Φαίνεται πως η ιστορία συνεχίζεται και οι αντιδραστικοί πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν από ένα μικρό ευτυχώς αριθμό ένθερμων φιλάθλων μας που ο υπέρμετρος φανατισμός για τη δική τους ομάδα δεν τους επιτρέπει να αναγνωρίσουν την αξία κάποια άλλης ομάδας, λες και οι υπόλοιπες ομάδες δεν είναι δικές μας!
Αφορμή του σημερινού μου σχόλιου υπήρξε το γεγονός ότι ένας συμπολίτης μας, εάν μπορεί να λέγεται φίλαθλος κι από ότι πληροφορούμε, δυστυχώς, τυγχάνει και σύμβουλος μιας άλλης ομάδας, τόσο το χειρότερο, εξεφράσθη προ ημερών από τις κερκίδες του σταδίου κι όχι μόνο με τα χειρότερα υβριστικά λόγια εναντίων του Μακεδονικού Κοζάνης μη αναγνωρίζοντάς τον , ίσως γιατί δεν μπόρεσε ακόμη να χωνέψει την άνοδο του στη Δ΄ Εθνική κατηγορία, κι από σήμερα πλέον θα ανήκει στην ίδια κατηγορία μαζί με την πρώτη μέχρι χθες ομάδα της Κοζάνης , την Κοζάνη .
Ο κύριος αυτός το μόνο που κατάφερε είναι να εκθέσει ανεπανόρθωτα τον εαυτό του , απέναντι στους υπερήφανους και ηρωικούς φιλάθλους του Μακεδονικού Κοζάνης -που δεν σταμάτησαν ακόμη να πανηγυρίζουν για την άνοδο της ομάδας τους -,γιατί όχι και το σωματείο που εκπροσωπεί, αλλά συγχρόνως επιβεβαιώνει με τη συμπεριφορά του αυτή και τους λόγους για τους οποίους η άλλοτε ποδοσφαιρομάνα Κοζάνη βρίσκεται επί χρόνια τώρα στην αφάνεια, εξ αιτίας δηλαδή της μιζέριας και των ανέκαθεν προσωπικών διαφορών που δημιουργούσαν και δυστυχώς συνεχίζουν να δημιουργούν ορισμένα αντιδραστικά στοιχεία.
Εδώ ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα απόσπασμα από ένα άρθρο μου με τίτλο η «Ισχύς εν τη ενώσει »και που δημοσιεύτηκε πριν τριάντα και πλέον χρόνια συμπτωματικά πάλι στην εφημερίδα Θάρρος(10-6-81), τότε δηλαδή που ανέβηκε η Κοζάνη στη Β’ Εθνική με πρόεδρο τον Νίκο Κουρκούτα και προπονητή τον Νίκο Κασάπη, για να διαπιστώσουν κυρίως οι νέοι , ότι πάντα υπήρχαν οι γκρίνιες, οι προσωπικές διαφορές και διαμάχες από μια μερίδα κακών φιλάθλων , γιατί όχι και παράλογων παραγόντων.
Ιδού λοιπόν το απόσπασμα:
«’….Όχι, προς θεού όχι .Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ αυτή την ιστορία . Τέρμα τα προσωπικά και σεβασμός στη νέα διοίκηση , όποια κι αν είναι αυτή. Νικηταί και ηττημένοι , να δώσουν τα χέρια και να βοηθήσουν όλοι μαζί , για μια Κοζάνη , αντάξια της ιστορίας και των θυσιών των ηρωικών φιλάθλων της, που ειλικρινά αξίζουν καλύτερης μεταχείρισης . Τελειώνω με την ευχή : Να λείψουν μια για πάντα τα προσωπικά , που ζημιώνουν χρόνια ολόκληρα τώρα , το ποδόσφαιρό μας.»..
Επανερχόμενος στον εν λόγω κύριο , ο οποίος έδειξε δυστυχώς την εμπάθεια του , αν όχι και το μίσος του στον συμπολίτη μας Μακεδονικό και να προσθέσω ότι ουδείς έχει το δικαίωμα, πόσο μάλλον ο συγκεκριμένος κύριος να αμφισβητεί την αξία μιας άλλης ομάδας, όπως την προκειμένη περίπτωση του Μακεδονικού συγκρίνοντάς την προφανώς με την ομάδα της αρεσκείας του και με τη δική του λογική που είναι απαράδεκτη και άκρως προσβλητική.
Εξάλλου ο Μακεδονικός απέδειξε και εμπράκτως την αξία του, με την άνοδό του στη Δ’ Εθνική και δεν τον αγγίζουν τέτοιου είδους κρητικές.
Αντί λοιπόν να τους συγχαρούμε, όλοι ανεξαιρέτως, για τον άθλο που πέτυχαν αυτοί οι φιλότιμοι και αφιλοκερδώς σχεδόν, αγωνιζόμενοι ποδοσφαιριστές, καθοδηγούμενοι από έναν εξαίρετο σε ήθος και γνώσεις προπονητή, τον κ. Παπακώστα και από μια άψογη διοίκηση, με πρόεδρο τον ασυμβίβαστο και πεισματάρη κ. Γιώργο Κατσίκα, χωρίς να παραβλέψουμε και τους ηρωικούς φιλάθλους που πίστεψαν στην ομάδα τους, προσπαθούν ορισμένοι, ευτυχώς ελάχιστοι, να τους μειώσουν με την αρρωστημένη κρητική τους θέλοντας ναι και καλά να τους εντάξουν μονίμως στην κατηγορία των υποδεέστερων και μικρών λεγόμενων ομάδων μας, χωρίς να μας πουν ποιους θεωρούν μεγάλους.
Γι’ αυτό ας συνεργαστούν εκεί που μπορούν Κοζάνη και Μακεδονικός μακριά από τέτοιου είδους συμπεριφορές μια και η μοίρα τους ήθελε να παραβρεθούν στον ίδιο δρόμο, για το καλό του ποδοσφαίρου μας που τόσο στερήθηκαν οι φίλαθλοί μας ιδίως τα τελευταία χρόνια εξαιτίας λαθών, διενέξεων και προσωπικών διαφορών, αλλά προπαντός της παντελούς αδιαφορίας εκείνων που μπορούσαν πράγματι αλλά δεν θέλησαν ποτέ να βοηθήσουν και να προβάλουν σε τελευταία ανάλυση εκτός του ποδοσφαίρου και την πόλη μας.
Τελειώνοντας σαν γενικό συμπέρασμα θα μπορούσα να πω “δεν υπάρχει μεγάλος και μικρός, υπάρχει ο καλύτερος και οφείλουμε να τον σεβαστούμε όλοι μας όποιος κι αν είναι αυτός ” ευχές για μια αξιοπρεπή πορεία στο πρωτάθλημα.
