυτόχρονα μέλη Δ.Σ. των Ανωνύμων εταιριών δεν έχουν το δικαίωμα να αφαιρούν ως έξοδο διαχείρισης τις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΑΕΕ , ΤΣΜΕΔΕ, κλπ. Μετα την παραπανω ερμηνευτική προκυπτουν σοβαρά ερωτήματα καταρχήν για το πώς μέσα από μια απόφαση ενός οποιουδἠποτε ΘΕΟΧΑΡΗ δύναται να τροποποιηθεί άρδην η φιλοσοφία και η ουσία του αρχικού νόμου. Όταν ψηφίστηκε κατόπιν επανειλημμένων πιέσεων και συζητήσεων, η συγκεκριμένη διάταξη και έγινε νόμος του κράτους, όλοι οι επαγγελματικοί φορείς αλλά και οι βουλευτές που τη στήριξαν ήξεραν ότι αυτό αφορά όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως του τύπου που τις περιβάλει (ατομικές, Ο.Ε, ΕΕ κλπ). Για το λόγο αυτό και στο νόμο αναφέρεται η λέξη εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, και όχι των ατομικών επιχειρήσεων.
Δεύτερον είναι λάθος αντίληψη του κου Γενικού να θεωρεί την δαπάνη των ασφαλιστικών εισφορών των εταίρων ως μη παραγωγική τη στιγμή που η συγκεκριμένη δαπάνη είναι υποχρεωτική από το νόμο και πηγάζει από αυτή καθαυτἠ τη ιδιότητα του καθενός ως μέλους τη εταιρείας. Εάν δεν ήταν μέλη της εταιρίας και δεν ασκούσαν εμπορική δραστηριότητα δεν θα είχαν καμία απολύτως υποχρέωση και για ασφαλιστικές εισφορές Η εμπορική τους λοιπόν ιδιότητα και δραστηριότητα τους υποχρεώνει να καταβάλουν τη συγκεκριμένη δαπάνη κι όχι κάποιο προσωπικό τους βίτσιο.
Οφείλει λοιπόν η το υπουργείο των οικονομικών να διορθώσει το συντομότερο το «λάθος» γιατί διαφορετικά τίθεται μείζον θέμα για την αξιοπιστία της Κυβέρνησης. Οι επιχειρήσεις πληρώνουν καθημερινά με σκληρό τρόπο το τίμημα της οικονομικής κρίσης. Αφού δεν μπορούν να τις βοηθήσουν με ουσιαστική στήριξη τουλάχιστον ας τις αφήσουν να ανασάνουν λίγο κι όχι να σφίγγουν όλο και περισσότερο το λουρί στο σβέρκο.
