Γράφει ο… δραχμολομπίστας Σωτήριος Καλαμίτσης
Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσε ανάρτηση, στην οποία γινόταν αφοριστική αναφορά στο ότι με τη δραχμή θα έχουμε τα πάντα, ενώ με το ευρώ δεν θα έχουμε τίποτε. Eντελώς ατεκμηρίωτα. Ακολούθησαν σοβαρά και μη σχόλια.
Παλαιότερα είχα γράψει για τη μπαρούφα που κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο και σύμφωνα με την οποία, για να απαλλαγούμε από τους ενοχλητικούς δανειστές μας δεν είχαμε παρά να επιστρέψουμε στη δραχμή και να καθορίσουμε δια νόμου την ισοτιμία 1000 €/1 δραχμή και να τους εξοφλήσουμε όλους με ψιχία. Είχα τότε επισημάνει πως ό,τι και να κάνουμε, δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ορίσουμε κυριαρχικά την ισοτιμία ευρώ/δραχμής, εφ’ όσον ζούμε μέσα σε μία διεθνή κοινότητα και δεν είμαστε αποκομμένοι από τις «αγορές».
Εκείνο, όμως, που μπορούμε να κάνουμε είναι να επανέλθουμε στη δραχμή με σοβαρότητα και με σχέδιο. Θα περάσουμε δύσκολα για μερικούς μήνες, θα δεχθούμε την επίθεση των αγορών, αλλά θα ηρεμήσουμε σε ένα εξάμηνο περίπου και θα έχουμε απαλλαγεί από το μαρτύριο της σταγόνας που ζούμε τρία χρόνια τώρα με βασανιστές τους ίδιους τους πολιτικούς μας, αυτά τα ανδρείκελα των ξένων και εγχώριων συμφερόντων.
Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ούτε με δραχμή ούτε με ευρώ θα έχουμε συντάξεις και φάρμακα, αν δεν σοβαρευτούμε και δεν μας γίνει μάθημα το πάθημά μας με όλους τους σωτήρες που μας ξεσκίζουν χρόνια τώρα με τη δική μας ανοχή και ψήφο.
Επανερχόμενοι στη δραχμή θα δούμε ότι η ισοτιμία της με τα άλλα νομίσματα θα εκτιναχθεί στα ύψη, επειδή έτσι θα έχουν αποφασίσει οι αγορές, ήτοι το χρηματοπιστωτικό σύστημα [τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, χρηματιστήρια, αμοιβαία κεφάλαια, funds] με κύριο μοχλό τούς οίκους αξιολόγησης. Πρόκειται περί οίκων ανοχής, επειδή τους ανεχόμαστε όλοι χωρίς κανείς να ορθώνει το ανάστημά του και να δηλώνει με σοβαρότητα: «Εγώ, ο πρωθυπουργός της τάδε χώρας υποβαθμίζω τον οίκο αξιολόγησης Χ σε βόθρο». Τόσο απλά. Θα πέσουν επάνω του να τον φάνε οι ύαινες της καλοπέρασής μας που θέλουν το καλό μας και ματώνουν για όσα υποφέρουμε, αλλά αν συσπειρώσει γύρω του τον λαό, τίποτε δεν θα τον αγγίζει. Αυτό βεβαίως, προϋποθέτει ότι ο λαός αμέσως θα ξεκαθαρίσει τύπους ως ο καραγκιόζης Κεφαλογιάννης που χάρηκε τόσο πολύ που αμερικανικό δικαστήριο είχε κρίνει παράνομο το κούρεμα που έκανε η Αργεντινή σε ομόλογά της προ δεκαετίας, ώστε δεν έκρυβε τη χαρά του και έλεγε και ξανάλεγε «Θέλετε να πάθουμε και εμείς τα ίδια;». Ναι ρε Καραγκιόζη, θέλουμε να πάθουμε τα ίδια. Εσύ με τίνος το μέρος είσαι, μ’ εμάς ή με το λιοντάρι;
Συνεχίζω και λέγω ότι έχει αποδειχθεί πως διαθέτουμε επάρκεια σε τρόφιμα κατά 95,%. Δεν θα εισάγουμε, λοιπόν, μήλα Χιλής, λεμόνια Αργεντινής, ντομάτες Βελγίου, κρασί Γαλλίας, μακαρόνια Ιταλίας, πατάτες Αιγύπτου. Θα καταναλίσκουμε τα δικά μας προϊόντα. Για ένα χρόνο ίσως να μείνουμε χωρίς καινούργια πλυντήρια ρούχων και πιάτων, επειδή τα ελληνικά εργοστάσια παραγωγής θα στερούνται εξαρτημάτων και ανταλλακτικών λόγω του embargo που θα έχουν κηρύξει οι κουφάλες οι Γερμανοί και τα συνεταιράκια τους. Θα μείνουμε σίγουρα χωρίς καινούργιες τηλεοράσεις επ’ αρκετόν. Και τί έγινε; Θα στερηθούμε τα μεσημεριανάδικα με τα ξέκωλα και τις αδελφές που μπορεί και να αυτοκτονήσουν ελλείψει προβολής. Δεν πειράζει, καλλίτερα να αυτοκτονήσουν αυτές παρά άλλοι 3000 άνθρωποι. Δεν θα έχουμε φάρμακα; Μα οι περισσότερες φαρμακοβιομηχανίες έχουν εγκαταστάσεις στην Ελλάδα. Για εξειδικευμένα φάρμακα, λέτε να μη βρεθεί τρόπος να εισάγονται; Άλλωστε, σήμερα τί συμβαίνει γύρω μας; Υπάρχουν όλα τα φάρμακα ή μήπως έχουμε λεφτά να τα αγοράσουμε;
Με την επιστροφή στη δραχμή, θα απαλλαγεί η χώρα από πάρα πολλούς λαθρομετανάστες, όπως πολύ σωστά έχει επισημάνει ο Αλαβάνος. Ξέρεις τί είναι να δουλεύεις, αν έχεις δουλειά, ή να κλέβεις/ληστεύεις στην Ελλάδα και να μην μπορείς να βγάλεις έξω τις δραχμούλες σου, αλλά να πρέπει να πας στην τράπεζα για να τις μετατρέψεις σε ευρουδάκια; Διότι αν δεν κάνεις αυτό και μεταφέρεις έξω δραχμούλες στη βαλίτσα σου, θα τις ανταλλάξεις με το νόμισμα της χώρας σου σε πολλαπλάσια τιμή.
Βεβαίως, ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να ληφθεί για όσους Έλληνες έβγαλαν έξω το χρήμα τους και θα θελήσουν να το φέρουν μέσα για να σαρώσουν το σύμπαν. Μερικές διαταξούλες είναι αρκετές για να τους κόψουν τον βήχα. Θα αναστείλουμε επί τι διάστημα την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, όπερ δεν απαγορεύει η ΕΕ σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης [63 επ. Συνθήκης], και όποιος φέρνει χρήμα εκ της αλλοδαπής, θα πρέπει να αποδείξει ότι το απέκτησε νόμιμα και φορολογημένο. Αν είναι έτσι, καλώς να το φέρει πίσω. Αν δεν είναι, επιβάλλεται φόρος 45% πλέον ισόποσου πρόσθετου φόρου, όπως ο νόμος ορίζει, αν έχει υποβάλει ανακριβή δήλωση, ή πλέον 200% πρόσθετου φόρου, ένα δεν έχει υποβάλει καθόλου δήλωση [άρθρον 86 ν. 2238/1994]. και ας πάει να κάνει κουμάντο με το υπόλοιπο 10% ή 0% που θα του μείνει.
Θα μας κηρύξουν τον πόλεμο οι αλλοδαποί «εταίροι» μας. Θα κατάσχουν τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό κ.λπ. Θα πάμε στα δικαστήρια και θα προβάλουμε το προηγούμενο του Βελγικού δανείου και της ένστασης που προέβαλε η κυβέρνηση Ι. Μεταξά, η οποία έγινε δεκτή από το επιληφθέν της υποθέσεως Διεθνές Δικαστήριο. Η ουσία της γενομένης αποδεκτής ενστάσεως είναι: όταν μία κυβέρνηση δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού της, δεν αποπληρώνει δάνεια. Κι’ αν οι δανειστές μας επιμένουν να κατάσχουν τα κτήρια των πρεσβειών, ας τα κατάσχουν. Θα πάρουν ένα ελάχιστο ποσό και τίποτε περισσότερο.
Θα μου πείτε ότι περιγράφω ένα οιονεί μπάχαλο. Ακριβώς. Αυτό είναι, όμως, η μόνη εναλλακτική λύση. Το άλλο είναι αυτό που βιώνουμε. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Είναι τόσο απλό. Ή το σημερινό μπάχαλο με αδιέξοδο ή το άλλο με διέξοδο.
Αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Αυτή η κίνηση προς εναλλακτική λύση σημαίνει ότι έχουμε ως ηγέτη έναν Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος θα έχει βάλει στη γωνία, για να μην πω ότι θα έχει κρεμάσει, όλη τη συμμορία των ΑΑ, Α+, Β και δεν συμμαζεύεται, ήτοι ολόκληρη την Clan AAAA. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε στην πατρίδα πέρα από υποσχέσεις και παπαρολογίες. Από τη στιγμή που θέλει το ευρώ, απλώς θα διαχειρισθεί επί βραχύ χρονικό διάστημα την καταστροφή μας. Άσε που με τον εθνομηδενισμό που τον διακρίνει και το σκυλολόι των απάτριδων που συγκεντρώνει στους κόλπους του, μπορεί να χάσουμε καμμιά Θράκη, κανένα νησί ή και τίποτε άλλο χωρίς να το καταλάβουμε. Αλήθεια, ρε πούστη μου, αυτή η διακόσμηση του συνεδρίου με το κόκκινο ήταν μούρλια, αλλά λίγο γαλάζιο ρε παιδάκι μου δεν θα έκανε κακό. Έτσι, να θυμίζει ότι ήταν συνέδριο ελληνικού κόμματος, ότι είναι ενδεχόμενο να έχουμε μια άλλη κοινωνική πολιτική με ελληνοκεντρικά χαρακτηριστικά. Αλλά τολμούν να κάνουν κάτι τέτοιο οι διακοσμητές του κόμματος, όταν οι λαθρομετανάστες είναι η πρώτη τους αγάπη πριν απ’ όλα; Α, ναι, και ο Βαξεβάνης είναι μία από τις αγάπες τους. Βλέποντας τις σκηνές με τη Δούρου και τον δημοσιογράφο έξω από τα δικαστήρια νόμισα πως έβλεπα τσόντα και ανέμενα την εξέλιξη. Τώρα θα πηδηχτούν έλεγα μέσα μου, τώρα θα γίνει ο χαμός. Αλλά μετά συνήλθα, διότι τα παιδιά απλώς πούλαγαν μούρη, τίποτε άλλο. Χτυπούσαν το κατεστημένο με μεταξωτές κορδέλες.
Γενικό συμπέρασμα: όλα γίνονται, αρκεί να θέλει κανείς. Όταν μας κυβερνά η συμμορία των πολιτικών ανδρείκελων που είναι δέσμιοι των ανομημάτων του παρελθόντος και λακέδες των αγορών και αυτό μας αρέσει, ας μη συζητούμε για δραχμή ή ευρώ. Είναι σαν να συζητούμε για ευρώ ή ρούβλι, ευρώ ή γιεν, ευρώ ή γουάν. Όσο οι ευρωλιγούρηδες τύπου Χατζηδάκη μεσουρανούν, η συζήτηση είναι περιττή. [ΣΗΜ: αυτόν, αλήθεια, γιατί τον σφαλιάρισαν απλώς και δεν τον έστειλαν στο νοσοκομείο επί ένα μήνα, μήπως συναισθανθεί ότι κάτι δεν πάει καλά και με το μυαλό του και με τις κοτσάνες που αμολάει;]
Σωτήριος Καλαμίτσης
Drachmolobbyist
taxalia
