Κυρίαρχο θέμα του δημοτικού συμβουλίου στις 10-4-13 ήταν η νέα τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΥΑΚ και η σταδιακή εξομοίωση της τιμής του νερού των Δημοτικών Ενοτήτων (Ελλησπόντου, Υψηλάντη, Αιανής & Ελίμειας) με τις Τοπικές Κοινότητες της Δημοτικής Ενότητας Κοζάνης.
Στην συζήτηση η συμπολίτευση προσπάθησε να παρουσιάσει μια ειδυλλιακή εικόνα της επιχείρησης.
Όμως, οι ανείσπρακτες οφειλές των καταναλωτών ανέρχονται στα 16εκ.ευρώ , το μεγαλύτερο μέρος των οποίων (10 εκ. ευρώ) είναι προ του 2010, δηλαδή προ κρίσης. Οι ευθύνες της ΔΕΥΑΚ γι΄ αυτήν την εικόνα είναι μεγάλες, ενώ για το 2011 στο σκέλος της ύδρευσης και αποχέτευσης η επιχείρηση κατέγραψε συνολικά ζημιές 1.606.757,42 ευρώ, μειωμένες βέβαια σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Επιπλέον και με βάση στοιχεία που συλλέξαμε από 20 αντίστοιχες ΔΕΥΑ της χώρας, η τιμή του νερού στην Κοζάνη είναι αρκετά υψηλότερη από τον μέσο όρο.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθούν και οι ευθύνες των δήμων και η υποκρισία των δημάρχων της περιοχής, οι οποίοι από την μια ‘επέτρεπαν’ την υπερβολική ανάπτυξη των ορυχείων της ΔΕΗ, αιτία της οριστικής καταστροφής του υδροφόρου ορίζοντα της Σαρι Γκιολ και άρα σε μεγάλο βαθμό αιτία του τεράστιου κόστους υδροδότησης στους δήμους της περιοχής και εμμέσως της υπερτιμολόγησης του νερού στο Δήμο μας, αλλά από την άλλη και πάντα εκ των υστέρων και με καθυστέρηση καταγγέλλουν την ΔΕΗ για τις προαναφερθείσες συνέπειες.
Από μέρος της αντιπολίτευσης, μείζονος και όχι μόνο, πλεόνασαν οι γνωστές συνταγές του λαϊκισμού, οι ανέξοδες υπερβολές, το χάιδεμα αυτιών και τα ευχολόγια.
Ο Λευτέρης Ιωαννίδης εκ μέρους της Δημοτικής Κίνησης αναφέροντας μια σειρά οικονομικών στοιχείων που προκαλούν προβληματισμό για την οικονομική εικόνα της επιχείρησης, κατέληξε στα εξής:
Η θέση μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την υπερψήφιση της ενιαίας τιμολόγησης του νερού διότι διαφορετικά:
Ø Θα δημιουργηθεί τιμολογιακή πολιτικη δύο ταχυτήτων εντός του δήμου, με κάποιους δημότες να πληρώνουν περισσότερο από κάποιους άλλους.
Ø Η αναβολή της αναπροσαρμογής του τιμολογίου σε μεταγενέστερο χρόνο θα επιβαρύνει τους καταναλωτές στο μέλλον πιεστικότερα.
Τέλος, όσον αφορά στο κοινωνικό τιμολόγιο πρέπει να διευρυνθούν τα κριτήρια ώστε να συμπεριληφθούν περισσότερα νοικοκυριά.
Το νερό είναι πολύτιμος φυσικός πόρος, η κατανομή του οποίου στον χώρο και τον χρόνο είναι άνιση. Η διαχείρισή του πρέπει να γίνεται με γνώμονα την αειφορία. Πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό αγαθό και όχι σαν εμπόρευμα, να εξασφαλίζεται η καλή ποιότητα και η επάρκειά του για τις ανάγκες όλων των πολιτών. Η ασυνείδητη έως σήμερα πολιτική της διαχείρισης του νερού(συχνά αντικείμενο πελατειακής αξιοποίησης) θα επιβαρύνει τις επόμενες γενεές. Η τιμολογιακή πολιτική θα πρέπει να συνδυάζει την κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση ως προς την χρήση του, δηλαδή να εξασφαλίζει νερό σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και παράλληλα να συμβάλει στον περιορισμό της σπατάλης και στην προστασία του περιβάλλοντος.
Τέλος, προοδευτική πολιτική είναι αυτή που στοχεύει σε μια αξιόπιστη, εύρωστη οικονομικά και άρα βιώσιμη ΔΕΥΑΚ, θωρακισμένη απέναντι στον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης ιδιωτικοποίησης, στην οποία θα πρέπει όλοι να εναντιωθούμε.
