Οι πολίτες του Κιριμπάτι έχουν ένα απλό, πλην ακριβό αίτημα για την κατασκευή ενός τοίχου που θα διατηρήσει το νησί τους, πριν εξαφανιστεί μέσα στον Ειρηνικό καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως….
Ο πρόεδρος του νησιού, Ανότε Τονγκ, όταν τον ρωτούν δίνει πάντοτε την ίδια απάντηση: «Δεν έχουμε τους πόρους και η προστασία από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, θα μπορούσε να κοστίσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια».
Ένα από τα κύρια ερωτήματα που ανησυχούν τους 190 υπουργούς περιβάλλοντος που συνεδριάζουν αυτήν την εβδομάδα στο Κανκούν του Μεξικού, είναι πως οι χώρες θα προσαρμοσθούν στις υπάρχουσες συνέπειες ενός θερμότερου πλανήτη και ποιος θα πληρώσει για αυτό.
Αυτός είναι επίσης ένας από τους κύριους τομείς, στους οποίου υπάρχει η μεγαλύτερη κινητικότητα στην κατά τα άλλα τελματωμένη κλιματική διαδικασία.
Οι πρωτοβουλίες για να βοηθηθούν οι χώρες να οικοδομήσουν τις άμυνες τους εναντίον της υπερθέρμανσης, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα, ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα των συνομιλιών της Κανκούν, όταν ολοκληρωθούν.
Η διαφοροποίηση έρχεται καθώς οι κυβερνήσεις όλο και περισσότερο αναγνωρίζουν ότι η κλιματική αλλαγή συμβαίνει ήδη, κάτι που σημαίνει ότι οι πόροι δε μπορούν πλέον να κατευθύνονται στην διακοπή της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως.
Μόνο το 10% των χρημάτων που κατευθύνονται σε προγράμματα κλιματικής αλλαγής, διοχετεύεται στην προσαρμογή, σύμφωνα με την ομάδα βοήθειας Oxfam. Τα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται για να αναγκαστούν οι αναπτυσσόμενες χώρες να χαμηλώσουν τα επίπεδα μόλυνσης, αλλά αυτό αρχίζει να αλλάζει.
Πέρυσι οι ηγέτες όλου του κόσμου, υποσχέθηκαν 30 δισ. δολάρια για κλιματική βοήθεια στις φτωχές χώρες μέχρι το 2010 και ανέλαβαν μία μακρόχρονη δέσμευση να ενισχύσουν τη χρηματοδότηση στα 100 δισ. μέχρι το 2020, σημειώνοντας το πιο σημαντικό αποτέλεσμα στην κατά τα άλλα αποτυχημένη διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Τα χρήματα θα κατανεμηθούν εξ ίσου στην ελάφρυνση και την προσαρμογή.
Στο Κανκούν οι κυβερνήσεις επρόκειτο να συμφωνήσουν στη δημιουργία ενός παγκόσμιου κλιματικού ταμείου που θα βοηθούσε να διοχετευθούν αυτές οι νέες χρηματοδοτήσεις σε προγράμματα που να αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή και να μειώνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Υπάρχουν επίσης σχέδια για τη σύσταση μιας «Επιτροπής Προσαρμογής» στο πλαίσιο του ΟΗΕ, η οποία θα συμβουλεύει τις χώρες για το πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους πόρους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να απαντούν στην αύξηση των καταιγίδων, τη ξηρασία, τις πλημμύρες και τα άλλα φυσικά φαινόμενα που οι επιστήμονες συνδέουν με ένα θερμαινόμενο πλανήτη.
Ο Ντέηβιντ Ουάσκου της Oxfam America, είπε ότι η δημιουργία ενός νέου ταμείου αποτελεί ένα βήμα- κλειδί στη διεθνή κλιματική διαδικασία και θα δώσει στις φτωχότερες χώρες κάποια ελπίδα ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν στην Κοπεγχάγη για χρηματοδότηση, δεν ήταν κενές περιεχομένου.
Τα μικρά νησιωτικά κράτη εδώ και καιρό βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εκκλήσεων να ενισχυθεί η χρηματοδότηση της προσαρμογής αλλά πολλές άλλες χώρες, που βίωσαν σκληρές καιρικές συνθήκες τα τελευταία πέντε χρόνια, συμπαρίστανται με το επιχείρημα ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στους πόρους.
WHBC-gr
