Όπου να’ναι πλησιάζουν οι εκλογές ή, τουλάχιστον, έτσι, θέλουμε να πιστεύουμε σε μία δημοκρατική κοινωνία σαν την δίκη μας…Ο καθένας μας θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, δικαίωμα πολύπαθο, κατοχυρωμένο συνταγματικά και αποκτημένο με αίμα και αγώνες.
Αυτές οι εκλογές θα έχουν μία μεγάλη διαφορά σε σύγκριση με τις προηγούμενες. Ο κόσμος δεν πρόκειται να ψηφίσει ΠΑ.ΣΟ.Κ ή Ν.Δ, γιατί θα ευελπιστεί σε μία θέση στο Δημόσιο ή για να μεταφερθεί το παιδί από τον Έβρο στην Αθήνα. Ας ελπίσουμε ότι …….
αυτά παρήλθαν ανεπιστρεπτί.
Αλλά, θα ψηφίσει, γιατί θα θελήσει να ακουστεί, με ηχηρό τρόπο, η όποια αντίθεσή του στη δοκιμαζόμενη πολιτική του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, που έχει αναγάγει την πρόοδο των κρατών σε αριθμητικές συστοιχίες και στατιστική παραδοξολογία.
Βέβαια, ο κόσμος, πλέον, αναρωτιέται γιατί θα πρέπει να ψηφίσει, τη στιγμή που η κατάσταση είναι πέρα από τα όρια της μιζέριας και της οικονομικής ανασφάλειας.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η απάντηση: η προσέλευση θα πρέπει να γίνει με καθαρά ιδεολογικά κριτήρια για την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Δηλαδή, να ξεφύγουμε από την καιροσκοπική λογική του «φέρε το παιδί μου στην Αθήνα και από μένα θα πάρεις 10 ψήφους» και, ενδεχομένως, να επιστρέψουμε στη λογική της ιδεολογικής ψήφου με όποια ιδεολογία ο καθένας μας συντάσσεται.
Το ερώτημα παραμένει, όμως: τι να ψηφίσω;
ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ είναι πλέον εγκλωβισμένα στη λογική του συστημικού νεοφιλελευθερισμού και δύσκολα θα ξεφύγουν από αυτήν. Το ΛΑ.Ο.Σ έχει φανερώσει τον καιροσκοπικό του χαρακτήρα και τη μονοθεματική αγκύλωσή του στους μετανάστες χωρίς άλλες βιώσιμες πολιτικές προτάσεις.
Από την άλλη, τα τρία κόμματα της Αριστεράς, ειδικά το Κ.Κ.Ε και ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ περί άλλων τυρβάζουν, τη στιγμή που είναι ιστορική ευκαιρία για μία αντιμνημονιακή συμμαχία, προκειμένου να “πέσει ο εχθρός” και ας ξαναμαλώσουν αργότερα. Η Δημοκρατική Αριστερά φαίνεται ως πιο ασφαλής επιλογή, αλλά θα πρέπει να βγει πιο δυναμικά στον κόσμο.
Παρόλα αυτά, μία από τις τρεις Αριστερές φαντάζει πιο υπεύθυνη επιλογή. Είναι προτιμότερο να δούμε, για παράδειγμα, μία ισχυρή Αριστερά σαν αντίβαρο στην άκρατη νεοφιλελεύθερη πολιτική, είναι πολύ καλύτερο αυτό ακόμα και από το 5% του ΛΑ.Ο.Σ, παρά να εκτυλίσσεται μπροστά μας ένα σαθρό δράμα δεξιάς σεμνοτυφίας και νεοφιλελεύθερης λογικής.
Εν κατακλείδι, τόσο καιρό ήμασταν «πολιτικώς ορθοί» προσπαθώντας, εγκλωβισμένοι στη μικροαστική μας λογική, να διατηρήσουμε και να βελτιώσουμε τα κεκτημένα μας. Τώρα, ίσως, ήρθε η ώρα να κινηθούμε διαφορετικά. Αρκετό καιρό δεν “έπαιξαν” με τη νοημοσύνη μας;
Πρέπει να σηκωθούμε, λοιπόν, από καρέκλες, ντιβάνια και πορτ-μπεμπέ και να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Θα πρέπει να ξεβολευτούμε, γιατί δε θα πρέπει να ψηφίσουμε με γνώμονα το οικονομικό μας συμφέρον, αλλά θα πρέπει να προτάξουμε την ιδεολογία μας.
Γιατί πολίτης σημαίνει πρώτα και πάνω από όλα ατομική ευθύνη….
Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος
kafeneio-gr.blogspot.com
