Μια ξεκαρδιστική ηθογραφική σατιρική παράσταση, βασισμένη στον αρχαίο μύθο της δημιουργίας του κόσμου από τους 12 θεούς του Ολύμπου και φτάνει μέχρι την …αποκριά της Κοζάνης, προσαρμοσμένη βέβαια στο τοπικό Κοζανίτικο ιδίωμα, δίνεται αυτές τις μέρες (8-16.3.2013) στην αίθουσα “Φίλιππος” της Κοζάνης.
Είναι ένα θεατρικό έργο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, σε κείμενα και σκηνοθεσία του Γιώργου Χ. Παφίλη.
Οι υπόλοιποι συντελεστές του έργου είναι:
Σκηνογραφία ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ
Μουσική επιμέλεια ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Κοστούμια ΔΩΡΑ ΓΑΖΗ
Ήχος ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΝΤΙΑΝΗΣ
Φωτισμοί ΣΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑΣΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ
Κατασκευή σκηνικών ΝΙΚΟΣ ΛΑΒΑΝΤΣΙΩΤΗΣ
Φροντιστήριο ΤΑΚΗΣ ΣΥΝΔΟΥΚΑΣ
Βοηθός σκηνοθέτη ΒΟΥΛΑ ΚΙΟΜΠΕΛΗ
Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης)
Αθηνά ΑΓΓΕΛΑ ΔΗΜΟΥ-ΡΟΥΣΗ
Ήρα ΚΙΚΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΟΥ-ΜΑΛΑΜΗ
Μιμίτσα ΝΟΥΛΑ ΑΛΕΥΡΑ-ΜΑΚΡΟΓΛΟΥ
Δίας ΜΑΚΗΣ ΔΑΒΙΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ποσειδώνας ΦΩΤΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ερμής ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΥΜΙΟΣ
Αφροδίτη ΛΟΛΑ ΔΡΑΜΑΛΗ
Ήφαιστος ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΙΝΤΖΙΑΣ
Επιμηθέας ΤΙΜΟΣ ΠΕΠΑΔΗΣ
Προμηθέας – Βάκχος ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣ
Εστία ΝΤΙΝΑ ΡΑΠΤΗ-ΣΙΑΜΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Διόνυσος ΘΑΝΟΣ ΜΑΛΟΥΤΑΣ
Πανδώρα ΤΖΕΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΟΥ-ΜΟΣΧΟΥ
Φρουρός Α’ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΣ
Φρουρός Β’ ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ
Και λίγα λόγια για το έργο από τον συγγραφέα Γιώργο Χ. Παφίλη (από το φυλλάδιο της παράστασης):
Εάν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ελάχιστα πράγματα και συνήθειες έχουν αλλά¬ξει ή και χαθεί, απ’ όσα οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι Έλληνες, γιόρταζαν με πανηγύρια, μεταμφιέσεις και τρελές διασκεδάσεις, που όλα τους στο βάθος είχαν λατρευτικό χα¬ρακτήρα, τότε με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως η ρίζα αυτών των γιορτών στις μέρες μας έρχεται από τα Ανθεστήρια, τα Κρόνια, τα Ρωμαϊκά και στη συνέχεια Βυ¬ζαντινά Λουπερκάλια. Ο σύγχρονος μελετητής θα διαπιστώσει πως στις μέρες μας, οι αντίστοιχες γιορτές καλά κρατούν. Γιατί το παρόν των λατρευτικών γιορτών των Ελλή¬νων, είναι άρρηκτα δεμένο με το παρελθόν τους.
Ειδικά στην Κοζάνη η γιορτή της Αποκριάς είναι μεγάλη υπόθεση.
Και στην υπόθεση αυτή, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. μου επέτρεψε ν’ ανοίξω ένα “ιδιαίτερο” κε-φάλαιο, που βασίζεται στα “μύθια” και στην αλήθεια.
Δύσκολο σαν συγγραφική εργασία, μα ευχάριστο, γιατί άφησα την φαντασία μου ελεύθερη να πετάξει νοερά στις χιονισμένες κορφές του Ολύμπου, στην κατοικία των ΘΕΩΝ και σαν παρατηρητής να καταγράψω μικρές στιγμές της ύπαρξης τους.
Τους συνάντησα εκεί. Βέβαια κάποιοι ήταν απόντες λόγω υποχρεώσεων, μα ήταν ευ¬χάριστη η επαφή μαζί τους.
Τους παρακάλεσα δε, να κάνουν μια παραχώρηση, να αφήσουν τις πολλές υπο-χρεώσεις τους και να έρθουν μαζί μας να ξεφαντώσουν για φέτος, που τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, να το ρίξουμε όλοι έξω, ξεχνώντας τις στεναχώριες μας, να το “τσικνίσουμε”, να χορέψουμε όλοι μαζί γύρω απ’ το “φανό,” να γνωρίσουν την πνευ¬ματική πυρά που με περίσσιο θάρρος ο Προμηθέας μετέδωσε στους ανθρώπους και “εγένετο φως”!
Η απομυθοποίηση και η μετενσάρκωση τους σε γήινα πλάσματα, γνωστά, οικεία, αγαπητά και γνώριμα, με βοήθησε να κάνω “το πάντρεμα” δύο στοιχείων. Την καταγωγή της αποκριάς με τη σάτιρα.
Ας είναι καλά η “σιουρδαμάρα” των Κοζανιτών, η ζωντάνια, το κέφι και το γλωσσικό ιδίωμα τους, που έγιναν το όχημα για να τους μεταφέρω ίσια με τη θεατρική μας σκηνή. Να καταδεχθούν, μια ντουζίνα ΘΕΟΙ, να γίνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ένα με μας και να μας παρασύρουν σ’ ένα τρελό ρυθμό κεφιού και γλεντιού ώστε να μας αναγκάσουν να φωνάξουμε:
ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΙΟΥΡΤΣΑΝ!
Κι ύστερα όλοι μαζί, “θεοί” και άνθρωποι, παρασυρ¬μένοι απ’ το μεθύσι της χαράς και της ζωής, πετώντας να απογειωθούμε και να ενθρονιστούμε στο χιονισμένο γερο-Όλυμπο, που τόσα χρόνια μας προκαλεί και μας γνέφει να “κατακτήσουμε” την κορφή του.
Την κορφή της ζωής!
Πολλοί, βλέποντας την παράσταση, θα κουνήσουν το κεφάλι σκεπτόμενοι πως γράφω μύθια. Μα δε λεν “Όσα μύθια τόσα αλήθεια”; Τάχα, τι είναι η ζωή;
Γ.Μ./mikrovalto.gr
