1) Οι αποκριές ινε ένα έθιμο που το βρίκαμε από τους προγονους μας και πρέπει να το συνεχίσουν οι Νεότερι
Ου φανός
2) πως ξεκινούσε και πως τέλιωνε αυτό ίνε κάτι που χριάζετε πολύ μα πάρα πολύ συζίτισι γιατί έχι αρχι χωρίς τέλος.
3) Πρότα απ’ όλα ξεκινούσε από τους μερακλίδες, που μές το χιμώνα αντάμοναν και λέγαν τι θα κάνουν για το φανό για το άρμα και το τραγούδι.
4) Αυτά γινόταν σε μέρο προσίλιο έξω στο μαχαλά κάπου που δεν φισούσε.
5)
Για να γίνι ένας φανός χριάζοντε τα εξίς, Λεφτά για το δαδί, κρασί για τους τραγουδις τάδες μεζέδες που τους έφερναν οι γιτόνισες.
Και τα κρασιά από τους γιτονες. Αφτοί τα έφερναν αφτοί τα πίναν τα κρασιά και τρόγαν τους μεζέδες, οι Θεατές αγνάντεβαν και άκουγαν τα τραγούδια.
6) Η φοτιά άναβε πε΄ριπου μια ώρα μετά που νίχτονε και τα΄λιονε μετά από τρις 4 ώρες, τελιώνονβτας το γλέντι, κατουρισαν την φοτιά ός σινίθος και ε΄ρχουνταν για καλήτερι χρονιά.
7) Τα άρματα τα κατασκέβαζαν ι ίδγι γιατί όλους τους ίξεραν από μαστορικί.
8) Η παρέλασι ξεκινούσε από το Κιραμαργιό, ανέβενε την οδό Π. Χαρίση και έμπενε στην πλατία Νίκης και τέλιωνε στο Δημαρχίο όπου βρίσκονταν η επίσιμι τις πόλεώς μας.
9) Όλα αυτά γίνονταν από τους ίδιους και για τον Κοζναίτικο κόσμο
10) Ολες τις μέρες της Αποκριάς γινόνταν χοροίσε κέντρα που ίχε τότε η Κοζάνη, στο ιπόγιο του Ξενοδοχίου των Αφών Ταρτάρα, στο Ολίμπιο, σε ένα κένβτρο που ήταν πχιο κάτο από τον Αγιο Νικόλα στον πάνο όροφο του καφενίο του Παπαγιόρ απέναντι από την Εθνική Τράπεζα, ίσος και σε κάπια άλα που δε θιμάμε.
11) Απ’ αφτά τα κέντρα μαζέβαμε τότε εμίς ι πιτσιρικάδες τα φλουριά, τα οποία τα κάναμι φούντες δεμένα με σκινί και το κρεμούσαμε πάνω απ’ τον φανό.
12) Επίσης ι μεγάλοι μας έδωναν ένα τσινί και εμίς στίναμε καρτέρι στους δ΄ρομους και μαζέβαμε λεφτά για να αγοράσουν το δαδί ι μεγάλι.
13) Το αποκορίφωμα αυτών των ημερών ίταν οι παρέες που ντίνονταν καρναβάλια με μάσκες και περπατούσαν τις γιτονιές και όπου ιπίρχειν γνωστί τους έμπεναν μέσα και τους αναστάτωναν φωνάζοντας και γιρνούσαν τις ροκάνες που ίχαν μαζί τους κάνοντας θόριβο και σαματά. Αυτές οι παρέες ήταν πολύ και έδωναν σε όλους χαρά.
Όλα αφτά γίνωνταν όταν ο κόζμος ήταν φτοχός και αγαπιμένος, ίταν αφτο το έθιμο αφτή η παράδοση, έτσι ίταν και έτσι έπρεπε να μίν, με΄χρι σήμερα διστιχός τόρα ίρθαν όλα ανάποδα.
ΝΤΙΟΝΤΙΟΥΣ ΟΥ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ
εφ. Θάρρος
