Σε ρόλο δρομέα εμφανίζει τον εαυτό της η κυβέρνηση ως προς το έργο δημιουργίας των προϋποθέσεων που θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ανάπτυξη που περνά μέσα από τις επενδύσεις τις οποίες με κόπο προσπαθούν τα κυβερνητικά στελέχη να προσελκύσουν, εμφανίζοντας έτσι έργο που θα φανεί χρήσιμο ακόμη και στην περίπτωση ανασχηματισμού.
Έργο που φροντίζουν οι αρμόδιοι να διαφημίζουν μέσω δελτίων τύπου και φωτογραφιών που αποδεικνύουν ότι οι πόρτες των υπουργείων είναι ανοικτές στις επιχειρήσεις που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα ή να βρουν λόγους να μείνουν.
Κι εδώ είναι που γεννάται ο προβληματισμός.
Πού είναι σε όλες αυτές τις συναντήσεις οι Ελληνικές επιχειρήσεις;
Πότε συναντούν οι αρμόδιοι υπουργοί τις εταιρείες εκείνες, όσες ακόμα έχουν μείνει, που δεν έχουν ή δε θέλουν να έχουν την επιλογή της μεταφοράς έδρας και δραστηριοτήτων εν μια νυκτί στην επόμενη δεινοπαθούσα χώρα; Που δεν έχουν την επιθυμία να πατήσουν στην ανάγκη, αλλά έχουν την ελπίδα ότι η κρίση θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα απλοποιήσει τις διαδικασίες προκειμένου αυτοί να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η ανάπτυξη είναι έργο μόνο των απρόσωπων επιχειρηματικών Γολιάθ ή βασίζεται και στους πολύπαθους Δαβίδ της χώρας;
Γιατί στο τέλος, οι εγχώριες επιχειρήσεις είναι αυτές που αποτελούν την περιουσία της χώρας.
Καιρός είναι λοιπόν οι αρμόδιοι να αρχίσουν να κάνουν συναντήσεις με επιχειρηματίες και … στα Ελληνικά.