Με ρωτάται κάτι για το οποίο έχω βιώματα, μνήμες, διανοητικές και οραματικές δεσμεύσεις. Είναι γνωστή η αναλυτική, προγραμματική μου προσπάθεια, ο πολιτικός μου αγώνας, να αποτελέσουν η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη την ατμομηχανή της Ελληνικής ανάπτυξης σε μια περίοδο μεγάλων γεωοικονομικών μεταβολών. Ήταν οι δεκαετίες του 80’ και του 90’. Οι άλλες ιστορικές Περιφέρειες της Ελλάδας έχουν άλλους ρόλους για τους οποίους αγωνίσθηκα επίσης. Δεν ξέρω άλλον στην σύγχρονη ιστορία μας να το έκανε.
Ο αγώνας, το σχέδιο μου, είχε όχι απλώς αντιπάλους αλλά πολέμιους, εχθρούς, στο εσωτερικό της γραφειοκρατίας του ΚΚΚΑΣΟΡ αλλά και στους άλλους ονομαζόμενους πολιτικούς, χώρους, στα δεξιά και τα αριστερά. Η πολεμική τους μάλιστα αναπτύσσονταν εκτός των ορίων της δημοκρατικής πολιτικής διαλεκτικής. Και τι δεν άκουσα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι η Βόρεια Ελλάδα, η Ελλάδα έχασε τα ραντεβού που τις έκλεινε η ιστορία. Οι ένοχοι είναι όλοι αυτοί, χωρίς καμία εξαίρεση που αυτές τις μέρες παρελαύνουν στον τόπο του εγκλήματος.
Οι παρελάσεις, η κακόγουστη πολιτική πασαρέλα, είναι ακόμη μια έκφραση του πολιτικού, θεσμικού, γνωστικού, προγραμματικού κενού, του κενού αντιπροσώπευσης και πολιτικής ηγεσίας που χαρακτηρίζει την χώρα στις αρχές της νέας χιλιετίας.
Δύο είναι κυρίως, οι τόποι που υφίστανται μια διαρκή κακοποίηση από αυτό που ονομάσθηκε Πολιτική, την μεταπολιτευτική περίοδο. Το Πολυτεχνείο* στην Αθήνα και η Έκθεση στην Θεσσαλονίκη. Υπάρχει ανάγκη μιας δημόσιας συζήτησης με θέμα: «Η κακοποίηση του Πολυτεχνείου και της Έκθεσης». Αν υπήρχαν ζωντανές, έξυπνες, φοιτητικές κινήσεις ή δημοκρατικές τηλεοράσεις, ιδιαίτερα η ΕΤ-3, θα το έκαναν. Οι ΥΕΝΕΔ δεν το κάνουν. Τα συμπεράσματα της συζήτησης θα είναι πολύ χρήσιμα. Το πλέον ωφέλιμο είναι, ότι θα προκύψει μια νέα ηθική, διανοητική, πολιτική, πολιτισμένη ατμόσφαιρα.
Η επαναλαμβανόμενη Σεπτεμβριανή Τελετουργία και Λιτανεία της επίσκεψης των Αρχηγών, προσβάλει πλέον την μνήμη, την αξιοπρέπεια, την νοημοσύνη, την έννοια του πολιτικού ανθρώπου. Τις προσδοκίες που θέλουν να καλλιεργούν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας για τον τόπο τους.
Η πολιτική, θεσμική εικόνα δεν είναι αυτή μιας ηγεσίας, μιας κεντρικής Κυβερνητικής ή αντιπολιτευτικής αντιπροσώπευσης η οποία μπορεί να είναι αρωγός στις θελήσεις μιας Πόλης και μιας Περιφέρειας. Στις προσδοκίες τους να έχουν μια άλλη θέση στην νέα οικονομική γεωγραφία της περιοχής. Περισσότερο δεν είναι εικόνα ανθρώπων – κυβερνητών που τους έχει απασχολήσει, συνεπάρει, εμπνεύσει αυτό το ζήτημα. Πολύ περισσότερο, εικόνα ανθρώπων που ξέρουν τι σημαίνει αυτό και έχουν τις ικανότητες να το κάνουν. Δεν χρειάζεται να είσαι Διπλωμάτης σε Προξενείο της Θεσσαλονίκης ή σε Πρεσβεία της Αθήνας για να αντιληφθείς και να μεταφέρεις, αυτό το έλλειμμα, στην Κεντρική σου Κυβέρνηση. Και η απλή νοικοκυρά – η μαγείρισσα που έλεγε κάποιος – στην Αιανή Μακεδονίας ή τους Μεταξάδες της Θράκης, το αντιλαμβάνεται.
Η ευθύνη όμως ανήκει στους Τοπικούς Περιφερειακούς Θεσμούς, τις Περιφέρειες, την Πόλη, τον Δήμο της Θεσσαλονίκης και όλης της Μητροπολιτικής περιοχής.
Ιδιαίτερα τον σύνδεσμο των Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος αλλά και τον Σ.Ε.Β., τους συνεταιρισμούς τα συνδικάτα.
Πιστεύω να κατανοούν ότι αυτή η εικόνα δεν συμβάλει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, της ελκτικότητας των επιχειρήσεων, των προϊόντων, του τοπικού παραγωγικού συστήματος. Αυτή η εικόνα ανεβάζει τα Spreds και την βουλιμία των κερδοσκόπων, δεν την ελέγχει και περισσότερο δεν την αποτρέπει.
Το συνολικό Περιφερειακό και Τοπικό σύστημα συνεργαζόμενο θα μπορούσε να αποτρέψει την αυτουποτίμηση, την αυτοδυσφήμηση, την κακοποίηση της Έκθεσης, δημιουργώντας στιγμές, θεσμούς μίας αναγεννητικής και δυναμικής επιστροφής της. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά με Παγκόσμιο ενδιαφέρον. Αντί την πληκτική επανάληψη ρουτίνας, φτωχών «πολιτικών» θιάσων, πραγματευτάδων.
Εκτός από την ανάκτηση των δρόμων, των μέσων, των θεσμικών στιγμών μιας νέας δυναμικής παρουσίας και προέκτασης της Πόλης και της Περιφέρειας προς το μέλλον, θα στείλουν με έξυπνο τρόπο, σε όλους αυτούς τους θορυβώδεις επισκέπτες, το εξής μήνυμα. Μήνυμα πρωτοκόλλου: «Μπορείτε να συμμετέχετε Μελετημένοι, Δημιουργικοί, Έξυπνοι, καινοτόμοι, σοβαροί. Δεν μπορείτε συλλαβίζοντες ή κραυγάζοντες, πρόχειρες συρραφές διάσπαρτων ιδεών και προτάσεων, τις περισσότερες φορές κλοπιμαίων».
(Παρατήρησα ότι η σχολή της διανοητικής κλοπής, της διανοητικής λαμογικής, της νομενκλατούρας του ΚΚΚΑΣΟΡ που τελευταία της έκφραση ήταν ο Γιωργάκης βρήκε συνεχιστές).
«Θέλουμε να συμμετέχετε διακρινόμενοι για την ειλικρίνεια, το αίσθημα της συγνώμης και όχι διακρινόμενοι για την υποκρισία, το θράσος, την πολιτική ως εμπαιγμό, ως απάτη. Η δημιουργική συμμετοχή σας στην ζωή, στις στιγμές της Έκθεσης απαιτεί άλλες σταθερές, ένα άλλο διανοητικό, αναλυτικό, γνωστικό πολιτικό και κυρίως ηθικό status που ταιριάζει στις δυναμικές και τις προσδοκίες της Πόλης και προπάντων στην ιστορία της».
Ξέρετε. Ακόμη και οι τελετουργίες θέλουν τους τελετάρχες τους, το πρωτόκολλο τους. Διαφορετικά έχεις εικόνα παρηκμασμένου παζαριού σε κακή θέση ή παρηκμασμένης κομματικής γιάφκας ή παρηκμασμένου Φοιτητικού αμφιθεάτρου που θέλει με ένα λίφτινγκ να παρουσιασθεί Ιλουστρασιόν. Πόσες φορές έχουμε δει αυτήν την ταινία που οδήγησε τελικά την χώρα στο βάραθρο.
Οι ίδιοι κύκλοι που την επαναπροτείνουν δεν φαίνεται τελικά να διδάχθηκαν από το παρελθόν τους. Αρκετά – Basta μπορεί να είναι ένα καλό σύνθημα των νέων ανθρώπων που έχουν ευγενικές και όχι κουτοπόνηρες προσδοκίες για το μέλλον.
Ας κλείσω με το εξής ερώτημα. Θα δέχονταν στο Λάντ της Βάδης – Βυτεμβέργης αυτήν την εικόνα; Τι λένε οι Έλληνες που ζουν εκεί;
*Για το Πολυτεχνείο, στο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ. Ο Εκφυλισμός Ενός Ιστορικού Εγχειρήματος» και στο «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη». Εκδόσεις ‘ΣΤΡΑΒΩΝ’.
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
