Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο
Έχουν περάσει 56 χρόνια από τότε που ο Θεόδωρος Σκαγιάς ξεκινούσε μια μικρή επιχείρηση στον αριθμό 15 της οδού Σεβαστοπούλου, στους Αμπελόκηπους. Ήταν ένα τόσο δα εργαστήριο, στο οποίο ο 24χρονος τότε Θεόδωρος έφτιαχνε με το χέρι τετράδια για τους μαθητές των γύρω σχολείων. Μπλε, με πλαστικό εξώφυλλο, για να μην φθείρονται, με διάφανη ζελατίνα και περαστή ετικέτα.
Περισσότερο από μισό αιώνα μετά, τα τετράδια αυτά παραμένουν τα αγαπημένα των Ελλήνων μαθητών. Και αποτελούν τον καλύτερο πρεσβευτή της Skag, όπως ονομάστηκε στη συνέχεια η επιχείρηση του κ. Σκαγιά, στο εξωτερικό: 18 χώρες σε όλον τον κόσμο χρησιμοποιούν τα μπλε τετράδια “Super Διεθνές” και τα υπόλοιπα προϊόντα της εταιρείας του. Για κάποια, μάλιστα, όπως το κλασέρ γραφείου, θεωρούνται κορυφαία στο είδος τους παγκοσμίως. Οι ξένοι αναφέρονται σε ολόκληρο το είδος ως «κλασέρ τύπου Skag»!
Η ιστορία του κ. Σκαγιά και της οικογενειακής του επιχείρησης που αποτελεί σημείο αναφοράς στα χαρτοσχολικά στη χώρα μας είναι άλλο ένα υπέροχο παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει ο Έλληνας με το δαιμόνιό του και πολλή, σκληρή δουλειά. Πρόκειται για μια ιστορία από αυτές που λατρεύουμε να σας παρουσιάζουμε κάθε Τρίτη στην στήλη μας «Ψωνίζουμε Ελληνικά» και που ελπίζουμε ότι εμπνέουν όλους τους Έλληνες να μην τα βάζουν κάτω σε αυτές τις δύσκολες εποχές και να γίνονται πιο δημιουργικοί και εργατικοί, ούτως ώστε όλοι μαζί να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Και βέβαια, αποτελεί μια σύσταση για να… ψωνίζουμε όλοι ελληνικά και να στηρίζουμε τους επιχειρηματίες που με την σειρά τους στηρίζουν την ελληνική παραγωγή και τον Έλληνα εργαζόμενο.
Έμπειρος από την πρώτη στιγμή
Στην περίπτωση του Θεόδωρου Σκαγιά, για το ξεκίνημα χρειάστηκαν τρία στοιχεία: Κατ’ αρχάς η οικογένεια. Οι γονείς του τον στήριξαν από την πρώτη στιγμή και του παραχώρησαν, μάλιστα, το ισόγειο του σπιτιού (που ο ίδιος είχε χτίσει μαζί τους!) για να λειτουργήσει την επιχείρησή του. Μετά ήταν η εργατικότητά του. Ήταν 24 ετών, αλλά είχε ήδη αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, αφού εργαζόταν από μικρό παιδί στην εταιρεία «Καφετζόπουλος» που έφτιαχνε χαρτικά. Τέλος, ήταν το όραμα και η αποφασιστικότητα του. Δεν δίστασε να ξεκινήσει από το μηδέν, έχοντας πίστη πως, αν δημιουργούσε τα πιο ποιοτικά προϊόντα της αγοράς, θα κατάφερνε να πετύχει. Και η ιστορία τον επιβεβαίωσε…
«Η εμπειρία του πατέρα μου από τα χρόνια που δούλευε στον Καφετζόπουλο, η οξυδέρκεια του αλλά και η ικανότητα να βελτιστοποιεί με απλά μέσα την παραγωγική διαδικασία, τού έδωσαν ώθηση και προοπτική στη δημιουργία του εργαστηρίου της Σεβαστοπούλου. Η αγάπη του για την δουλειά του ήταν μεγάλη. Το ίδιο και η ανάγκη να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, που ξεκινούσαν από τα παιδικά του χρόνια, όταν εξαιτίας της αρρώστιας του παππού μου, άρχισε να εργάζεται, κουβαλώντας και πουλώντας ξύλα… Αν και ο πόλεμος τον υποχρέωσε να διακόψει το σχολείο, στη συνέχεια εκείνος το συνέχισε, το τελείωσε με άριστα, παίρνοντας ως βραβείο τετράδια και μολύβια.
«Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, σπούδασε στη σχολή μηχανικών του Ήφαιστου, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν σε διάφορες δουλειές. Το 1950 ξεκίνησε να δουλεύει στην εταιρεία χαρτικών του κου Καφετζόπουλου. Εκεί ο πατέρας μου είδε πώς φτιάχνονται τα τετράδια και κατά καιρούς έκανε και βελτιώσεις, έτσι ώστε να υπάρχει περισσότερη λειτουργικότητα και οικονομία υλικών», αφηγείται η κόρη του ιδρυτή, κ. Πόπη Σκαγιά.
Από την παραγωγή στο χέρι, στα υπερσύγχρονα εργοστάσια
Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’60, η οικοτεχνία της οδού Σεβαστοπούλου λειτουργεί με μία απλή ριγωτική μηχανή, η οποία τυπώνει τις γραμμές του χαρτιού. Το δίπλωμα, το μέτρημα των φύλλων, το πέρασμα του εξωφύλλου και το τελικό δέσιμο του τετραδίου καθώς και η τοποθέτηση των ετικετών, η συσκευασία των τετραδίων σε πακέτα, όλα αυτά γίνονται στο χέρι! Τον νεαρό Θεόδωρο Σκαγιά βοηθάει όλη σχεδόν την οικογένειά του, που αναλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής. Εκείνος, εκτός από υπεύθυνος παραγωγής, βγαίνει στην αγορά και πουλάει, κάνει την διανομή και εκτελεί όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της επιχείρησης. Οι κόποι του δεν αργούν να επιβραβευτούν.
Ειδικά όταν το 1960 θα παντρευτεί την Άννα Χατζηχριστοδούλου, η οποία θα πιστέψει από την πρώτη στιγμή στο όραμά του, το νιόπαντρο ζευγάρι παίρνει την μεγάλη απόφαση να ξοδέψει όλα του τα χρήματα για να
αγοράσει μια μηχανή. Μ’ αυτήν θα αρχίσουν να κατασκευάζουν το “Super Διεθνές”, το τετράδιο που γεμίζει τις αναμνήσεις όλων από τα σχολικά μας χρόνια. Μέχρι να τελειώσει η δεκαετία του ’60, τα έσοδα από τις πωλήσεις του πρωτοποριακού τετραδίου είναι τέτοια που επιτρέπουν στο ζευγάρι να κάνει νέες επενδύσεις, σε ακόμη πιο σύγχρονες μηχανές και πρώτες ύλες. Το 1969, έχοντας πλέον καθιερωθεί στα σχολικά, η επιχείρηση φεύγει από τους Αμπελοκήπους και μεταφέρεται στην Κολοκυνθού. Και δύο χρόνια αργότερα, θα επενδύσει στο δικό της, ιδιόκτητο εργοστάσιο. Το 1971 η επιχείρηση μεταστεγάζεται εκεί όπου έχει την έδρα της μέχρι και σήμερα, στο Κρυονέρι. Σε ένα κτήριο, μάλιστα, που τότε είχε μόνο τον πρώτο του όροφο έτοιμο…
Την τελική του μορφή το εργοστάσιου του Κρυονερίου θα την λάβει 24 ολόκληρα χρόνια μετά! Το 1995, μετά και την επέκταση των εγκαταστάσεών του, θα φτάσει σε μια έκταση 20.000 τ.μ. 10 χρόνια αργότερα, το 2005, η Skag θα εγκαινιάσει και ένα νέο κτήριο, εμβαδού 3.200 τ.μ. που λειτουργεί ως κέντρο διανομής και βρίσκεται στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου, στην Θεσσαλονίκη.
Προσήλωση στην ποιότητα
Η ιστορία αυτή δεν θα είχε γραφτεί, αν από τον πρώτη στιγμή ο κ. Σκαγιάς δεν είχε δείξει μια απαράμιλλη προσήλωση στην ποιότητα. Αυτή του η αρχή διέπει την επιχείρηση μέχρι και σήμερα, όπου πια συνεργάζεται με τα παιδιά του, Κωνσταντίνο, Πόπη και Φανή, αλλά και την τρίτη γενιά που έρχεται σιγά σιγά στο προσκήνιο. Ναι, η εταιρεία έχει παραμείνει οικογενειακή, παρά τους τζίρους των 12 εκατ. ευρώ που κάνει πια και τις διάφορες σειρήνες που θα ήθελαν να την εξαγοράσουν.
Στη δεκαετία του ’80 η Skag αγόρασε τα πιο σύγχρονα μηχανήματα της αγοράς και έγινε, έτσι, μια από τις κορυφαίες επιχειρήσεις του είδους παγκοσμίως. Το 1987 βραβεύτηκε με το International Circle for Quality από τον φορέα BID στην Μαδρίτη. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν και άλλα βραβεία: The Arch of Europe Gold Star Award, International Victory Award, European Gold Star for Quality, Mercury. Από το 1988 η επιχείρηση έχει ήδη επενδύσει σε μία αυτοματοποιημένη μονάδα παραγωγής κλασέρ γραφείου η οποία μπαίνει σε εφαρμογή στα τέλη του 1989. Το νέο προϊόν για την ελληνική αγορά –τα περίφημα κλασέρ γραφείου Skag- ήταν και παραμένει ως ο κύριος εξαγωγικός στόχος της επιχείρησης, η οποία το 1990 ξεκίνησε την εξαγωγική της δραστηριότητα η οποία, στην κορύφωσή της, έφτασε σε 50 χώρες, σε όλες τις ηπείρους της υφηλίου!
Σύμφωνα με την κα Πόπη Σκαγιά, οι 7 άξονες της επιτυχίας της Skag είναι οι εξής: Η συνεχής ανανέωση των προϊόντων της (μπορεί το “Super Διεθνές” να παραμένει όπως ήταν πριν 50 χρόνια, αλλά δεκάδες άλλα χαρτοσχολικά είδη έχουν αγαπηθεί στο μεταξύ από τους μαθητές, όλα ιδέες της Skag), η συστηματική επικοινωνία τους, η συνεχής αναβάθμιση του τεχνολογικού εξοπλισμού της εταιρείας, η ανάπτυξη του δικτύου διανομής (στόχος πια είναι η δημιουργία αυτοτελών κέντρων διανομής ανά γεωγραφικό διαμέρισμα, ώστε πέρα από τη διεύρυνση των μεριδίων στην εγχώρια αγορά, να αναπτυχθεί περαιτέρω η εξαγωγική δραστηριότητα), η συνεχής εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού της, η έμφαση στην ασφάλεια των παιδιών και η έμφαση στην οικολογική συνείδηση.
Αξίζει να σταθούμε στα δύο τελευταία: Η Skag, κλείνοντας συμφωνίες με τους μεγαλύτερους οίκους της χαρτοβιομηχανίας πανευρωπαϊκά, χρησιμοποιώντας ύλες με τις πιο ενδεδειγμένες οικολογικές μεθόδους παραγωγής χαρτιού, χαρτονιού, P.P (πολυπροπυλενίου) κλπ, εξασφαλίζει πως τα προϊόντα της είναι ασφαλή και οικολογικά. Έτσι για παράδειγμα, το χαρτί που εισάγεται σαν πρώτη ύλη, λευκαίνεται χωρίς χλώριο, καθαρό οξυγόνο ή άζωτο και τα υπολείμματα νερού της λεύκανσης δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον. Επίσης, το PVC πλαστικό (πρώτη ύλη) που εισάγεται ή παρασκευάζεται εγχώρια, δεν περιέχει κάδμιο, μία άκρως καρκινογόνα ουσία, που μπορεί να βλάψει άμεσα όταν έρθουμε σε επαφή.
Μια επιχείρηση με ελληνική καρδιά
Στην ερώτηση γιατί η Skag δεν αγοράζει χαρτί από την Ελλάδα, η κα Πόπη Σκαγιά μας απαντά αφοπλιστικά: «Δυστυχώς εδώ και δύο δεκαετίες η Ελλάδα δεν παράγει χαρτί, παρόλο που υπήρχαν μεγάλης εμβέλειας μονάδες! Από αυτές αγοράζαμε παλιότερα, αλλά σήμερα εισάγουμε από την Φιλανδία, την Σουηδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία». Συζητώντας λίγο παραπάνω το πρόβλημα της έλλειψης παραγωγής στην Ελλάδα, μας λέει άλλο ένα συγκλονιστικό στοιχείο: «Έχει υπολογιστεί ότι όταν μία θέση εργασίας χάνεται από παραγωγικές ελληνικές μονάδες, άλλες 4 θέσεις χάνονται από περιφερικές εταιρείες που συναλλάσσονται μαζί της».
Η ίδια η Skag δίνει δουλειά σε 120 Έλληνες, οι περισσότεροι από τους οποίους εργάζονται στο εργοστάσιο του Κρυονερίου. Επίσης, συνεργάζεται με σχεδόν 2.000 προμηθευτές για διάφορων ειδών πρώτες ύλες, βοηθητικά υλικά και υπηρεσίες!
Αφήνουμε την ίδια την κα Σκαγιά να κλείσει την σημερινή μας στήλη, καθώς η ίδια τα συνοψίζει πολύ καλύτερα απ’ ότι θα μπορούσαμε εμείς: «Έχουμε ένα όραμα που εκφράζει τον απώτερο σκοπό μας σαν εταιρεία: Το να βοηθάμε με τα προϊόντα μας τους ανθρώπους να προχωρούν, να δημιουργούν, να αλλάζουν τον κόσμο και τη ζωή τους. Δεν είμαστε μία απλή βιομηχανία χαρτικών ειδών γραφής. Είμαστε μια εταιρεία που δημιουργεί τα απαραίτητα μέσα για να έχουν οι άνθρωποι πρόσβαση στη γνώση και την έμπνευση. Πάντα εκεί για να υποστηρίζουμε τις προσπάθειές τους και το ταξίδι τους προς την προσωπική και επαγγελματική καταξίωση.
Σύμμαχοι στην πραγματοποίηση ονείρων, ιδεών, στην αλλαγή της ζωής τους αλλά και του κόσμου». Πόσο ανάγκη, αλήθεια, την έχει αυτήν την αλλαγή η χώρα μας σήμερα!
newsbomb.gr
