Όλοι καταλαβαίνουμε πως οι εκλογές της 6ης Μάη δεν είναι όπως άλλες που έχουμε βιώσει. Αυτό που κρίνεται δεν είναι ποιο απ’ τα δύο κόμματα του δικομματισμού θα κυβερνήσει το επόμενο διάστημα. Κρίνεται το αν θα συνεχιστούν οι πολιτικές των μνημονίων, που επιδιώκουν να φτάσουν στην εξαθλίωση την πλειοψηφία της κοινωνίας ή αν θα αναδειχθεί μια άλλη προοπτική για την κοινωνία, μια προοπτική που θα βάζει τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους πάνω από τα κέρδη.
Είναι οι πρώτες εκλογές όπου η κοινωνία γνωρίζει αρκετά καθαρά το πραγματικό κυβερνητικό πρόγραμμα των δυο «κομμάτων εξουσίας», της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι τα Μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, είναι το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Αυτό το αντιδραστικό πρόγραμμα έχουν συνυπογράψει οι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Αν την 7η Μάη βρίσκεται στην κυβέρνηση το όποιο «μαύρο μπλοκ», έχουν έτοιμα νέα έκτακτα μέτρα προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι του 2ου Μνημονίου. Η δέσμευση για περικοπές επιπλέον 11,5 δισ. την επόμενη διετία, όπως προβλέπεται από την νέα δανειακή σύμβαση, επιφέρει καινούργια ανθρωποκτόνα μέτρα τον Ιούνιο: νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων του Δημοσίου(πέραν του 35% που έχει επιβληθεί κατά μέσον όρο μέχρι τώρα) κατά 12%, κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων, άνοιγμα για πολλοστή φορά του ασφαλιστικού κ.τ.λ. Επίσης ετοιμάζεται νέο κύμα εφεδρείας, απολύσεων και καταργήσεις-συγχωνεύσεις οργανισμών, σχολείων, νοσοκομείων. Ο στόχος τους είναι η απομάκρυνση 150.000 δημοσιών υπαλλήλων μέχρι το 2015 και σαν εργαλείο για να «νομιμοποιήσουν» τις απολύσεις θα αξιοποιήσουν την λεγόμενη «αξιολόγηση».
Πρόκειται για ένα αιμοσταγές πρόγραμμα που σκοπεύουν να εφαρμόσουν κατά γράμμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Γι’ αυτό για μας, τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να τους σταματήσουμε, να ανατρέψουμε αυτές τις πολιτικές. Το πρώτο, άμεσο, καθήκον μας είναι να συντρίβουν πολιτικά τα κόμματα του μνημονίου και οι δορυφόροι τους, η ακροδεξιά και οι νεοναζί. Τα κόμματα αυτά πρέπει να εμποδιστούν να συγκεντρώσουν ποσοστό «κυβερνησιμότητας» που θα τους επιτρέψει να συγκροτήσουν μια νέα κυβέρνηση με ή χωρίς «τεχνοκράτη» πρωθυπουργό, που θα συνεχίσει να υπηρετεί αυτές τις πολιτικές.
Το καθήκον της οργάνωσης της αντίστασης πέφτει στις πλάτες της Αριστεράς, και δεν πρέπει να περιορίζεται στην αναγκαία, αλλά όχι ικανή μάχη της ψήφου. Στα ζητήματα του χρέους, της λιτότητας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της ανεργίας και της φτώχειας πρέπει να ανοίξουν μέτωπα, να οργανωθούν αγώνες. Αυτή η κινηματική τακτική που επιβλήθηκε «από τα κάτω», ήταν αυτή που οδήγησε τον ΓΑΠ στην κατάρρευση, που έφθειρε σε λίγους μήνες την πανίσχυρη όπως παρουσιαζόταν τότε συγκυβέρνηση Παπαδήμου, που ψαλίδισε τις ελπίδες του Σαμαρά για αυτοδυναμία.
Πάνω σε αυτή την τακτική πρέπει όλοι να εργασθούμε συνειδητά σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, δίνοντας καταρχήν στις εκλογές της 6ης Μάη, στην Αριστερά τη δύναμη που απαιτείται για την αποσταθεροποίηση του μνημονιακού μετώπου. Κυρίως, όμως, προετοιμαζόμενοι για τους μαζικούς αγώνες που από την επομένη των εκλογών θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον των εργατικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
Του Αλέξη Λιοσάτου, υποψήφιου βουλευτή Κοζάνης με το ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΕΚΜ.
